Programma
Nieuwsoverzicht

Jenny Lewis heeft een stem voor alle genres

4 juli, 2018

Jenny Lewis 2018

‘Gebrand’ als een Sugar Mountain-show, en toch weet je het maar nooit met Jenny Lewis, de ex-zangeres van indieband Rilo Kiley, die al twaalf jaar soloplaten maakt. Haar eerste was op en top Americana, de volgende twee helemaal niet. Goed waren ze wel trouwens. Een nieuw, vierde album is ‘officieus aangekondigd’. Er liggen opnames met Ryan Adams als producer op de plank, zo klaar om uit te brengen. Maar een releasedatum is er nog niet, bleek bij herhaalde navraag. Wel is ze zonder die plaat uit al begonnen aan een Amerikaanse tour, gevolgd door een drietal Europese optredens, waarvan een in Paradiso Noord op 13 augustus. Daar gaan we zelf wel merken hoe haar nieuwe werk klinkt.

Tussen Americana en pop

Hoe lang kun je op een plaat toeren? The Voyager, de laatste soloplaat van Jenny Lewis, is alweer vier (!) jaar oud. Veel haast maakt ze nooit met het maken van een nieuw album. Er zitten altijd jaren tussen. Voor het gemak laten we haar plaat met Jonathan Rice maar even achterwege, net als die ene met het damestrio Happy As Fuck waarin ze zit met vriendinnen Erika Forster en Tenessee Thomas.

Daarbij zet ze haar luisteraars ook nog eens voortdurend op het verkeerde been. Zet je haar solodebuut Rabbit Fur Coat uit 2006 dat uitkwam op Connor Oberst’s label Team Love naast The Voyager uit 2014, dan hoor je een wereld van verschil. We zullen maar zeggen dat het vermogen om te veranderen de eigenschap is die ze heeft overgehouden uit haar carrière als actrice in haar jeugd. De overeenkomst tussen eerstgenoemde Americana-plaat met indie folkies The Watson Twins en laatstgenoemde ‘slicke’ popplaat met Beck is haar wat meisjesachtige stem die zich voor alle genres lijkt te lenen. Uiteindelijk zijn het allemaal liedjes, die ze zingt. Wat maakt het uit. De ene keer is het wat meer folk, country, of soul de andere keer wat meer pop. Denk maar niet dat de aanwezigheid van Ryan Adams het meer country zal maken, want op haar vorige pure popplaat was hij ook al betrokken als co-producer op zeven van de tien songs. In zijn uitgebreide eigen discografie wisselt hij het in feite net zo af.

‘Gebrand’ als een Sugar Mountain-show, en toch weet je het maar nooit met Jenny Lewis, de ex-zangeres van indieband Rilo Kiley, die al twaalf jaar soloplaten maakt.

She's Not Me

Nieuwsgierig naar nieuw werk

Onze nieuwsgierigheid omtrent het komende album van Lewis werd tot op heden nog niet bevredigd. Herhaald mailcontact met haar management leverde geen resultaat op. Ze wisten het ook niet. Ook werd er geen linkje naar nieuw werk opengesteld. We zullen het pas tijdens haar show in Paradiso Noord weten welke kant ze nu op gaat. Je hoeft niet gek op te kijken als die nieuwe plaat daar gewoon te koop zal zijn bij de merchandise-tafel. We hebben het vaker meegemaakt. Ineens is zo’n plaat er dan toch.

Popsongs die smaken naar meer

Tot die tijd moeten we het doen met haar oudere werk, waarbij gezegd moet worden dat The Voyager jaren na zijn release nog steeds groeit. De aanwezigheid van Beck en Ryan Adams betekent ‘kwaliteit gegarandeerd’. Becks neus voor een popsong waar je jaren mee voort kan, maakt de luistertrip des te interessanter. Je zou bijna willen dat hij zich eens een keer ging bemoeien met Stevie Nicks, zo goed is die plaat van Jenny Lewis eigenlijk. Dit is wat je weleens zou willen horen van de Fleetwood Mac-zangeres. Teksten, melodieën, zang en de band, alles klopt eraan. Head Underwater, She’s Not Me, You Can’t Outrun Them en Late Bloomer (zoals ze haarzelf kennelijk ziet) zijn meeslepende popsongs die smaken naar meer. Na een aanvankelijke aarzeling, blijf je ze draaien, tot vervelens toe haast.

Daarbij bezit Lewis een goed gevoel voor humor waarbij ze ook zichzelf niet ontziet. Wat prijsnummer Just One Of The Guys zo goed maakt, is behalve de onweerstaanbare melodie, de zelfkennis die het voormalige feestbeest heeft. Onder al die stoerheid blijkt ook een kinderwens schuil te gaan.

No matter how hard I try to be just one of the guys.
There's a little something inside that won't let me.
No matter how hard I try to have an open mind.
There's a little clock inside that keeps tickin'.

There's only one difference between you & me.
When I look at myself all I can see.
I'm just another Lady without a baby.

‘Gebrand’ als een Sugar Mountain-show, en toch weet je het maar nooit met Jenny Lewis, de ex-zangeres van indieband Rilo Kiley, die al twaalf jaar soloplaten maakt.

Just One Of The Guys

Ook als singer-songwriter haar plek verdiend

Misschien dat de geestige bijbehorende video met bevriende actrices Kristen Stewart (de ex van Justin Bieber!) en Anne Hathaway anders doet vermoeden vanwege de aanplaksnorren, maar die kwetsbare kant toont ze nu meer dan ooit tevoren. Dat maakt het dat ze ook als singer-songwriter haar plek ruimschoots verdiend heeft. Rilo Kiley is geweest. Dat indie-monument blijft voor eeuwig voortbestaan in de herinnering. Jenny Lewis is een volwassen vrouw nu. Dat mag je best horen. Het maakt onze nieuwsgierigheid naar haar verdere ontwikkeling er alleen maar groter op. We gaan het zien op 13 augustus.

Tekst door: Robbert Tilli

Koop hier je kaarten voor het optreden van Jenny Lewis in Paradiso Noord op 13 augustus.