Het was een mooie week voor muziekliefhebbers. We zagen ineens op internet een wel heel bijzondere foto rondfladderen. Wat we daarop zagen? The Chats in Los Angeles, backstage na hun optreden, als kameraden op een kiekje vastgelegd samen met Josh Homme van Queens of the Stone Age, Alex Turner en Matt Helders van Arctic Monkeys en Dave Grohl van de Foo Fighters. Misschien waren ze maar een paar minuutjes allemaal in dezelfde ruimte, maar het was een soort eigentijdse versie van die klassieke foto waarop Lou Reed, Iggy Pop en David Bowie omarmd staan.
Eerder was al bekend dat Dave Grohl de clip voor 'Smoko' aan Josh Homme liet zien, wie op zijn beurt de video deelde met niemand minder dan Iggy Pop, omdat hij het zo fantastisch vond. Geen idee hoe de vork precies in de steel steekt, maar als de grote rockhelden der aarde allemaal je live-show willen komen bekijken, zul je wel iets goed doen! Toch is The Chats geen band die doorgaans kiest voor het grote gebaar. Hun korte pubrocknummers gaan juist over de kleine, dagelijkse dingetjes van het leven die je kunnen verwonderen of irriteren. De rockster-kapsones zijn in de verste verte niet te bespeuren bij de jonge Aussies.Â
The Chats
Pub Feed heeft als thema bijvoorbeeld gewoon hoe fijn het is om in je lokale pub af en toe een vette hap naar binnen te werken en Bus Money vertelt een anecdote over een jongen die ‘on the dole’ is (een uitkering heeft) die aan het einde van iedere maand de eindjes aan elkaar moet zien te knopen. Om van zijn werk naar zijn huis te komen wil hij graag de bus nemen, maar als hij toevallig ook trek heeft in een worste-broodje wordt het een kwestie van de verschillende belangen tegen elkaar afwegen. Meestal kiest hij voor het broodje en heeft hij vervolgens dus geen poen meer voor een bus-kaartje. Waarna hij doodleuk 8 kilometer moet lopen of iemand om geld moet vragen.
Zie hier in een notedop de thematiek van veel songs van The Chats. Kort, to the point, van de straat, voorzien van een aan Ramones teksten grenzende, ietwat nihilistische simpelheid, gezongen met die uiterst herkenbare vocale sneer van Eamon Sandwith en muzikaal leunend op een bijna Oi-punk achtige directheid. Ergens links van Amyl & The Sniffers en rechts van Fidlar dus en de tot website omgedoopte bandcamp pagina laat ook geen twijfel bestaan over hun meest gedronken drankje: thechatslovebeer.bandcamp.com.
The Chats
Wat dat betreft zijn The Chats ook vooral een band die je ‘moet ervaren’. Schreven veel journalisten hele epistels over dat laatste wel-heel-erg-ingetogen album van Arctic Monkeys maar luisterde vervolgens niemand er echt naar, die ep’s van The Chats ram je jezelf in een kwartiertje met een dikke grijns op je gezicht doorheen en een dag later zet je ze bijna ongemerkt gewoon weer op.
Een tijdje terug tijdens het London Calling festival waren ze al een van de live uitschieters en inmiddels klinken ze, na maandenlang touren, als een nog beter geoliede punk- en pub-rock machine.
Dussss…. Gooi er een paar drankjes in, ga vooral niet te ver naar achteren staan in de zaal brul voluit mee met cult-hit Smoko (‘I’m on Smoko, Leave Me Alone!!’),  het eerder genoemde Pub Feed, Do What I Want en het hilarisch getitelde I’m The Best Person In The World. Die 1-2-3-4 tussen elk nummer mag je er vervolgens zelf bij bedenken.
The Chats spelen op donderdag 15 augustus in de grote zaal van Paradiso. Dit is een Indiestadpas concert.
