Nat Bed: “We willen laten zien hoe absurd de mainstream muziek is”

Gefeliciteerd met het winnen van de voorronde! Wat vonden jullie van de avond in het Zonnehuis?
We waren onder de indruk van de diversiteit van de bands. Je ziet bijna nooit zo’n gevarieerde show met vijf heel verschillende bands en genres op een avond. Dat is heel uniek aan de Zonneprijs. Zelfs als deelnemer ben je ook het publiek van een hele gave show.

Was de show wat jullie ervan verwacht en gehoopt hadden?
Wat het publiek betreft was het beter dan we verwacht hadden maar ons optreden had wat schoonheidsfoutjes. Wij zijn geen band dat ieder optreden vlekkeloos zal spelen. Ons gaat het er vooral om dat we een goede sfeer brengen. Het was ook voor het eerst dat we beoordeeld werden door een jury. Normaal word je beoordeeld door hoe hard het publiek danst. Waar de jury naar keek en hoe het op hen overkwam wisten we niet. Daardoor zijn we ook nooit eerder zo zenuwachtig geweest. Maar uiteindelijk moet je dat loslaten en plezier hebben, dat is heel goed gelukt.

Hoe gaan jullie om met de zenuwen?
Voor de show zijn Steph en Sasha het meest zenuwachtig. We doen voor en na ieder optreden een groepsknuffel en hebben de gouden balans ontdekt: twee biertjes voor Steph en Sasha, en een Snickers en AA’tje voor Merel. Backstage spreekt Sasha altijd zijn zenuwen uit waarop Steph met bemoedigende woorden komt: "Fuck it, let’s just go, let’s make it gay”. Wanneer we op het podium staan verdwijnen de zenuwen en worden we meegenomen door de energie van de band en het publiek.

Hoe was de energie in de zaal?
We waren blij dat we mochten afsluiten, dat past goed bij de energie die wij proberen mee te brengen, het is echt ons doel om mensen nat te maken en te laten dansen. Meestal treden we op voor queerpubliek zoals bij ‘Pride Is Not Over’ in Paradiso of voor vrienden en familie. Bij Zonneprijs is er juist een heel gemengd publiek. Maar iedereen danste en ze zongen zelfs mee. Na het optreden waren er ook drie oudere mensen die we niet kenden. Zij zeiden “Wat te gek, als we nog konden dansen hadden we dat zeker gedaan”, dat is voor ons één van de mooiste complimenten.

Jullie kennen elkaar van voetbal. Wanneer besloten jullie een band te vormen?
Toen Steph een keer haar gitaar mee naar de club nam vertelden Merel en Sasha dat zij ook muziek maken. We hebben daarna een keer een repetitieruimte geboekt en we bleken muzikaal gezien een heel goede klik te hebben. We willen hetzelfde en onze muzieksmaken sluiten goed op elkaar aan.

Hoe is de bandnaam Nat Bed ontstaan?
Een van ons had een wilde nacht had gehad. Deze persoon vertelde tijdens de repetitie hoe leuk die avond was “Het bed was helemaal nat”. Het was al snel duidelijk dat het onze bandnaam zou moeten worden.

Jullie schrijven muziek spelenderwijs door te improviseren tijdens jamsessies, hoe vertalen jullie dit naar de uiteindelijke nummers?
We boeken een repetitieruimte en gaan drie uur lang jammen en improviseren. De jamsessies worden opgenomen en luisteren we later terug, dan horen we wat er nog mist en wat er anders moet. We koppelen ook delen van verschillende jamsessies aan elkaar. Het uitgangspunt is dat het altijd dansbaar moet zijn. Verder gaat het om goede vibes, samen lol maken en activisme. Als je goed naar de lyrics luistert zit er altijd een diepere laag in, referenties naar actualiteiten.

Waar halen jullie inspiratie uit?
We komen naar de studio vol inspiratie en frustraties van de afgelopen tijd. De onderwerpen proberen we in een pakkende oneliner te vangen. ‘Mad At Me’ schreven we een dag na de monsterzege van Wilders. Tijdens jamsessies komt er altijd iemand met een anekdote die voor ons herkenbaar is. Daar schrijven we een catchy zin over, zowel vrolijke als negatieve momenten. We zijn boos over veel dingen in de wereld: Wilders, seksisme, racisme. De dansbare nummers gaan samen met een diepere activistische boodschap, ook wanneer we deze niet expliciet benoemen.

De muziek is vaak een combinatie van Engels- en Nederlandstalig, hoe komt dit tot stand?
De jamsessies zijn onze uitlaatklep en Engels en Nederlands zijn de moedertalen van de band. Merel schreeuwt teksten in het Nederlands en Steph in het Engels. Door dit proces komen dingen samen die niet bij elkaar ‘horen’ maar wel lekker klinken.

Jullie identificeren je als queer band. Wat betekent dat voor jullie?
Queerness is meer dan seksualiteit voor ons. Het draait vooral om dingen op je eigen manier doen en losbreken van stereotypen. Door vrijheid en grenzen op te zoeken in wat een band zou moeten zijn en hoe muziek opgebouwd ‘hoort’ te zijn. We doen het op de manier die voor ons werkt en kleuren niet binnen de lijntjes. Dit vertaalt zich in de manier waarop we muziek schrijven, onze uitstraling en hoe we muziek interpreteren. Maar we zijn wel ook allemaal heel gay, haha.

Helaas is er nog steeds veel queerfobie. Hoe gaan jullie hier als band mee om en welke boodschap hebben jullie hieraan?
De muziekscene voelt nog steeds heel hetero. Op de radio hoor je vaak heteromannen seksistische teksten zingen, daar geven we graag een tegengeluid aan door de spot te drijven met heteronormativiteit en misogynie. In onze eigen muziek hinten we naar onderdelen uit dit soort nummers. We openen vaak met het nummer ‘Hoelahoep’. Dat begint met de melodie van ‘Traag’ maar dan heel overdreven. Delen van de lyrics passen we aan, bijvoorbeeld “Gaat het te langzaam? Jammer dan heb je pech”. Op die manier refereren we aan popmuziek waar we de spot mee drijven. Zo willen we laten zien hoe absurd de huidige mainstream muziek is en de manier waarop er over vrouwen gesproken wordt. Een ander belangrijk aspect is om ongegeneerd over seks en genot te zingen. Het is heel bevrijdend voor ons om een geluid te geven aan de queer-community.

Jullie muziek staat nog niet op Spotify of Soundcloud, waar zijn de nummers te beluisteren?
Via Instagram hoogtepunten, daar staan video’s van onze liveshows op. In de toekomst willen we de nummers in een studio opnemen, onze prioriteit lag de afgelopen twee jaar bij het spelen van liveshows, omdat we dat het leukst vinden.

Wat kunnen we in de nabije toekomst van jullie verwachten?
We werken altijd aan nieuwe muziek. We hopen bij de finale van Zonneprijs wat verse nummers te kunnen spelen. Ook willen we heel graag op tour door Europa en van iedere crowd een natte, zwetende bende te maken. Het opnemen van onze muziek staat nu ook hoog op de agenda.

Hoe kijken jullie naar de finale?
We hebben er heel veel zin in. We willen een gekke en natte show neer zetten. Misschien een gekke choreografie, of onze outfits op elkaar afstemmen, een grotere show met waarschijnlijk wat nieuwe nummers. Het wordt in ieder geval een ultranat dansfeestje, dat is het doel.

Op donderdag 6 juni 2024 kun je Nat Bed in Paradiso zien optreden.

Tekst: Merel Korfage