Tot eind maart zitten we nog in het jubileumjaar Paradiso 50. Als er iemand is met oog voor dat soort zaken, dan is het ‘Haarlems finest’ Yorick van Norden wel. De (pop)historie zit er bij hem beter in dan bij menig erkend (pop)professor. Op 5 januari in de kleine zaal begint het tweede gedeelte van zijn tour rondom de release van zijn tweede soloalbum The Jester. Toekomstige archeologen zullen hun geluk niet op kunnen als ze dit uniek tijdsdocument opgraven. Er zitten zoveel schatten in dat album: het gaat van Shakespeare tot Paul McCartney en van liefdevolle Syrische bootvluchtelingen tot de Poolse schilderkunst. Deze week is zijn album ook nog eens genomineerd voor een prestigieuze Edison.
Inhaalslag voor zijn discografie
‘Sugar Mountain, wat is dat toch een mooi nummer van Neil Young,’ mijmert Yorick van Norden als hij beseft dat zijn concert deel uitmaakt van de Americana concertserie van dezelfde naam. ‘Mooi initiatief ook van Paradiso,’ voegt hij er complimenteus aan toe. Dat gesprek in de ‘ondervraagkamer’ van zijn label Excelsior kan niet meer misgaan. Hij begint met een terugblik op zijn meest productieve jaar tot nog toe.
‘Ik heb dit jaar op vier complete albums gespeeld plus een bijdrage aan het project Couperus in Transit,’ zegt hij tevreden, om vervolgens een opsomming in te zetten. ‘Rond kerst 2017 voltooiden we The Jester. Daarna nam ik met Anne Soldaat ons gezamenlijke album Unsung Heroes op. Ik heb ook gespeeld op het album Formentera Sunshine van Wieger Bronstring. En in oktober heb ik nóg een album opgenomen. Maar wat dat is blijft nog even geheim.’ Vooruit, bij Sugar Mountain kunnen we goed een geheimpje bewaren. We hebben laatst nog een week of twee de aankondiging van het concert van Wilco in juni 2019 onder de pet weten te houden. Probeer dan maar eens niet je mond voorbij te praten.
Het lijkt of Yorick even op adem moet komen na de mededeling over zijn fors uitgebreide palmares in 2018. ‘Ik ben nu 32. Tot nu toe was mijn hele discografie beperkt tot het album uit 2011 van mijn vorige band The Hype waar in 2015 mijn eerste soloalbum Happy Hunting Ground bij kwam. Er zijn dus in één jaar tijd vier albums toegevoegd. Anders zou ik ook zo lui overkomen. Die indruk heb ik nu toch maar mooi weggepoetst.’ Hij staat ineens zomaar op een totaal van zes albums, evenveel als zijn labelgenoot Tim Knol, die eerder op dezelfde avond in de grote zaal zijn tienjarig artiestenjubileum viert.
Train In The Station
Gelaagd kunstwerk
Yorick doet zijn verhaal, vanuit een leunstoel en roept daarmee onbedoeld de sfeer op van de foto op de hoes van The Jester, een plaat vol met een aantrekkelijke eigentijdse variant van sixtiespop. Daar zien we hem ook zittend als de hofnar (= jester) van Shakespeares Hamlet die trouwens ook Yorick heette. De inspiratie van dit mooie beeld met Yorick is gebaseerd op het schilderij Stańczyk van de Poolse schilder Jan Matejko. Het prachtige karmijnrode hofnarrenpak dat hij draagt op de hoesfoto, geschoten door Nick Helderman, is door de jonge Haarlemse kostuummaakster Jente Witte tot in detail nagemaakt van dat beroemde schilderij. Mooi al die kunstcitaten op dit album. Die gelaagdheid geeft het meer diepgang.
Tot in detail nagemaakt hofnarrenpak
Wat is er eigenlijk met dat hofnarrenpak gebeurd? Live zien we het in elk geval nooit. Hij moet er niet aan denken om het aan te trekken buiten de photoshoot. ‘Het ligt veilig in de opslag totdat ik door een museum gebeld ga worden,’ zegt hij vol zelfspot. En dan serieuzer: ‘Het is echt heel mooi gemaakt, met zo’n oog voor detail. Jente is eigenlijk net zo perfectionistisch als ik met mijn muziek. Ze is echt net zo “obsessief autistisch” op details als ik. Bij ons kennismakingsgesprekje in haar atelier, stond dat schilderij op de monitor van haar computer, waar ze naar believen op inzoomde. Die moest ik hebben, dacht ik meteen.’
Voor de vorm zei hij nog dat ze het niet exact hoefde te kopiëren van Matejko en dat ze gerust ook haar eigen ei kwijt mocht. ‘Ja, dat zeg je dan maar, om netjes te blijven. Je wil iemand niet beknotten in zijn of haar creativiteit. Maar dat wilde ze juist niet. Haar uitdaging bestond eruit om het juist zo precies mogelijk te krijgen. Daar haalde zij ook haar voldoening uit. Nou bingo, toch?’ Ontkennen is zinloos.
De band geeft energie
Waar haalt hij zelf zijn voldoening uit? ‘We zitten nu aan het eind van het jaar, tijd om te reflecteren. Ik had nooit kunnen bevroeden dat het allemaal zo goed zou uitpakken. Het album is heel goed ontvangen in de media. Maar het meeste plezier beleef ik toch aan de liveoptredens met mijn band,’ verklaart hij. ‘Die shows gingen echt geweldig. Dit is de beste band waar ik ooit mee gespeeld heb. Dat bedoel ik niet individueel, maar het geheel is meer dan de som der delen. En de onderlinge sfeer is ook zo goed. We staan te stuiteren op het podium. Je voelt een enorme energie. Ik voel me plots tien jaar jonger. Fysiek voel ik me 22, met de emotionele bagage van iemand van 32.’ Je zou bijna 32 Jaar van Doe Maar gaan zingen. 32 Jaar, wel een beetje raar. ‘Alleen sta ik niet op mijn benen te trillen,’ reageert hij gevat.
Meer emotionele bagage
Die extra bagage moge ook blijken uit zijn teksten en onderwerpskeuzes, die een stuk verder gaan dan voorheen. Op Train In The Station is de hoofdpersoon een Syrische bootvluchteling die in Griekenland niet op de trein naar Europa stapt, totdat zijn geliefde ook veilig de overtocht heeft gemaakt. Het nummer is al een single geweest. Momenteel kun je de single Love’s Taking Over regelmatig voorbij horen komen op Radio 1 en 2, terwijl de track Winter eruit is gegaan om de kerstperiode in te luiden.
Yoricks Paradiso-historie
Hij zegt uit te kijken naar de Paradisoshow op 5 januari in de kleine zaal, de kick-off van het tweede deel van zijn albumtour. ‘We komen dan op plekken waar we nog nooit zijn geweest. Dat is ook altijd leuk.’ In Paradiso heeft Yorick al een paar keer gestaan. Zou hij voorkomen op het speciale dekbedovertrek met daarop alle concerten uit de historie van de zaal tot aan een bepaald punt? Voer voor geschiedschrijvers.
Hardop nadenkend: ‘Ik weet wel dat mijn eerste concert in Paradiso in maart 2011 was in de bovenzaal met The Hype, tijdens een 3FM Serious Talent-tour met Chef Special en Handsome Poets.’ Bij nader inzien blijkt dat toch niet te kloppen. ‘Nee, toch niet. We hebben zelfs al een keer eerder in de grote zaal gestaan: op 30 december 2007 in het voorprogramma van de vaste jaarlijkse eindejaarsshow van Dik Hout. Ik herinner me nog de soundcheck. Ik legde een paar gitaarakkoorden neer, die zo heerlijk nagalmden in die enorme ruimte. Het gaat nu echt gebeuren, dacht ik toen.’
Van de Ryan Adams-opstelling naar de W-opstelling
Voor de volledigheid geeft hij ook nog de datum van zijn eerste concert in Paradiso als soloartiest: ‘Op 9 november 2015, in het naprogramma van Father John Misty. Het was bomvol. Ik dacht dat het wel leuk zou zijn om in de “Ryan Adams-opstelling” te spelen, met mij als zanger op links in plaats van in het midden voor de drums. De lichtman had er echter geen rekening mee gehouden, dus stond ik de hele avond in het donker. De andere jongens stonden goed uitgelicht voor hun familie en vrienden in de zaal.’
Er is van geleerd. De band staat nu in de zogenaamde ‘W-opstelling’ – ‘de W van Wíngs van Paul McCartney!’ – met de twee gitaristen vooraan in de punten van de W. Behalve Yorick zelf is dat Maarten Kooijman. ‘Het klinkt zo fantastisch uit die muur van versterkers in onze rug. Maarten speelt op een Bandmaster versterker uit 1965 en een Vibrolux uit de seventies. Ik gebruik een blackface Vibro Champ en een Princeton. Dat geeft zo’n lekker breed geluid. Die kleine Vibro Champ gaat zo gauw over z’n nek, wat lekker rauw klinkt, terwijl die Princeton juist heel clean klinkt.’ Hij zit nu al te watertanden bij de gedachte aan de komende show in Paradiso en de tour. ‘Dat wordt de perfecte nieuwjaarsborrel voor mensen die “sympathiseren” met mijn muziek.’ Laat intussen die nominatie voor een Edison nog omgezet worden tot het winnen ervan, en dat productiefste jaar van Yorick kan helemaal niet meer stuk.
Tekst door: Robbert Tilli
Koop hier je
kaarten voor Yorick van Norden in de kleine zaal op 5 januari.