'If I was a sculptor, but then again, no'

vrijdag 17 januari 2014

(For English below)

In samenwerking met de Gerrit Rietveld Academie en kunstenaar Melanie Bonajo organiseert Paradiso een symposium over mengvormen tussen muziek en beeldende kunst. Met Bianca Casady (CocoRosie) (VS) - via skype -, Kim Hiorthøy (N), Craig Schüftan (AUS), Jonas Ohlsson (S) en Melanie Bonajo/MC MB (NL), en een expositie door Femke Dekker (NL).

Al sinds de opkomst van de popcultuur in de jaren zestig zijn de kunsten en vernieuwing in de popmuziek nauw met elkaar verbonden – denk bijvoorbeeld aan John Lennon, The Velvet Underground, The Sex Pistols, CocoRosie, The Kills, The Knife. Ook Lady Gaga en Jay-Z laten zich inspireren door performance kunstenaar Marina Abramovic. Craig Shuftan, een van de sprekers op het symposium, stelt zelfs dat alle vernieuwingen in de popmuziek voortkomen uit het gedachtegoed en experimenten van de intellectualistische kunst.

'If I was a sculptor, but then again, no' onderzoekt de huidige stand van zaken. Hoe is de huidige relatie tussen popcultuur en beeldende kunst? Is er een nieuwe opleving van performance kunst in de muziek, zoals The Guardian onlangs schreef, of zijn de afzonderlijke disciplines nog steeds erg gescheiden?

Muziek en beeldende kunst lijken zich steeds meer te specialiseren: nieuwe bands worden binnen een bepaalde stroming in de markt gezet (indie, dance, elektronische muziek), en ook in de kunst worden kunstenaars door galeries min of meer gedwongen zich tot één stijl, thema of discipline te beperken.

Tegelijkertijd zijn door de opkomst van internet en sociale media zowel het muzieklandschap als de kunstwereld de afgelopen jaren drastisch veranderd, waardoor ook kleinschalige initiatieven zonder veel geld toch een enorm bereik kunnen hebben.

'If I was a sculptor, but then again, no' laat haar licht schijnen over deze nieuwe ontwikkelingen en praat met multidisciplinaire kunstenaars en muzikanten over hun aanpak en werkwijze. Hoe verhouden zij zich tot het huidige discours, en verschilt hun werkpraktijk wezenlijk van andere kunstenaars?

Het symposium is deel van festival 'Qu-est-ce que c'est' en tijdens het symposium zal ook de Rietveld One Song Competition plaats vinden.

-----

In cooperation with the Gerrit Rietveld Academie and artist Melanie Bonajo Paradiso organises a symposium about mixing music and contemporary art. Symposium speakers: Bianca Casady (CocoRosie) (US) - via skype -, Kim Hiorthøy (N), Craig Schüftan (AUS), Jonas Ohlsson (S) and Melanie Bonajo/MC MB (NL), and an exhibition by Femke Dekker (NL).

Ever since the rise of pop culture in the sixties, the arts and innovations in pop music have been closely linked, take by example John Lennon, The Velvet Underground, The Sex Pistols, CocoRosie, The Kills and The Knife. Even Lady Gaga and Jay-Z are inspired by performance artist Marina Abramovic. Craig Shuftan, one of the speakers, states in his book The Culture Club that all innovations in pop music come from the ideas and experiments of intellectual art.

‘IF I WAS A SCULPTOR, BUT THEN AGAIN, NO’ researches the present state of affairs. What is the present relationship between pop culture and contemporary art? Is there a new revival of performance art in music as The Guardian recently stated? Or are the individual disciplines still very much separated?

Music and contemporary art seem to specialize increasingly: new bands are marketed within a certain genre (indie, dance, electronic music), and the same is happening within the arts, where artists are more or less forced by galleries to focus on one style, theme or discipline.

At the same time, musical and artistic landscapes have changed drastically through the rise of internet and social media; even small scale initiatives can now have a huge reach without spending a lot of money.

‘IF I WAS A SCULPTOR, BUT THEN AGAIN, NO' shines a light on these new developments and talks to multidisciplinary artists and musicians about their approach and process. How do they relate to the present discourse, and is there a real difference between their practice and that of other artists?

The symposium is part of 'Qu'est-ce que c'est' festival and during the symposium the Rietveld One Song Competition will take place.

Bianca Casady (CocoRosie) (VS) – (via skype)

Kunstenaar en muzikant, speelt in de Amerikaanse band CocoRosie. CocoRosie maakt kundige performances, vaak met Bianca’s videokunst erin verweven. Bianca is een holistische kunstenaar, die haar gedachten en verhalen vormgeeft via muziek, poëzie, proza, mode, tekeningen en beeldhouwkunst. Ze construeert karakters en persoonlijke mythes, waarin ze sociale constructies ter discussie stelt: religie, gender en taboe symbolen, in Baudelaire-achtige tegenstellingen van mooi en lelijk. Bianca runt de galerie ‘Mad Vickes Tea House’ in Parijs en haar werk is internationaal tentoongesteld bij The Sunday Issue Gallery (Tokyo), Deitch Projects (New York) en de Moskou Biënnale. In 2013 initieerde ze het feministische magazine G.A.G., uitgegeven door Capricious.

"I approach both art and music with a kind of gaudy patchwork style of contrasting objects. They thematically match, and they provide relief from the other. Music is the deeper one for its immaterial quality and ability to travel lightly. Although language and lyrics are my first love, I find language is restricted in ways that the image is not." cocorosiemusic.com

Kim Hiorthøy (N)

Kunstenaar, muzikant, grafisch ontwerper, illustrator, filmmaker en schrijver. Hij studeerde aan de kunstacademie in Trondheim en aan de Koninklijke Deense Kunstacademie in Kopenhagen, waar hij tegelijkertijd experimenteerde met muziek en grafisch ontwerp. Zijn muziek is het beste te omschrijven als minimal techno of Intelligent Dance Music. Als grafisch ontwerper begon hij met het publiceren van fanzines en het ontwerpen van platenhoezen, waaronder voor Motorpsycho. Voor deze band maakte hij ook meerdere videoclips. Hiorthøy beschrijft de relatie tussen zijn grafische werk en muziek als volgt: "I regard them as very different things, even though the place in my head that decides if something works or not is the same for both."

Craig Schüftan (AUS)

Radio producent, schrijver en winnaar van een ARIA Music Award. Hij is auteur van drie boeken: The Culture Club (dat verbanden legt tussen popcultuur en filosofische en artistieke stromingen van de 20ste eeuw), Hey! Nietzsche! Leave Them Kids Alone! en Entertain Us! The Rise and Fall of Alternative Rock in the 90s. Hij studeerde aan The National Art School en werkte bij Triple J, het nationale radiostation van Australië voor jongeren. In 2009 werkte hij als gastcurator bij ‘The 80s Are Back’- expositie in het Powerhouse Museum. www.craigschuftan.com

Jonas Ohlsson (S)

Kunstenaar, muzikant en dj. Jonas Ohlsson is een Zweedse, multidisciplinair werkende beeldend kunstenaar en dj, gevestigd in Amsterdam. Onder de naam Blodfet en DJ Lonely maakt Jonas Ohlsson experimentele muziek die uitkomt op labels als Börft Records (SE), Narrowminded (NL), Das Andere Selbst (DE) en Junior Aspirin (UK). Sinds 1988 is hij al actief in de Zweedse noise scene en samen met zijn beste vriend Kai Parvianen vormde hij Enema & Gejonte. De band stopte ermee in 1996, toen Jonas naar Amsterdam verhuisde om aan de Rietveld Academie te gaan studeren. In Nederland bracht Jonas drie cd's uit samen met Heimir Björgulfsson (van Stilluppsteypa) op Staalplaat (NL-DE), Bottrop Boy (DE) en Cronica Electronica (PT). Daarnaast maakt hij deel uit van het collectief FUCK en is hij docent aan de Gerrit Rietveld Academie.

"I use art & music to talk about important existential questions and to celebrate life and to meditate about death and prepare myself for it."

"I don't 'believe' in art...I KNOW it works!"

"Art & Music has changed me a million times and it will continue to help me evolve, until the end of (my) time."

www.fffuck.org/artists/jonas-o...

Melanie Bonajo/MC MB (NL)

Kunstenaar, muzikant en een van de initiatiefnemers van dit symposium en festival. Melanie Bonajo’s werk is tentoongesteld en opgevoerd bij internationale kunst instituten, zoals De Appel Arts Center (Amsterdam), Modern Art Museum (Ljubljana), Stedelijk Museum (Amsterdam), PPOW Gallery (New York) en Museum van Modern Kunst (Arnhem). Ze werkte als creative director voor Capricious Magazine en schreef voor Mister Motley. In 2012 initieerde ze het collectief Genital International, dat focust op onderwerpen rond participatie, gelijkheid, ons milieu en politiek die voorbij gaat aan polariteit. In 2013 ontving Melanie de MK Award/Rotterdam. Ze publiceerde meerdere boeken, waaronder Modern Life of the Soul, A room with Everything, Spheres, Bush Compulsions. Dit jaar verscheen het album Inua van haar band Z▲Z▲Z◎Z◎, dat ze opnamen in Oost-Groenland. Het album is een hommage aan plaatsen die niet doordrongen zijn door menselijke gedachten, sprekende landschappen, isolatie, tri-genderism, liedjes van geesten en dode piraten, kolonialisme, erosie van de ethno-sferen, uitgestorven gevoelens, verlies van navigatie, afwezigheid van geschiedenis en intimiteit tot de natuur en de dood. "I started to make music again, because I felt suppressed by the theoretical, historical based art discourse with its strict references and lack of play, flow and fun". www.melaniebonajo.com

Femke Dekker (NL)

Curator en dj, organiseert een tentoonstelling tijdens het symposium. Freelance curator Femke Dekker richt zich op het samenstellen van interdisciplinaire projecten, waarbij de nadruk ligt op het presenteren en ontwikkelen van hedendaags talent. In dat kader organiseerde ze tentoonstellingen voor onder andere Foam, Marres en de Brno Biennial for Graphic Design maar ook voor commerciële opdrachtgevers als Nike en Weekday. Samen met grafisch kunstenaar Nicole Martens vormt ze het duo Strange Boutique. Als label voor hun verschillende samenwerkingsprojecten is Strange Boutique een speeltuin voor twee eigenwijze geestverwanten. Of het nu mode, kunst of muziek is. Hun zoektocht naar de psychedelische rafelranden van disco heeft al menig dansvloer in beweging gezet. Van modespektakels, als de opening van de Arnhem Mode Biënnale, tot aan donkere discokelders als de Rotterdamse Bar en de Verdieping van Trouw. www.mylittleunderground.com