The Grand East is een flink stuk naar links opgeschoven. Waar hun debuut Movano Camerata uit 2016 nog min of meer moderne Doors-doordrenkte bluesrock was, gestoken in een puntgave productie van Mischa den Haring, daar zoeken ze voor hun nieuwe album What A Man met producer Simon Akkermans – C-Mon zonder Kypski – duidelijk meer het experiment op. Opgenomen in de studio van Pablo van de Poel, die verantwoordelijk is voor de mix, komt er een bak energie zonder weerga op je af. Met het titelnummer en single leveren ze een keihard statement tegen zinloos geweld af. Dat wordt een muzikale klap in je gezicht op 25 november in de kleine zaal, bij de Amsterdamse première van het nieuwe album.
‘Confisqueren dat Duitsland!’
Sugar Mountain telefoneert met bassist Teun Eijsink, die met de band op tournee is in Duitsland. Flink toertje hoor. Op hun site zien we zo al een tiental shows bij onze oosterburen. Daar is niks mis mee. ‘Gisteren in Keulen gespeeld. Er is niet veel meer te halen in Nederland,’ klinkt het vrolijk aan de andere kant. ‘Dus gaan we maar eens de grens over. Confisqueren dat Duitsland!’ Aanvallen! Hij heeft er zin in.
Kiss The Devil
Waanzinnig goede sound
Hij wordt geconfronteerd met opmerkingen over de werkelijk waanzinnig goede sound van de plaat. ‘Daar ben ik heel blij mee, dat hoor ik vaker,’ countert hij ons compliment. ‘Twee weken geleden kreeg ik een testpersing op vinyl. Op dat moment had ik onze plaat al een tijdje niet meer gehoord. Als je er zo mee bezig bent geweest in de studio, dan neem ik er eerst altijd weer een beetje afstand van.’ Hij klinkt als een kok die zijn eigen gerechten niet eet, na een hele dag in de keuken te hebben gestaan.
‘Ik zette een echt goede koptelefoon op en begon te luisteren. Eerlijk gezegd stond ik zelf ook wel een beetje versteld van dat goede geluid.’ Hij wijst op de mix van Pablo van der Poel van DeWolff die er altijd veel energie in stopt. En wat je erin stopt, dat komt er uit. ‘De mastering door Wessel Oltheten is ook top.’
Toegenomen raffinement
Behalve die opvallende sound is er nog wel meer aan de hand. De plaat die op 16 november uitkomt, klinkt niet alleen vuiger en krachtiger, maar ook geraffineerder dan hun debuut van twee jaar geleden. De productie van Simon Akkermans geeft een aparte draai aan deze stevige rootsmuziek. ‘Die laatste plaat van [indieband] Bombay klonk zo f@#king goed, dat we met hem wilden werken,’ verklaart Eijsink de keuze. ‘Hij begon al meteen al over meer percussie, een beetje zoals Beck altijd werkt.’ Akkermans kennen we nog als de C-Mon uit C-mon & Kypski, een werkelijk begenadigd geluidsknutselaar.
Voor elk wat wils
De man is absoluut een topkeuze. Er werd opgenomen in DeWolffs Electrosaurus Southern Sound studio in Utrecht, waar de plaat ook door Pablo van der Poel is gemixt. Overdubs vonden plaats in Akkermans’ studio Epic Rainbow Unicorn, die ook in Utrecht zit, in Kytopia.
Er zit veel in die plaat. ‘Dat komt ook omdat alle bandleden iets eigens inbrengen,’ beweert Eijsink. ‘Zanger Arthur [Akkermans, geen familie – RT] lijkt niet alleen op Jim Morrison, hij zingt ook zo. Drummer Ima [Kleinmeulman] luistert veel naar Nick Cave. Toetsenman Joris [van den Berg] is meer van de hiphop, en gitarist Niek [Cival] van de Afrobeat en ik van de indie.’ Geloof het of niet, maar je hoort al deze invloeden daadwerkelijk allemaal in hun muziek. Wat zijn eigen inbreng is, vertelt Eijsink niet. We horen een stevige zompige bas. Dat dus
What A Man
Heftige bewakingscamerabeelden
Zo te horen, zit de van oorsprong Twentse band – vier van de vijf bandleden komen uit Diepenheim - veel in Utrecht. Daar woont Teun ook, in de wijk Overvecht. En daar ziet hij op straat veel zinloos geweld, zoveel dat er een song met een video uit is voortgekomen. Titelnummer en single What A Man heeft een heftige video waarin we de band zien met als backdrop bewakingscamerabeelden van de krankzinnigste vechtpartijen op straat. Op hun website staat er zelfs een officiële waarschuwing bij, dat deze beelden als schokkend kunnen worden ervaren door de kijker. Je verstand staat er stil bij als je ernaar kijkt.
Eijsink c.s. hebben toch doorgezet: ‘We zijn in principe geen band om de luisteraar een bepaalde boodschap door de strot te drukken, maar we wilden toch wel graag even stilstaan bij al dat geweld, dat gebruikt wordt om niks. Die twee jongens, die hand en hand door Arnhem liepen, werden zomaar in elkaar geslagen. Het loopt momenteel gierend uit de hand. Wanneer houden zulke dingen nou eens op?’
Epische Straaljager
Met What A Man eist Eijsink alle aandacht op, maar laat asjeblieft de rest van het album niet links liggen. Openingstrack Away sleurt je een heus sonic adventure in dat maar voortduurt. Vergeet niet even een tussenlanding te maken bij Straaljager de enige track met een Nederlandstalige titel. Die vliegt dwars door de geluidsbarrière heen met veel gevoel voor groove en swing. Episch! Deze jet maakt halsbrekende loopings door het zwerk, gebruikt plots de remparachutes, om vervolgens weer op volle kracht op te stijgen. Geen moment gebeurt er niets. Daar wil je bij zijn in de kleine zaal op 25 november.
Tekst door: Robbert Tilli
Koop hier je kaarten voor The Grand East in de kleine zaal op 25 november.