Het leven van Brandy Clark is als een langspeler

Als hofleverancier voor anderen was Clark al een household name. In 2014 won ze met het voor Kacey Musgraves geschreven Follow Your Arrow de CMA (Country Music Association) Song of the Year Award. Dat is echt de hoofdprijs hoor, de heilige graal onder de songwriters. Het nummer was terug te vinden op Kacey’s niet te versmaden debuutalbum Same Trailer Different Park. Met 12 Stories bracht Clark dat jaar haar eigen debuut uit. Daar werd in de media allerminst overheen gekeken. Het opgewekte liedje Stripes waarin ze zong dat oranje en streepjes haar niet stonden eindigde op A1 in menige jukebox.

In 2016 volgde album nummer twee, Big Day in a Small Town, een heel gevarieerd album, zowel qua muziek als qua onderwerpkeuzes. Haar personages op die plaat zijn typische inwoners van kleine stadjes met niettemin grote dromen. Brandy heeft een scherp observatievermogen en het talent dat te vertalen naar beeldende teksten. Heel goed gelukt is haar verhaal over de Homecoming Queen, wier schoonheid tanende en die zich afvraagt wat er in Godsnaam gebeurd is met haar dromen. Het klinkt als het ideale filmscript.

Erg geslaagd ook is countrypopsingle Girl Next Door over het meisje dat weigert zich te plooien naar de ideeën van haar vriendje over hoe een meisje zich behoort te gedragen. De ijzersterke punchline is: ‘If you want the girl next door, go next door.’ Clark, die zelf openlijk lesbisch is, heeft een puntgaaf inlevingsvermogen. Dat vindt haar publiek ook. Ze krijgt na optredens veel positieve reacties op haar monumentje voor de hardwerkende alleenstaande moeder Three Kids No Husband. ‘Dat is mijn moeder zeggen,’ die fans dan na afloop.

Het titelnummer van het album rockt lekker, terwijl ballads als You Can Come Over en Love Can Go To Hell niet te zoet zijn. Voor haar vader, die kort voor 9/11 is omgekomen bij een werkongeluk, schreef ze het eerbetoon Since You've Gone To Heaven, met de sleutelzin: ‘Since you've gone to heaven, the whole world has gone to hell.’ Dat mag je wel zeggen na zoveel aanslagen en oorlogen die nog zouden volgen.

De productie van Jay Joyce is misschien iets aan de gelikte kant voor puristen in de Sugar Mountain-parochie. Maar Clark ziet veel heil in evolutie van het genre, niet zozeer revolutie. Ze wil wel countryzangeres blijven. Neil Youngs Harvest was een van de muzikale uitgangspunten bij het maken van het album. Meest country op dat album is de track Drinkin’ Smokin’ Cheatin’. De wat hardere slide gitaarsolo geeft het net een zetje in de rug, dat het doet uitstijgen boven het reguliere aanbod.

Op het moment heeft ze een kerstsingle uit met Charlie Worsham, de Carpenters-cover Merry Christmas Darling. Haar derde studioalbum Your Life Is A Record komt net te laat voor haar optreden in de kleine zaal. Dat is jammer voor diegenen die vooraf hun huiswerk graag doen zoals ondergetekende. Mogelijk zal het al te koop liggen bij de merchandise achterin de zaal. Dat hebben we vaker zo meegemaakt.

Op het internet op een Britse countrywebsite weet een fan met niet al te interessante vragen Brandy toch een paar details over die plaat te ontfutselen. Naast wat oninteressant geneuzel over de puppy’s thuis en hoe erg ze die wel zal gaan missen op haar Europese tour, komen we de herkomst van de titel van het album te weten: de eerste regel van het eerste nummer I’ll Be The Sad Song. Ook lezen we dat producer Jay Joyce weer van de partij is en dat de akoestische gitaar leidend was bij de opnamesessies.

De nieuwe liedjes zullen ruimschoots aan bod komen bij haar Europese shows, ook bij ons in de kleine zaal. Wie naar Tyler Childers gaat in Paradiso Noord diezelfde avond kan misschien met een lange spurt op de fiets nog net op tijd zijn voor Brandy Clark, die pas om 22:00 uur het podium op zal gaan.

Tekst door: Robbert Tilli

Koop hier je kaarten voor Brandy Clark op 29 januari in de kleine zaal.