Ineens ontving Sugar Mountain een appje van vriend van het huis Tim Knol. Of we eens wilden luisteren naar Between The Country, het debuut van Ian Noe. Onze ambassadeur Patrick van Sante kreeg eenzelfde oproep van de Hoornse troubadour. Wij maken dan de optelsom: de grootste John Prine-fan Tim verwittigt de opper Dylan-fanaat Pat, dat moet wel goed wezen. Is het ook. We hebben de heren geantwoord dat de spectaculaire nieuwkomer allang geboekt is voor Sugar Mountain Presents in Paradiso op 31 augustus, een avondvullend programma met SUSTO, The Cactus Blossoms en Paul Cauthen.
Relatieve laatbloeier
Between The Country draait al weken zijn rondjes op de draaitafel van Sugar Mountain. Het is zo’n langspeler waar je niet op uitgeluisterd raakt. Aan alles kun je horen dat we hier met een groot talent hebben te maken. Met zijn 29 jaar is hij een relatieve laatbloeier, alhoewel je natuurlijk nooit weet wat hij afgezien van een eerdere EP (Off This Mountaintop uit 2017) allemaal al heeft uitgevreten. Zo goed als deze jongeman klinkt word je niet zomaar. Hier zijn alle koffiehuizen van Amerika voor afgewerkt.
Between the Country
De jonge Dylan en de vroege Prine
Niet alleen gaan zijn liedjes echt ergens over, hij brengt ze ook met autoriteit, terwijl het ook nog eens klinkt als… een Dave Cobb-productie. Jawel, de kampioen van de Americana is weer eens aanwezig om het opnameproces in goede banen te leiden. De arrangementen zijn veel voller dan bij Colter Wall, waar hij gerust mee in één adem mag worden genoemd. En anders wel met staatgenoot Tyler Childers uit Kentucky, zij het dat Noe geen country maakt, maar zich bezighoudt met folk. De link met de jonge Dylan en de vroege Prine is overduidelijk. Met laatstgenoemde is hij ook nog regelmatig mee op tour.
Een plattegrond van East-Kentucky
Luister naar Noe’s verbijsterend goede plaat, en er ontvouwt zich een plattegrond van East-Kentucky. Noem het een verhalenbundel van waargebeurde short stories, die hij poëtisch weet te verwoorden in songs. Zijn personages worstelen zich door het harde dagelijkse leven, niet zelden ten gevolge van alcohol- of drugsverslaving. Irene en Meth Head zijn schoolvoorbeelden van deze types aan de zelfkant van de samenleving, die Noe ziet als hij met gitaar en plunjezak door zijn land trekt van stad naar stad. Je houdt je adem in, je leeft mee met het verhaal dat hij vertelt en vreest het onvermijdelijke slechte einde.
Oh, now.
He's out on the prowl.
You'd better get up and go back inside.
'Cause he's loose on the land.
Gettin' all that he can.
And there won't be nowhere to hide.
Yeah, he's crawling his way.
To that fix for the day.
You won't stop him, he's bent to be fed.
He's the low heathen kind.
With a shit-mingled mind.
The desperate fuckin' meth head.
Meth Head
Spooky maar meeslepend
Wat is het toch met die ‘Kentuckianen’ dat ze er zo bovenuit weten te steken? Van Tyler en Sturgill tot Chris Stapleton, ze hebben het helemaal. En young grandmaster Noe is geen uitzondering hierop. Meer dames passeren de revue als hoofdrolspeelsters in zijn songs. We horen Barbara’s Song en Letter To Madeleine. Dead On The River (Rolling Down), dat met het zachte gekabbel van water van start gaat, is weer iets heel anders. Een seriemoordenaar gooit zijn vastgebonden slachtoffers genadeloos in de rivier. een meervoudige murder ballad, zou je kunnen zeggen. Best spooky, maar meeslepend door de muziek.
De plaat is met een klein ploegje in slechts twee dagen analoog op de band geslingerd. Dave Cobb speelt zelf mee op gitaar, terwijl Adam Gardner bas en toetsen voor zijn rekening neemt en Chris Powell de drums. Speciale aandacht nog voor Savannah Conley die de trefzekere harmonieën verzorgt.
Dead On The River
Zo kort na zijn debuut al in Paradiso
Logisch zult u zeggen, dat is toch wat singer-songwriters geacht worden te doen? Mooie teksten op muziek zetten? Zo vanzelfsprekend is het niet allemaal. Ian Noe weet op beide vlakken de aandacht vast te houden: als zanger, muzikant én als tekstdichter. Dit is zó’n uitschieter die ons nog jaren zal bijblijven. Daarom is het zo mooi dat we hem zo kort na zijn debuut al live kunnen zien in Paradiso. Noteer in uw balboekje 31 augustus, Sugar Mountain Presents, slechts een weekje na Once In A Blue Moon. Zet een groot kruis bij die datum. Want daar wil je echt bij zijn, the night that Ian Noe came to town.
Bedankt voor de tip Tim Knol. We wisten het weliswaar al, maar pas door jouw toedoen werd het plots heel urgent. Bij Sugar Mountain helpen we altijd graag het woord te verspreiden. Say yes to Ian Noe.
Tekst door: Robbert Tilli
Koop hier je kaarten voor Sugar Mountain Presents met Ian Noe, SUSTO, The Cactus Blossoms en Paul Cauthen op 31 augustus in Paradiso.