De ‘Summer of Love’ viert dit jaar zijn vijftigste verjaardag. Dat valt te horen aan ex-Jayhawk Mark Olson’s nieuwste plaat Spokeswoman of the Bright Sun, die bol staat van de experimenteerdrang uit de sixties. Jeffrey Halford aan de andere kant houdt zijn rockende Americana lekker simpel en direct op zijn achtste album Lo-Fi Dreams. Samen vormen de twee een mooie ‘double bill’ in de IJzaal in Paradiso Noord op 11 oktober. Mark Olson vs. Jeffrey Halford & The Healers = ‘hippie-folk-experiment vs. smeuïg gespeelde rootsrock.’
Halford werkt op Lo-Fi Dreams met buizenversterkers
Om te beginnen met ‘het voorprogramma’ Jeffrey Halford & The Healers: ze lijken er meer werk van te maken dan ooit te tevoren op Lo-Fi Dreams. Dat begint al met het prachtige, haast Blue Note-achtige artwork. Zo fraai stak een werkje van deze rootsrocker nog nooit in een hoes. Dat verhoogt de wil om er eens goed voor te gaan zitten om te luisteren. Dat valt niet tegen, sowieso nooit bij hem natuurlijk, maar deze plaat klinkt zo opvallend open, ruimtelijk en… krokant. Ja dat is het beste woord ervoor: krokant. Deze muziek is goed doorbakken zoals in grootmoe’s tijd. Hier is niet onnodig aan geprutst. Gitaren klinken als gitaren, drums als drums, elektrische piano als precies dat instrument. Dat zou normaal moeten zijn. Toch is dat vaak niet het geval. De pedalsteelgitaar van Tom Heyman komt er zo veel mooier uit. Het geheim schuilt hem in de opnametechnieken met oude buizenversterkers. Daarom heet het album ook Lo-Fi Dreams. Die misleidende titel heeft niets met het gelijknamige DIY-genre van doen.
Warm aanbevolen door onze ambassadeurs
Halford en zijn Healers doen momenteel een klein rondje door ons land. Onze Sugar Mountain ambassadeurs Ton en Marga Derksen zijn als vooruitgeschoven posten vast wezen kijken in Qbus in Leiden. Hun enthousiaste posts op Facebook over dat optreden laten niets te raden over. Die zijn een regelrechte aanbeveling om de komende show in Amsterdam ook even mee te pikken. Desgevraagd herhaalt Ton deze woorden aan de telefoon: ‘Goed optreden hoor, en ook goed bezocht. Ze zijn maar met z’n drietjes, met die bassist [Bill Macbeath] die er altijd al bij is en die drummer/toetsenman in één [Adam Rossi].’ Voor een indruk: zie hieronder de video van de sessie voor Omrop Fryslân.
Werk je verder in met het nieuwe album met als absolute uitschieter de parlando of ‘slow rappend’ gebrachte track Sweet Annette met daarin de waarschuwende woorden ‘don’t cook it too much’, eigenlijk dus precies zoals het bij Halford toeging in de studio bij de opnames van de plaat.
Jeffrey Halford & The Healers live @ Omrop Fryslân
Mark Olson terug naar veldopnames in de woestijn
Ook Mark Olson gaat terug naar af voor wat betreft de opnametechnieken van Spokeswoman of the Bright Sun. Samen met zijn tweede (Noorse) vrouw en nieuwe muze Ingunn Ringvold is hij de woestijn ingetrokken. In en rond hun huisje in Joshua Tree hebben ze met een veldrecorder de basis van de meeste tracks opgenomen. De bedoeling was om zo kort mogelijk volgend op het maakproces van de liedjes ze al op te nemen. De twee moeten heel veel van elkaar houden, want de harmonievocalen zijn echt hemels. In het jaar van het vijftigjarige jubileum van The Summer of Love spat niet alleen de wederzijdse liefde ervan af, maar ook de onstuitbare experimenteerdrift. Met zijn eigen, minstens zo invloedrijke Yoko Ono, slaat Olson een voor hem en zijn fans toch onbekende psychedelische richting in.
Oplopende schaal van psychedelica
Het resultaat mag er wezen. Waar de openingstrack, de werkelijk schitterende single Dear Elisabeth nog min of meer op bekend terrein blijft (lees: Jayhawks-achtige countrypop), hoor je daar toch al geluidjes, die je mag opvatten als waarschuwingslampjes voor toenemende psychedelica. Die geestverruimende muziek komt dan ook. Bij de tweede track Time Of Love zitten we al in de sfeer van Scott MacKenzie en The Mamas & The Papas. Je haar begint te groeien, je brillenglazen worden ronder en ronder... Allengs worden de titels ook steeds merkwaardiger. Wat te denken van titels als Seminole Valley Tea Slippers en Death Valley Soda Pop Cool Down Dream? Wanhoop niet: het blijft altijd muziek, het experiment is er, maar overheerst niet. Behalve haar inbreng als tweede stem is Ingunn Ringvold ook verantwoordelijk voor veel van de speciale instrumenten (mellotron!) alsmede de gevoelige strijkersarrangementen.
Mark Olson - Dear Elisabeth
Diverse ‘winning combinations’
De woestijn heeft altijd een positieve invloed gehad op de muziek van Olson. Hij zit daar het liefst, omdat het hem een gevoel van vrijheid geeft. Daarvoor hadden ze ook aan een Noorse Fjord kunnen gaan zitten natuurlijk. Maar dan had je een heel andere plaat gekregen. Op de een of andere manier vormen de woestijn en de soms haast pastoraal en oer-Brits aandoende folkpopsongs een winning combination.
De combinatie Olson met Halford op een double bill klinkt als een even winnende combi. De IJzaal in Paradiso Noord is de perfecte plek om deze twee mooie uitersten van rootsmuziek te presenteren aan welwillende oren.
Tekst door: Robbert Tilli
Koop hier je kaarten voor Mark Olson en Jeffrey Halford & The Healers op 11 oktober.
NB: Oorspronkelijk stond dit optreden geprogrammeerd in ’t Zonnehuis in Tuindorp, maar het is verplaatst naar de IJzaal in Paradiso Noord.