Rachel Wammack is het vierde klaverblad op ‘Introducing Nashville’

Het profiel van de gemiddelde bezoeker van concerten uit de Sugar Mountain-serie is eerder alt.country dan middle of the road. Het was frappant om te zien hoe onze vaste bezoekers bij de vorige CMA-avond in het najaar van 2018 op dezelfde locatie afwezig waren. De zaal was afgeladen met fans die iets minder voor het rafelrandje gaan. Ashley Campbell, dochter van wijlen Glenn, praatte als charmante en geestige MC de boel een beetje aan elkaar. Elke artiest trad akoestisch op, waardoor eventuele bezwaren tegen te poppy productie van hun platen als sneeuw voor de zon smolt. Gewoon een topavond.

Een verademing om gevestigde broodschrijvers én jonge talenten met zoveel respect voor elkaar te zien optreden en echt luisteren naar elkaars werk. Wie niet aan de beurt was bleef gewoon zitten op zijn/haar barkruk en keek zacht meedeinend en met instemming van andermans talent toe.

We zouden Rachel Wammack er even uitlichten. Ze is op ouderwetse wijze gescout tijdens een impromptu optredentje in een café in Florence, Alabama. Een paar weken later kon ze gechaperonneerd   door haar vader een overeenkomst voor vijf jaar ondertekenen bij Sony Music Nashville. Een eerste 4-track EP, Enough getiteld, is in 2018 uitgekomen op het RCA label. Het gezaghebbende blad Rolling Stone vond al dat we haar met z’n allen maar eens goed in de gaten moesten gaan houden, waarvan akte.

Die EP kwam niet direct na het tekenen van dat langdurige contract, wat je misschien geneigd zou zijn te denken. Nee, mevrouw wilde eerste nog even naar college om daar een studie Professional Writing te gaan volgen. Haar beweegreden was dat je door literatuur, proza maar vooral poëzie, betere zinnen gaat schrijven. Oordeel zelf maar of daar in geslaagd is op basis van dit citaat uit de slotsong van die door Dann Huff geproduceerde EP, My Boyfriend Doesn’t Speak For Me Anymore.

I'm more of me the further I get.
Talking dreams through my purple lipstick.
Forgot how much I love Bob Dylan.
And chocolate ice cream and my dreams.
I'm done fighting my natural curves.
Putting makeup all over my words.

Je kunt erom lachen, maar ze brengt country wel in de belevingswereld van jonge meisjes van nu. En die krijgen er ‘His Bobness’ als bonus nog bij. Als bardame, niet de beste van de hele wereld volgens haarzelf, heeft ze veel ervaring opgedaan, zo blijkt uit de tekst van het nummer Damage dat ze schreef samen met zwaargewichten Tom Douglas and David Hodges. Ze heeft in elk geval door luistervinkje te spelen zo allerlei relaties van een afstandje kunnen bestuderen. Daar zal ze zeker over gaan vertellen op die avond in ’t Zonnehuis. Dat kan niet missen. Het publiek wil weten hoe die liedjes tot stand zijn gekomen.

I'm a bartender.
Best friend pretender.
I make drinks to help forget and help remember.
Beautiful humans.
I am a student.
And I've seen it from all sides winning and losing.
Oh, love can do.
Love can do.
Love can do some damage.

Over de voor velen wellicht wat te poppy productie van haar muziek valt nog wel het een en aan te merken. Maar die is volkomen eraf gestript in dit leuke live concept. Het uptempo titelnummer van Enough met stemeffecten en synths is duidelijk op een bepaald radio format in de USA gericht. Haar sterkste punt wordt gevormd door haar pianoballads. Piano is dan ook haar instrument.

Het reeds genoemde Damage en Closure zijn goede voorbeelden van deze stijl. Er is zelfs alweer een nieuwe pianotrack uit, Something People Say (Acoustic). Laat de zaalmeester daar in ’t Zonnehuis zorgen voor een mooie vleugel bij Introducing Nashville op 14 oktober. La Wammack zal er wel raad mee weten.

Tekst door: Robbert Tilli

Koop hier je kaarten voor Introducing Nashville met Rachel Wammack, Danielle Bradbery, Travis Denning en Devin Dawson.