De explosieve lading van Black Country, New Road

Even terugkomend op dat grenzeloze geluid van Black Country, New Road. In de nummers die de band tot nu toe releasede vliegen postpunk en freejazz-uitspattingen elkaar spreekwoordelijk in de haren, zijn passerende metalriffs en Balkan-invloeden eerder regel dan uitzondering en worden grotendeels instrumentale stukken onderbroken door de spraakzang van frontman Isaac Wood. Dit wordt nog eens bijgestaan door instrumenten als viool en saxofoon, aangedreven door een retestrakke ritmesectie. 

Het is daarom niet verwonderlijk dat ze met dit onconventionele geluid de aandacht wisten te trekken van producer Dan Carey, oprichter van het cult-indielabel Speedy Wunderground. Hij zag de band spelen als voorprogramma en was gelijk om; deze zeven muzikanten hadden zich namelijk in korte tijd ontwikkeld als uitstekende liveband. Hierin was een sleutelrol weggelegd voor The Windmill, een kleine venue in Zuid-Londen die als broedplaats dient voor jonge, grensverleggende bands zoals Black Midi en Squid. Maar ook Fat White Family, Jockstrap, Goat Girl en Shame waren er bijvoorbeeld kind aan huis. Black Country, New Road speelde er aan het begin van hun carrière heel wat shows en kon op die manier voet aan de grond krijgen in de levendige livescene van Londen.

Deze optredens veroorzaakten heel wat oproer en de livereputatie van de band werd met de dag groter. Maar ook in de studio slaagden ze erin dichtbij de intensiteit van hun liveshows te komen. Begin 2019 arriveerde de eerste single ‘Athens, France’. Terwijl Wood in zijn teksten refereert aan popcultuur met een verwijzing naar ‘thank u, next’ van Ariana Grande en een songtekst van Phoebe Bridgers, zet hij met zijn stemgeluid een nerveus en ongemakkelijk sfeertje neer. Tel daar de zenuwslopende instrumentatie en een Neutral Milk Hotel-achtige explosie aan het einde bij op en de toon is gezet.

Maar toen moest ‘Sunglasses’ nog verschijnen. Luister dit nummer en je weet eigenlijk niet wat je meemaakt. Misschien is dat juist wel de reden dat dit de meest beluisterde en populaire single van de band is. Met bijna negen minuten op de teller muteert het meerdere keren; opbouwen, afbreken, weer terug naar start en helemaal losgaan. Wood beschrijft het als “a series of events, loosely connected, all yet to happen”.

Op papier zou dit een complete chaos moeten zijn, ware het niet dat in dit geval alles bij elkaar wordt gehouden door een fantastische drummer en de verhalende teksten van Wood. Van de zelfverzekerde woorden “I am invincible in these sunglasses / I’m modern Scott Walker / I’m a surprisingly smooth talker” tot aan de climax van het nummer, waarin Wood schreeuwt: “I’m more than adequate / Leave Kanye out of this / Leave your Sertraline in the cabinet / And fuck me like you mean it this time, Isaac”.

Onlangs werd aangekondigd dat de band voor het nog te verschijnen debuutalbum heeft getekend bij Ninja Tune en met dat nieuws verscheen ook de derde single ‘Science Fair’, die minstens even intens als de twee voorgangers blijkt te zijn. Vergezeld door Woods bijtende zang werken de bandleden zo’n vijf minuten lang toe naar een oorverdovende uitbarsting, waarna het hele gebeuren weer maniakaal uit de bocht vliegt.

Het maakt dat de verwachtingen voor de eerste langspeler van Black Country, New Road hooggespannen zijn en zoals het er nu naar uitziet gaan ze die nog waarmaken ook. Volgens de band vangen de zes tracks namelijk de ongetemde energie en explosieve lading van hun liveshows. En als we ergens veel behoefte aan hebben, is dat het wel.

Op 5 februari 2021 wordt het debuutalbum ‘For the First Time’ uitgebracht op het platenlabel Ninja Tune. Ook staat er op 15 februari 2021 een optreden in Bitterzoet gepland.

Tekst: Katja Hagenbeuk