Chrysalis: een vlinder die zich blijft ontpoppen

In de hoop niet iets ‘stoms’ te zeggen, opent Jannes het gesprek met een anekdote over Leopold II van België. Het is een simpel voorbeeld van de chaos die hij met zich meebrengt. De band lacht en lijkt gewend te zijn aan dit wispelturige gedrag. Hoe is deze verhouding tot stand gekomen?
Rover: Het bestaan van de band hebben wij eigenlijk te danken aan een eindproject van school. Liberty, Jannes, Isa en ik volgden allemaal een vooropleiding aan het conservatorium. Daar moesten wij de invloed van jazzmuziek onderzoeken. Dat begon met het maken van veel demo’s.
Liberty: In het begin klonk het allemaal heel ‘punkachtig’.
Jannes: Het ging eerst meer de rock-kant op.
Isa: Ik weet vooral nog goed hoe bijzonder ik de verhalende manier van nummers schrijven vond. De mystiek en de harmonie. Dat was wel direct duidelijk.
Liberty: Rover en ik schreven toen al veel samen. Hij ging altijd erg ritmisch te werk, terwijl ik mij inderdaad meer liet leiden door het vertellen van een verhaal. Ik breng het concept, en Rover het fundament.
Maron: En dan voegt iedereen daar weer zijn losse deeltjes aan toe.

Muziek maken met vijf muzikanten kan niet altijd even makkelijk zijn. Hoe combineren jullie alle smaken, perspectieven en interesses?
Rover: We hebben allemaal natuurlijk onze eigen ideeën van dingen die we graag willen doen. Dat zorgt voor iets veelzijdigs en speciaals. Het kan daardoor soms heel lang duren.., het kost moeite om 'kleitextuur' aan te brengen.
Jannes: Soms conflicteren onze associaties. Dan denken we anders over bepaalde emoties en moeten we daarover praten. Dat is wel iets interessants, want dat voegt weer een nieuwe laag aan inspiratie toe.
Maron: Ik denk dat onze nummers daardoor ook zo uiteenlopend in stijl zijn. Het komt altijd wel weer samen.
Liberty: We zijn daarnaast ieder geïnteresseerd in veel verschillende kunstvormen, zoals literatuur en beeldende kunst. Jannes schrijft zijn eigen verhalen en studeert geschiedenis. Rover acteert. Ik wilde eigenlijk eerst fotografie studeren. We vinden ook allemaal film en verhalen best interessant.
Jannes: Die verbinding tussen muziek en film is wel echt iets wat ons bezighoudt. Muziek heeft iets cinematisch. Zo luister ik naar een nummer van Iggy Pop en waan ik mijzelf in een Berlijnse bar die naar pis ruikt; bij de teksten van Liberty lig ik in een weiland met boterbloemetjes, haha.

Deze filmische verbinding staat ook centraal in jullie optredens. In ’t Zonnehuis bijvoorbeeld.
Rover: Met die setlist moest het net lijken alsof je in een soort film zat.
Isa: Het verhaal zat niet alleen in de individuele nummers, maar echt verworven in de gehele show. Je merkte dat er een bepaalde spanningsboog in verstopt zat.
Maron: Daar hadden we ons ook heel specifiek op ingesteld.
Isa: We hadden tussen alle individuele nummers verschillende overgangen gemaakt, als een soort ‘lijm’ die alle nummers met elkaar verbindt. Nadenken over hoe je alles vloeiend in elkaar laat overgaan en daarbij iets passends verzinnen, is heel leuk. We probeerden vooral mensen mee op reis te nemen gedurende de show. En onszelf ook eigenlijk.
Liberty: Rover kwam met het idee om de nummers te spelen in een volgorde die we meestal niet doen. De bedoeling erachter was dat het extra onverwachts zou klinken.
Rover: Ik wilde vooral de eclectische kant laten zien en niet slechts één sfeer neerzetten.
Liberty: We wilden mensen een beetje laten dansen. En huilen. En voelen. Alles eigenlijk. Die diversiteit in onze muziek leent zich gelukkig voor verschillende soorten shows. We kunnen veel sets verzinnen met elk een ander verhaal. Op die manier communiceer je dan telkens een andere sfeer. We binden ons niet aan één genre.

Maron grapt tussendoor dat hij nooit een antwoord heeft op de vraag ‘Wat speel je nou eigenlijk?’ en Liberty zegt dat de band gewoon ‘alle kanten op gaat’. Wat typeert jullie muziek en hoe geven jullie hier vorm aan?
Liberty: We hebben individueel veel sounds en persoonlijkheden in onze instrumenten. En daardoor klinkt het altijd wel weer als Chrysalis.
Rover: We ontwikkelen ons als band ook door te blijven bewegen en ons niet teveel te koppelen aan wat er al is gemaakt in het verleden. Voor school schrijven we nu alweer heel andere dingen.

Een vast antwoord is dus niet zo snel te vinden.
Maron: Dat werkt juist bevrijdend. We proberen ook niet om nieuwe dingen te maken. Iedereen neemt gewoon steeds nieuwe inspiratie mee naar de repetities.
Liberty: Dat is ook wel het leuke aan onze naam. Het hele concept van een chrysalis (de pop van een vlinder) is de permanente tussenfase. Je bent eigenlijk een vlinder in een cocon: voortdurend aan het wachten tot die openbreekt, terwijl je jezelf eindeloos aan het ontwikkelen bent. Het heeft bijna iets puberaals.
Rover: Het is ook een kleine ruimte, die cocon. Je zit erin omdat je elkaar goed kent en alles met elkaar wilt delen.
Jannes: Dat vond ik in het begin wel iets te zoetsappig, hoor.
Liberty: Jij wilde alleen maar punk spelen! Je had niets met die zachte en emotionele nummers.
Jannes: Klopt, haha.
Liberty: Toch heeft het je uiteindelijk wel geholpen. Of je bent gewoon zelf zoetsappiger geworden. Dat kan ook natuurlijk.
Jannes: Ja, en dat is ook weer een vorm van zingeving. Je laat heel andere emoties toe wanneer je zelf speelt en dat met de band bespreekt.

Nog iets meer dan een maand te gaan tot de finale in juni. Wat is jullie aanpak? Cocon openbreken en losgaan?
Liberty: Ik denk dat de nadruk vooral zal liggen op de focus die we zelf nodig hebben om er helemaal in te komen.
Isa: Het is erg sociaal: je speelt als band met elkaar, om die energie vervolgens met de zaal te kunnen delen. De respons van het publiek bepaalt dan ook hoe wij daar op het podium staan.
Rover: Muziek is ook het enige medium waar je daadwerkelijk tijd creëert. Je kan het niet in één oogopslag zien. Je hebt daar drie of vijf minuten voor nodig. Dat merk je vooral tijdens het spelen. Het duurt dus eventjes voordat we zeker weten dat alles onder controle is en de set goed loopt.
Isa: En dan gewoon kijken hoe daarop gereageerd wordt.
Liberty: Je wil natuurlijk het liefst je denkende hoofd helemaal niet meer gebruiken en helemaal los zijn in je gevoel. Als je er dan goed in zit, kun je écht naar buiten treden.

‘Transcenden’, zegt Jannes op speelse wijze. Liberty kijkt om zich heen. Zorg alsjeblieft dat iedereen weet dat dat ironisch bedoeld is, zegt ze en lacht het weg.

Op donderdag 6 juni 2024 kun je Chrysalis in Paradiso zien optreden tijdens de finale van Zonneprijs.

Tekst: Senna van Ruiten