Rolling Blackouts Coastal Fever bouwt aan een nieuwe wereld

Het is een rare gewaarwording. We bellen vanuit Amsterdam met zanger/gitarist Tom Russo van de Rolling Blackouts die op dat moment in Melbourne, Australië is. Het is de tweede helft van april en normaal gesproken zouden we pal tegenover elkaar hebben gezeten, maar door Covid-19 is zo’n beetje de hele wereld in lockdown. In Australië is het aantal besmettingen relatief laag, maar heeft de regering het land razendsnel op slot gegooid.

Drummer Marcel Tussie, afkomstig uit de omgeving van Perth, in het westen van het land, kan bijvoorbeeld niet naar Melbourne komen om met de bandleden te repeteren omdat ook de grenzen van de verschillende districten gesloten zijn. Want: Hoe minder iedereen beweegt, hoe minder risico.

Voor ons ligt Sideways to New Italy, het tweede album van de band dat op 5 juni uit zal komen. Dat gaat ook gewoon gebeuren, hoewel veel platenmaatschappijen de releases liever nog wat uitstellen. Want een begeleidende tour laat nog wel even op zich wachten. Alles wat voor deze zomer gepland stond kon in een keer van tafel geveegd worden. Onoverkomelijk, maar daarom niet minder spijtig.

Zalen probeerden eerst een en ander van maart naar juni te schuiven, toen naar september, maar alles staat op stippellijntjes. Een waar horrorscenario.
Tom Russo: ‘We hopen nu in november in Europa te toeren… en anders in januari. Maar dat ik je daar nu, een maand of acht van tevoren, nog geen duidelijkheid over kan geven, maakt een mens wel erg onzeker. Welke kant gaat de bal op rollen?’

Snappen we. Een wereldtour plannen is sowieso al een fikse klus. Maar doorgaans gaat het er vooral om dat alle data goed aansluiten. Nu weet je niet wanneer je weer van Australië naar Europa of Amerika kunt vliegen en of alle locaties wel bereikbaar en open zijn…  
‘Absoluut. Het moeilijke is ook, het is een cliché om het er steeds over te hebben, maar je kunt ook niet doen alsof er niets aan de hand is.’

Alles is opeens afhankelijk van dat ene. Wanneer werden de opnames voor ‘Sideways to New Italy’ eigenlijk afgerond?
'In november al. We waren echt helemaal klaar voor 2020. Het voelt opeens al zo lang geleden… alsof je het over de wereld van vroeger hebt. Vlak voordat alles afgelast werd zouden we in het voorprogramma van The Pixies bij het Sydney Opera House spelen. Dat vonden we heel bijzonder, maar dat was voor ons dus het eerste dat weggevaagd werd.’

‘She’s There’, een van de eerste singles van jullie nieuwe album, is een enorm gemakkelijk in het gehoor liggend nummer. De eerste keer dat ik het hoorde zat ik direct mee te bewegen en bij het tweede refrein zong ik ook al mee. Zijn dat ook echt de liedjes die je razendsnel schrijft?
‘Ik denk het wel ja. De nummers die zich makkelijk lieten schrijven worden inderdaad vaker de singles. En songs met complexere structuren waar je lang op ploetert zijn eerder albumtracks. Joe White [zanger/lead-gitarist] heeft de basis van She’s There geschreven. Meestal heeft een van ons een idee voor een nummer en daarna gaan we met zijn allen er mee aan de slag. Not Tonight is bijvoorbeeld een nummer waar we maandenlang aan gesleuteld hebben. We wisten niet direct wat het refrein moest zijn en wat meer een couplet was. Het gevoel was erg belangrijk bij dat nummer.’

Over gevoel gesproken. Jullie waren ietwat gedesoriënteerd toen jullie na enorm lang getoerd te hebben terug kwamen in Australië.
‘Ja, je bent zolang onderweg geweest, in busjes, in hotels, dat het wel even wennen is om weer ‘gewoon thuis’ te zijn. Daarom wilden we dit keer over onderwerpen schrijven die ons na aan het hart liggen. Zodat je toch een beetje het thuis-gevoel krijgt als je, waar dan ook ter wereld, over plekjes of mensen om wie we geven zingt.’

Er zijn dit keer zelfs bijdragen van vrienden en familieleden.
‘Klopt. Gaandeweg voelden we dat dit ons meest persoonlijke album zou worden, dus voelde het goed om een paar van die mensen een bijdrage te laten leveren. Sommigen zongen een stukje mee en op het openingsnummer The Second of the First hoor je bijvoorbeeld de vriendin van Joe en een hele goede vriend van ons tijdens een spoken word moment.’

Kun je iets meer uitleggen over ‘New Italy’? Sommigen van jullie hebben toch Italiaanse roots?
‘Er is een klein dorpje, ver van alles verwijderd, “in the bush” zouden wij zeggen, waar een replica van een Italiaanse villa staat. Dat vonden we mooi voor de hoesfoto, maar ook het verhaal achter dat dorpje sprak ons aan. Het is een nederzetting uit de negentiende eeuw toen een kleine hoeveelheid Italianen daar is gaan bouwen. Het staat er vol met typisch Italiaanse beeldjes en gebouwtjes terwijl het zich middenin Australië bevindt. Alsof ze op een nieuwe plek een soort Utopia wilden bouwen dat leek op waar ze oorspronkelijk vandaan kwamen. Heel apart.’

Een nummer wat er echt uitspringt is ‘The Only One’. Heel dromerig en toch een beetje onderkoeld en minder gericht op upbeat gitaren..
‘Dat nummer heeft een enorme ontwikkeling doorgemaakt. Het had eerst bijna een synth-achtige technobeat, het was een soort computergarage, dus we twijfelden of het wel bij ons paste, maar we experimenteerden verder omdat we de melodie zo sterk vonden.’

De video van single ‘Cars in Space’ is grappig. Wat zien we daar precies?
‘Twee van onze vrienden spelen een koppel dat naar een drive-in bioscoop gaat. Die locatie is net buiten Melbourne en wordt daar ‘s avonds ook echt voor gebruikt. Maar overdag konden we er onze videoclip opnemen. We waren op zoek naar een enorm leeg veld omdat de regisseur het geinig vond om de band een choreografie met danspasjes te laten instuderen.’

We zijn doorgaans niet zo van het luchtgitaar spelen, maar bij sommige van jullie nummers hebben we de neiging om toch met onze vingers te doen alsof we meespelen. Zo aanstekelijk zijn sommige melodieën. Gebeurt dat vaker bij optredens? Kijk je wel eens het publiek in?
‘Haha, dat heb ik absoluut zien gebeuren, maar ik probeer tijdens een optreden niet te veel op de voorste rijen te focussen. Eigenlijk probeer ik juist een beetje in mijn eigen wereldje te verdwijnen. Dan weet je zeker dat je niet te veel afgeleid raakt.’

Sideways to New Italy komt op 5 juni uit.

NB: Zodra het weer kan komt Rolling Blackouts Coastal Fever in Paradiso spelen.