slowthai

Ter ere van het album ‘UGLY’ dat in maart uitkomt, staat slowthai in Paradiso. slowthai's derde album laat een kant van hem horen die mensen nog niet eerder hebben gehoord, maar hij ziet het als het volste plaatje tot nu toe. Zo stond zijn eerste album, ‘Nothing Great About Britain’, in het teken van waar hij vandaan kwam en alles wat hij dacht te kennen. De opvolger, ‘Tyron’, ging over wat hij op dat moment relevant vond en het heden. Dit album gaat helemaal over zichzelf en hoe hij zich voelt en wilt zijn. Alles heeft hiernaartoe geleid. 

Met een duik in de rockmuziek, met zowel zang als rap, is het zowel een opvallend afscheid voor slowthai als een terugkeer naar de roots van Tyron Kaymone Frampton. Toen hij een tiener was in Northampton hield hij van emotioneel intense rockmuziek, met name van Nirvana, Radiohead en Daniel Johnston, en wilde hij in een band, maar dat is moeilijk als je geen instrument bespeelt en je zelfbewust voelt over zingen in het openbaar. Hiphop, zijn andere liefde, stelde hem in staat een zelfstandige zanger en producer te zijn. Dit album was voor hem een poging om de geest van de broederschap te evenaren die bands hebben.