Wat zou er gebeurd zijn met Doug Seegers als op een gegeven moment niet de Zweedse countryster Jill Johnson met een cameraploeg was langsgelopen op de straat in Nashville waar hij als straatmuzikant actief was? Het klinkt als het verhaal van soulzanger Ted Hawkins die middenin de jaren tachtig ook zo van Sunset Boulevard opgevist was op zijn oude dag, om alsnog een respectabele carrière te beginnen. Op zijn nieuwe door grootmeester Joe Henry geproduceerde album A Story I Got To Tell vertelt Seegers zijn door merg en been gaande verhaal van zijn wederopstanding eindelijk eens helemaal, gewoon omdat hij voelde dat hij dat moest doen. Op 30 oktober komt hij dat live met zijn band doen in Paradiso Noord.
De ‘andere kant’ van Nashville
Het is een opmerkelijk levensverhaal, met eerst heel veel downs voordat de ups volgen. Het Happy End is volledige op het conto te schrijven van de opmerkzame Zweedse Jill Johnson. In 2014 struinde zij de straten van Nashville af voor een televisiespecial over de ‘andere kant’ van Nashville. Daar trof ze de veteraan Doug Seegers aan en stond versteld van zijn talent en klasse.
Aanvankelijk wist niet of hij voor de camera wel een liedje wilde spelen, maar hij deed het toch. Hij speelde Going Down To The River, een song die hij had geschreven over hoe hij afgekickt was. Johnson voelde zich een gouddelver. Zo moet Chrissie Hynde van The Pretenders zich gevoeld hebben toen ze Violent Femmes op straat ontdekte.
Seegers en Johnson namen het nummer op en het geraakte in de Zweedse charts. En de rest is geschiedenis mogen we tevreden vaststellen. We kennen er meer die pas zo laat in hun leven ontdekt zijn, bovengenoemde Ted Hawkins, maar ook bijvoorbeeld Seasick Steve en Charles Bradley. Ook zij hebben hun tweede kans met beide handen aangepakt.
Going Down To The River
Een eerder leven als muzikant
Duik je dieper in het leven van deze voormalige straatzanger, dan stuit je op zijn inmiddels goed gedocumenteerde oude leventje. Hij heeft een eerder leven gehad als muzikant… Zo blijkt hij zelfs een tijdje in de band van Buddy Miller te hebben gespeeld, maar het leven on the road beviel hem niet zo. Intussen liep zijn huwelijk spaak, maar besloot hij in Long Island te blijven hangen totdat zijn kinderen voldoende waren opgegroeid. Aan zijn toen vijftienjarige zoon vroeg hij min of meer toestemming om zijn geluk te gaan beproeven in countrymekka Nashville. Dat mocht. Maar dat beviel ook niet.
De drie d’s
Hij raakte aan de drank en drugs en speelde als dakloze zijn songs op straat. Met andere woorden: hij was een schoolvoorbeeld van de drie d’s. Met Gods hulp – zijn eigen woorden – is hij van de ene op de andere dag clean geworden. In die nieuwe toestand werd hij ontdekt door Johnson, met wie hij waarschijnlijk uit pure dankbaarheid voor de geboden nieuwe kans ook nog een duettenalbum In Tandem heeft gemaakt met daarop een mooie versie van GP’s We’ll Sweep Out The Ashes In The Morning. Dit is de context waarin we naar het album A Story I Got To Tell luisteren.
Demon Seed
Artiest met ‘een krasje’
Het zij gezegd, als je zijn levensverhaal over tamelijk hobbelige wegen niet kende, dan is het luisterplezier evengoed hoog. Je zou dankzij de teksten het verhaal zich toch wel horen ontvouwen. Neem je eerst de tracklisting van elf songs door – negen originals, twee covers – dan verraden de songtitels al dat we hier te maken hebben met het levensverhaal van een artiest met ‘een krasje’ op de ziel. Lees even mee: Angel From A Broken Home, Out On The Street en Poor Side Of Town. En of deze man a story he’s got to tell heeft! Dat hij dat doet met Joe Henry maakt het er alleen maar mooier op.
Angel From A Broken Home
Verhalen én melodieën
Als er dit jaar één album is dat zijn titel zo volledig waarmaakt, dan is het A Story I Got To Tell van Doug Seegers wel. Hij ontpopt zich als de perfecte verhalenverteller, die ook nog eens het talent heeft om daar mooie melodieën bij te verzinnen. Scrol maar eens snel naar die prachtige slotballad Life Is A Mystery, die als het ware het complete album samenvat, en je weet niet wat je hoort. Oeh, zó mooi is die!
Dat had hij kunnen zijn op de radio
Maar dat behoren we niet te doen, te beginnen bij het einde. Het echte begin, de cover van White Line van de Canadees Willie P. Bennett is al wonderschoon genoeg. Het is vooral die in schijnbare berusting van iemand die weet dat hij zijn kansen gemist heeft gezongen tekstregel ‘You know that could have been me on the radio’ die je recht in het hart raakt. Zo moet hij het gevoeld hebben als hij op straat zijn liedjes zong. Hij had met een beetje meer geluk ook op de radio te horen kunnen zijn geweest. Je wordt er stil van.
White Line
Ook kameraadschap en samen delen
In Out On The Street maakt hij voelbaar hoe dat is om op straat te moeten leven. Het is ook een song over kameraadschap, want gedeelde smart met een andere dakloze is halve smart. Smartelijk en tegelijkertijd opbeurend, wonderlijk. Delen met anderen is wat hem op de been houdt. Dat heeft hem op de been gehouden. Als je iets echt behouden wilt, dan geef je het weg, zingt hij treffend in Give It Away.
You
might meet some people living out on the streets.
You might meet somebody with no shoes on his feet.
You might even see a drunk man lying lost in misery.
That's when it's time to reach your hand out, boy, show some sympathy.
If you really wanna keep it.
You gotta give it away.
If you really wanna help somebody.
Get on your knees and pray.
If you really wanna show the world.
Some peace and faith.
If you really wanna keep it.
You gotta give it away, away.
Give It Away
Gevarieerd album
Zijn coverkeuzes vullen zijn eigen werk goed aan. Behalve dat openingsnummer staat Johnny Rivers’ Poor Side Of Town ook op het album. Daar kennen we nog een prachtige versie van, die van Nick Lowe. Muzikaal varieert hij in stijlen tussen country, Otis-achtige soul in My Little Falling Star en rockabilly. De track Rockabilly Bug is Stray Cats, hun producer Dave Edmunds óf Shakin’ Stevens met Mickey Gee op gitaar.
Een verhaal dat tot denken stemt
Hij is niet vergeten hoe dicht hij bij de afgrond is geweest. Hij had wel dood - Six Feet Under - kunnen zijn. Dat is toch wel de boodschap van deze schrijnend mooie plaat: als je wilt, kun je uit de dood opstaan en je leven alsnog op orde krijgen. Behalve doorzettingsvermogen zijn een beetje geluk en een dosis talent daarbij niet onwelkom. Op 30 oktober komt ervaringsdeskundige Doug Seegers met zijn band zijn opmerkelijke levensverhaal zingen in Paradiso Noord. Denk aan hem als je in het vervolg een dakloze op je weg treft. Elk mens heeft zijn waarde en bijdrage op deze wereld. Seegers laat het dagelijks zien.
Tekst door: Robbert Tilli
Koop hier je kaarten voor Doug Seegers en band in Paradiso Noord op 30 oktober.