'Drunk Tank Pink'. Dat is het. Dat is de titel van de nieuwe parel van een plaat van shame (zonder hoofdletter), de Zuid-Londense band die in 2018 met debuut ‘Songs Of Praise’ al een onvergetelijke indruk bij eenieder heeft achtergelaten. Drunk Tank Pink: een knalroze kauwgumkleur, welke wordt gebruikt om agressiviteit te verminderen onder gevangenen. Charlie Steen, de zanger en tekstschrijver van het stel, had zijn hele kamer per toeval in deze kleur geverfd en creëerde daarmee naar eigen zeggen een soort cocon-omgeving. In deze zelfgemaakte ‘baarmoeder’ kon hij zijn creatieve koortsdromen en nachtmerries op de vrije loop laten en zo is het nieuwe album symbolisch ter wereld gebracht. Na het lezen van die omschrijving gingen wij maar even – geheel in 2020-stijl- zoomen met Charlie om te checken of het wel goed met ‘m gaat.
Eigen gezelschap
Hoi Charlie, hoe is het? Vraagt iedereen nu hoe je omgaat met de hele COVID-situatie? Want dan ga ik dat maar niet ook nog vragen.
Ja, natuurlijk, maar het zou ook gek zijn als niemand daarover zou beginnen. Maar, dat is wel wat deze periode me geleerd heeft: dankbaarheid. Ik ben gewoon al heel dankbaar dat mensen al op deze manier een praatje willen houden met ons over deze plaat.
Het album is voortgekomen uit thema’s als nachtmerries, koortsdromen, te hard naar de klote gaan, etc. Hoe is het nu met je? Gaat alles goed?
Het gaat prima! Dat gebeurde allemaal ongeveer een jaar geleden, voor een paar maanden. Het grootste gedeelte van het album gaat over het accepteren van je eigen gezelschap, leren hoe je met jezelf kunt omgaan. Het interessante is dat deze plaat al geschreven was voordat er lockdowns en dergelijke kwamen, hoe profetisch. Het is geschreven in 2019, toen we thuiskwamen na het touren. Ik moest m’n beroep [de band] los gaan zien van mijn eigen identiteit.
shame
Water In The Well
Link Wray en James Ford
En hoe houd je jezelf nu bezig? Wat voor muziek ben je de laatste tijd zoal aan het luisteren?
Ik ben de laatste tijd veel Link Wray gaan luisteren. Ik kende z’n muziek al wel, van films enzo.
Tarantino-stijl muziek.
Je hoort de nummers vaak, maar ik wist bijvoorbeeld niet dat hij Native-American was en zijn gitaarspel en alles.. fucking great. Ik shuffle eerlijk gezegd altijd, ik ben echt een shuffle-persoon. Gisteren nog naar een Bob Marley-plaat geluisterd. Dat is weer even iets anders dan Link Wray, maar: pleasure is pleasure.
Jullie album wordt geproduceerd door James Ford (Arctic Monkeys), hoe ben je daar nou bij terecht gekomen?
Hij nam contact met ons op! Hij kwam naar onze show in Londen bij de Kentish Town Forum en had het kennelijk wel naar zijn zin ofzo. Hij belde ons en we ontmoetten hem en zijn geluidsman en namen in augustus een demo op (Water In The Well) en we konden het gewoon heel goed met elkaar vinden. Vorig jaar december kwam hij langs en hoorde ons wat tracks van Drunk Tank Pink spelen, we hadden er toen zo’n 14 of 15, en ja, het was allemaal heel casual weet je wel. We hadden het gezellig over de band en over van alles en nog wat. Toen gingen we naar de pub en zaten we van: wil hij nou iets met ons opnemen of niet? Ik begreep er niets van. En hij zei: yeah. Dus zo geschiedde.
Dromen en teksten
Schrijf jij alle teksten voor de liedjes op 'Drunk Tank Pink' zelf of helpen je bandmaten je af en toe een handje?
Het is wel grappig, want dit is de eerste keer dat we echt wat meer op de teksten gingen letten. Josh en Sean kijken dan ook mee naar de melodieën enzo, dat was heel handig. Soms heb je gewoon een idee, een loop, neem je het op in iemands slaapkamer en als je het terugluistert denk je bijvoorbeeld: mwah misschien dat woord maar weglaten.
Word je wel eens wakker met een compleet nummer in je hoofd? Zoals Paul McCartney met Yesterday?
Ik ben wel eens wakker geworden met lyrics, ons nummer ‘Angie’ van het vorige album, kwam uit een droom. Nummers als ‘Snow Day’ gaan bijvoorbeeld over mijn dromen.
shame
Alphabet
Je kunt natuurlijk niet al binnenkort gaan touren, helaas. Wat staat er op de planning voor shame?
We hebben laatst een livesessie bij Electric Brixton opgenomen. Een nummer daarvan staat ook op YouTube. En dat was fucking great. Ik weet niet of ze het nog gaan editen ofzo, maar het zou eigenlijk een soort film worden. Met een hele verhaallijn ernaast. Dat komt denk ik bij de release van het album. We doen ook nog een livestream bij Rough Trade, op 14 januari. En daarnaast nog allemaal andere dingen.
En het allerbelangrijkst is natuurlijk: op 15 januari verschijnt 'Drunk Tank Pink' via Dead Oceans. Je kunt de plaat alvast pre-orderen via de website van shame.
Tekst; Charlotte Rombach