What's on
News overview

The Weight Band waagt weer een klein walsje

12 March, 2019

The Weight Band 2018

Als de composities van Mozart en Beethoven eeuwen na hun dood nog steeds gespeeld worden, waarom dan niet de muziek van The Band? Daar is niks mis mee. The Weight Band bekommert zich liefdevol om de muzikale erfenis van de legendarische band, die zo ongeveer de definitie van Americana was. Bandleider Jim Weider zat zelf 15 jaar lang in de heropgerichte groep. Dus hij heeft wel enig recht van spreken. Het is ook de uitdrukkelijke wens van wijlen Levon Helm om door te gaan. Dan rust er verder ook nog eens de zegen op van het af en toe inhakende oorspronkelijke Bandlid Garth Hudson. Op World Gone Mad het debuut album van deze krasse knarren voegen ze ook enig nieuw repertoire toe. Op Bevrijdingsdag zullen ze hun enorme muzikale gewicht in de schaal gaan leggen in Paradiso Noord.

Levon Helm heeft het zo gewild

Ineens was daar een aantal jaar geleden een groep die de muziek van The Band speelde. Er zijn lui die vinden dat je niet mag ‘parasiteren’ op andermans muziekverleden. Die vinden dat The Weight Band zich niet zomaar het werk van The Band mag toe-eigenen. Daar is iets voor te zeggen. Ze zijn in 1999 niet zomaar definitief gestopt na de dood van Richard Manuel. Maar daar valt tegen in te brengen dat voetbalclubs veel vaker van samenstelling veranderen zonder direct hun fans te verliezen.

Beetje flauw dus om deze veteranen hun lolletje te ontzeggen. Ze doen het goed. Levon Helm heeft het zo gewild en Garth Hudson springt af en toe bij. Jim Weider heeft een heus Bandverleden en Randy Ciarlante ook (zij het dat die nog maar op twee tracks te horen is). Dus waarom niet? Sugar Mountain is voor! Dan rest de vraag, hoe goed die debuutplaat van de ‘opvolgers’ van The Band eigenlijk is? Die is heel aardig, echt waar, met hier en daar uitschieters naar boven en een ondergrens waar ze nooit onder komen.

Elk bandlid zingt bij toerbeurt

Titelnummer World Gone Mad open het album meteen in stijl. Jim Weider, ooit de vervanger van Robbie Robertson bij de oorspronkelijke reünie in 1983, zingt het en speelt prachtig mandoline. Een aanwinst in het genre dit nummer, mogen we wel vaststellen. Daarna komt direct Fire In The Hole, dat klinkt alsof Rick Danko weer onder de levenden is. Mooi gedaan. Gaan we door naar track 3, een funky cover van The Grateful Dead song Deal. Maar bij track 4 I Wish You Were Here Tonight daar komt pas echt die oude vertrouwde Bandsound. Samenzang, het handelsmerk van The Band! Elk bandlid zingt bij toerbeurt. Hier is het moment dat je zegt: goed dat er nog zo’n band als The Weight Band is.

We slaan even een complete track over, want het zesde nummer Heat of the Moment heeft diezelfde harmoniekenmerken die de Canadees Amerikaanse band altijd zo typeerde. Zo goed kan het natuurlijk nooit worden, simpelweg omdat geen van allen individueel de vocale kwaliteiten heeft van de originele bandleden, maar ze komen gezamenlijk incidenteel toch akelig dichtbij. Dat is toch heus een prestatie.

Als de composities van Mozart en Beethoven eeuwen na hun dood nog steeds gespeeld worden, waarom dan niet de muziek van The Band?

World Gone Mad

Accept the preferences cookies to view the video.

Echte liveband

Terug nu naar het vijfde nummer, Common Man, een bluesrocker gezongen door drummer Michael Bram. Het is een nummer dat nog dateert uit de sessie van Jericho, het eerste album van The Band uit 1993 sinds de reünie van al tien jaar daarvoor. Het is een co-write van Weider en Helm. De slottrack (no. 11) Remedy is trouwens een mooie live versie van een albumtrack van genoemd Bandalbum. Zo kun je mooi horen wat je kunt verwachten bij het optreden op 5 mei in Paradiso Noord: een echte liveband.

Als de composities van Mozart en Beethoven eeuwen na hun dood nog steeds gespeeld worden, waarom dan niet de muziek van The Band?

Common Man

Accept the preferences cookies to view the video.

Op een vacante plek in de pophistorie

We kunnen zo nog wel even doorgaan, maar de tweede helft van World Gone Mad volgt min of meer dezelfde lijn. Leuk misschien nog om te weten is dat Day Of The Locusts de onvermijdelijke cover is van Dylan, voormalig broodheer van The Band. De muziek van The Band die ooit afscheid nam met The Last Waltz komt ontegenzeggelijk voor de tweede keer weer tot leven. Laten we zeggen dat The Weight Band een voorzichtig walsje waagt op een vacante plek in de pophistorie. Live doen ze ook nog eens een greep uit het oude Bandwerk, want zo zijn ze per slot van rekening begonnen. Alle reden om te gaan op 5 mei.

Tekst door: Robbert Tilli

Koop hier je kaarten voor The Weight Band in Paradiso Noord op 5 mei.