Bijna een jaar nadat ze kleine zaal op z’n kop heeft gezet, komt de Canadees-Nieuw-Zeelandse ‘rockster, croonster en shouter in één’ Tami Neilson weer terug, ditmaal op de tweede avond van Sugar Mountain Presents in het eerste weekend van september. Ze komt ook met een boodschap deze keer. ‘Vrouwen we pikken de sekseongelijkheid niet langer!’ zou kort samengevat haar standpunt op haar kersverse album Sassafrass kunnen luiden. Verdenk haar niet van gortdroog feminisme, daar is ze te veel entertainster voor. Maar als zij op een stuiterende rockabilly beat zingt over een Kitty Cat, dan is dat geen katje om zonder handschoenen aan te pakken. Seksisten krijgen er van langs op even krachtige als prachtige rootsmuziek door een zangeres die met haar stem álles aankan tussen Wanda, Patsy en Mavis.
Seksisten aan de kant
De toon op SASSAFRASS! (slang voor iemand die zich ongezouten uitspreekt tegen alles wat hem of haar dwarszit) is heel anders dan op voorganger Don’t Be Afraid (2016), dat een eerbetoon was aan haar overleden vader, bandleider van de familieband The Neilsons in haar jeugd in Canada. We leven in het #MeToo-tijdperk en ook een topentertainster als Tami Neilson wil daar graag iets over zeggen. Dat mag. Sterker nog: dat moet. Met haar gepeperde teksten zit ze de daders op de hielen. ‘Ik kan niet langer om de hete brei heen draaien,’ moet ze gedacht hebben, of andere woorden van die strekking. Op het openingsnummer Stay Out Of My Business gebeurt dat nog haast ‘lollig’ op een dampende Ray Charles-achtige rhythm ’n blues-stomper. De blazers omlijsten de boodschap ongewild haast feestelijk. Geloof ons, die stemming slaat om als een blad aan de boom als je iets dieper in het album bent aangekomen.
Stay Outta My Business
Harvey aan de schandpaal
Op het midtempo soulnummer Devil In A Dress met mooie twang gitaar en blazers komt de lage seksuele moraal van Hollywood voor het eerst aan de orde. Maar pas met Smokin’ Gun, niet echt een ballad als zodanig, eerder een slowburner die dreigend op je afkomt als Fever in de uitvoering van Peggy Lee, slaat ze onverbiddelijk toe. Daar is het dat ze de ontmaskerde filmproducer Harvey Weinstein, zonder nou direct zijn naam te noemen, stevig in zijn stierennekvel pakt met haar bloedrood gelakte nagels. Wat denkt die viespeuk wel? Het is pure machtsmisbruik, dat een man in zijn positie uitoefent tegenover al die jonge vrouwen, die hij seksueel misbruikt heeft. Op spannende, geweldig gespeelde rootsmuziek komen die teksten er des te sterker uit.
Het is goed dat een zangeres van het kaliber van Tami Neilson, toch een ster thuis in haar nieuwe vaderland Nieuw-Zeeland, zich zo overduidelijk uitspreekt in de hele #MeToo-discussie. Er zullen er vast rondlopen die zich afvragen waarom Tami Neilson dat moet doen in jurken met diep uitgesneden decolleté. Alsof het een het ander uitsluit, lijkt daar het enige passende antwoord op. Zou dit het eerste album zijn dat dit onderwerp aanroert? Dat weet je natuurlijk nooit zeker. Maar die schandpaal die staat.
The King of the Casting Couch where he rules.
Golden Boy has started to crack.
Squirmin' like a worm under our magnifyin' glass.
Well you can run, boy, but you can't hide.
The judgment day has finally come.
For the man who holds the smokin' gun.
Strijdlustig op aanstekelijke rootsmuziek
Het is ook zeker niet de enige plek op het album dat Tami het zo opneemt voor vrouwen in een ongelijke wereld. Weg met de seksisten, en dat zullen we weten ook. Het mooie is, dat de bijbehorende aanstekelijke muziek, je daarbij zo af en toe stevig op het verkeerde been zet. Dat is heel geinig, maar het werkt wel. Neem nou zo’n nummer als Bananas. Je denkt dat je naar een leuk nummertje op Zuid-Amerikaanse leest zit te luisteren met knallende blazers en soepele percussie, en dat is natuurlijk ook zo, maar het gaat wel degelijk over genderongelijkheid. De mannen in haar excellente liveband The Hot Rockin’ Band of Rhythm zijn haar perfecte medestanders. Ze spelen zo strak, goed en ook gevarieerd, dat de muziek serieus for the mind and the body is én blijft, elf tracks lang. Ze kunnen net als hun brooddame alle genres aan: van fifties rock ’n roll, tot jazz, Latin en sixties soul. Ja vooral soul is erbij gekomen op dit album. Dat is het mooie van dit album: strijdlustig maar wél de hele tijd op fantastische muziek.
Meer soul
Meer aandacht voor soul komt ook naar boven dankzij het eerbetoon Miss Jones aan de helaas veel te vroeg overleden soulzangeres Sharon Jones, het boegbeeld van het Daptone label. Nog meer soul is te horen op One Thought Of You, een ballad waar Amy Winehouse d’r hand niet voor om zou draaien, en zeker niet haarzelf in d’r graf. Het nummer is nog geschreven door Tami’s betreurde pa, van wie ze op haar vorige album nog twee liedjes had opgenomen. Ze is goed in het brengen van hommages. Manitoba Sunrise at Motel G is opgedragen aan countryzanger Glen Campbell. Ze schreef het op zijn sterfdag.
Manitoba Sunrise at Motel 6
Gevarieerd programma
Tami Neilson is een van de acts op de tweede avond van Sugar Mountain Presents in het eerste weekend van september. De ander namen die al bekend zijn gemaakt zijn Parker Millsap, Tyler Childers en Ruby Boots. Niet alleen brengt Tami muzikale variatie, hetzelfde geldt feitelijk voor het hele programma.
Tekst door: Robbert Tilli
Koop hier je kaarten voor Tami Neilson, Parker Millsap, Tyler Childers en Ruby Boots op 2 september.