Faust - Nieuw Kollektief speelt Willem Breuker

Eind jaren ‘90 kreeg Willem Breuker opdracht van 'Cité de la Musique' in Parijs om muziek te componeren bij de gerestaureerde film ‘Faust’ (1926) van Friedrich Wilhelm Murnau. Breuker, in de jaren 60 begonnen als improviserend muzikant, had zich steeds meer ontwikkeld tot een componist van uitgeschreven stukken en de muzikanten van zijn orkest het Kollektief maakten 38 jaar lang deel uit van deze ontwikkeling. Met dit muziekstuk 'Faust' toerden zij langs vele internationale podia. Dit jaar besloten zij opnieuw bij elkaar te komen om dit stuk te laten klinken zoals het bedoeld is, grotendeels gespeeld door de mensen voor wie Breuker het schreef. 

Het Nieuw Kollektief bestaat uit: Rutger van Leyden (dirigent), Frans Vermeerssen (sopraan saxofoon), David Kweksilber (alt saxofoon), Maarten van Norden (tenor saxofoon), Gijs Levelt (trompet), George Pancras (trompet), Andy Bruce (trombone), Bernard Hunnekink (trombone, tuba), Henk de Jonge (piano), Arjen Gorter (contrabas) en Rob Verdurmen (drums).

Willem Breuker

Componist en rietblazer Willem Breuker (1944-2010) wordt beschouwd als de peetvader van de Nederlandse geïmproviseerde muziek. Zijn werk houdt het midden tussen klassieke muziek en jazz, en heeft enige affiniteit met de Haagse School rondom Louis Andriessen. Hij wordt vaak geassocieerd met het culturele verzet van de jaren 60.

Sinds de oprichting in 1974 van zijn orkest het Kollektief heeft Breuker een volstrekt eigen genre voor de band gesmeed, waarin jazz, Europese improvisatiemuziek, twintigste-eeuwse gecomponeerde muziek, vaudeville, film- en theatermuziek de belangrijkste ingrediënten zijn. Het mengsel wordt gebracht met een flinke dosis humor en gevoel voor theater, hetgeen vooral bij liveoptredens een sterke troef is. In 2012 hadden ze hun afscheidstournee.

Faust (1926, F.W. Murnau)

Mephisto (de duivel) gaat een weddenschap aan met een engel om de heerschappij op Aarde, door de ziel van de oude alchemist Faust te bederven. Mephisto verspreid de pest in de stad waar Faust leeft, die wanhopig zich van God afkeert en zijn ziel aan de duivel verkoopt in ruil voor een oplossing voor de ziekte. Faust gebruikt zijn nieuwe krachten eerst alleen om de mensen te helpen, maar na verloop van tijd worden zijn wensen steeds egoïstischer. Uiteindelijk wordt Faust verliefd op een gewoon meisje en schenkt haar een kind; als het kind in een sneeuwstorm om komt wordt het meisje van moord beschuldigd en eindigt op de brandstapel. Faust krijgt geen hulp van de duivel om zijn geliefde te redden, en dus springt bij haar en sterven ze samen op de brandstapel. De engel toont Mephisto dat hij de weddenschap heeft verloren, want liefde triomfeert boven alles.

Friedrich Wilhelm Murnau (1888 –1931) was een Duits filmregisseur die wereldberoemd werd met zijn expressionistische films. Dit waren geluidloze speelfilms waarbij de emoties van de personages door de vormgeving werden uitgebeeld. Hij behoorde samen met Fritz Lang, Robert Wiene en Ernst Lubitsch tot de belangrijkste vooroorlogse filmmakers van Duitsland.