‘Egodocument’ Marigold markeert de hoopvol stemmende terugkeer langs emotionele sluipwegen van Pinegrove, dat na een veelbesproken #MeToo-achtig incident rond zanger Evan Stephens Hall zich tijdelijk vrijwillig had teruggetrokken. Intussen hebben de zich ‘Pinenuts’ noemende fans van de band die alt.country kruist met emo, zich bezig gehouden met ellenlange discussies of ze nog wel fan konden blijven en hun tatoeages moesten laten verwijderen. In werkelijkheid viel het allemaal wel mee zoals een redelijk recent concert van de band in de nu niet meer bestaande Sugar Factory bewees. De zalen worden alleen maar groter na de tijdelijke zelfverbanning. Aanvullend bewijs komt met hun komende optreden in Paradiso Noord op 20 maart, een double bill met Buck Meek, de mannelijke helft van Big Thief.
De grote klok luidde in dichte mist
De zaak rond Hall was met veel mysterie omgeven. Via een Facebook post in 2017 had hij zich min of meer zelf aangegeven. Details werden er niet bekend gemaakt. Zijn aanklaagster afkomstig uit de bandentourage bleef anoniem. De grote klok luidde in dichte mist, maar peanuts was het zeker niet voor de trouwe Pinenuts. Pitchfork en The New Yorker schreven er lange, zwaarwichtige artikelen over. De band, Hall voorop, is diep door het stof gegaan, maar nu in stijl als een feniks uit de as herrezen.
Het hele zaakje bleef lang een beetje in nevelen gehuld en echt helder is nooit geworden wat er nou precies is gebeurd. Toerende bands zouden eigenlijk ook een afdeling personeelszaken moeten hebben die de grenzen tussen werk en privé wat duidelijker zou moeten trekken. Dat is het enige wat de onbekende vrouw er nog over kwijt wilde. Point taken.
Phase
Met de grandeur van Cardinal
De band is inmiddels terug met hun vierde album Marigold dat de grandeur uit de tijd van hun tweede album Cardinal (2016) volledig heeft hersteld, zeker na het wat gehaast gemaakte Skylight (2018). Dat kwam nog uit op het Run For Cover label én tegelijkertijd via Pinegrove’s Bandcamp, maar stond geheel los van alle ophef.
Winning combi van veelal wat trage country in een emo-omgeving
Het is weer die winning combi van veelal wat trage, slepende country met pedal steel in een emo-omgeving. Dat laatste verklaart ook de aanwezigheid van een veel jonger publiek dan op een reguliere Sugar Mountain-avond. Delen door twee die leeftijd, mag je haast wel zeggen. Je ziet twintigers en dertigers.
Dit jongere publiek voelt zich ook altijd echt aangesproken door de diepe contemplatieve teksten die Hall zingt. Net zoals het oudere countrypubliek dat voelt bij zijn idolen. Want een idool is Hall in de muzikale bubble waarin hij en Pinegrove zich bewegen. Oudere countryfans kunnen zich het zich wellicht haast niet voorstellen hoe Hall het boetekleed aantrekt op Marigold. In alle teksten sijpelt er oprechte spijt door.
Spiral | Live @ 91X X-Session
Berouw maar geen zelfmedelijden
Het kan ook zijn dat we met de wetenschap die we nu hebben die woorden allemaal zo interpreteren. Maar de tijd van zelfmedelijden is er wel een beetje vanaf, constateert The New Yorker, dat de tekst van The Alarmist een van de drie singles tot op heden van het album tegen het licht houdt.
It would
be good to talk
For my sanity
Now do what you feel like you gotta do
But be good to me.
The Alarmist | Live @ 91X X-Session
Navelstaarderij? Nee dapper!
Die oudjes denken misschien wel aan al die door hen zo bejubelde outlaws uit het verleden die er legers groupies doorheen joegen zonder ook maar een dollarcentje berouw. En wat te denken van de Woodstockgeneratie? Die zou zich ook weleens aan een grondig zelfonderzoek mogen onderwerpen.
Ik wil maar zeggen: je kunt zeggen of denken wat je wilt van Hall, maar hij doet het toch maar. Navelstaarderij? Nee dapper! Daarbij is het ook nog eens schitterende muziek met poëtische teksten, die liefhebbers van Cowboy Junkies tot Uncle Tupelo zou moeten aanspreken. Hall, Zack Levine, dat andere vaste bandlid, cum suis hebben kwaliteit geleverd. Neigbor zou ook onze vaste volgers moeten behagen.
Dotted Line @ Levon Helm
Sterke nieuwe start op Rough Trade
De nieuwe start van Pinegrove vindt plaats op het gerenommeerde Britse indie label Rough Trade. Topkeuze van beide zijden. RT-boss Geoff Travis zit er zelden naast. Het vertrouwen van de fans is teruggewonnen na een gecompliceerde zaak. De band is er uiteindelijk sterker uitgekomen.
Machtspositie
Hall die in therapie is geweest beseft nu heel goed dat hij werk en het meisje gescheiden dient te houden. Als zanger van een indieband zit je kennelijk ook in een machtspositie. Daar behoor je je tegenwoordig iets van aantrekken. Minderen met alcohol en drugs helpt in zulke situatie ook enorm, leren we van de song No Drugs. Optreden gebeurt tegenwoordig nuchter voor Hall sinds de band weer toert.
No drugs
and alcohol tonight.
I follow my shadow up and out the skylight.
Halo Light
Grote waarde misschien pas over jaren bekend
De tijd van ex-Stones-bassist Bill Wyman die in een notitieboekje zijn duizenden veroveringen bijhield is voorbij. Misschien was het bij Pinegrove allemaal niet zo groot, maar kennelijk groot genoeg om er een heel album aan te wijden. Marigold is een egodocument, waarvan de grote waarde misschien pas over een aantal jaren bekend zal zijn. Het is fijn dat ze nu die tweede kans hebben gekregen. We mogen uitzien naar een concert van een betrokken band in de grote zaal op 20 maart. Buck Meek die we al tweemaal eerder hadden bij Sugar Mountain, is de andere headliner op een interessante double bill.
Tekst door: Robbert Tilli
Koop hier je kaarten voor Pinegrove en Buck Meek op 20 maart.