Carson McHone doet bijna alles over en maakt het beter

Niet om het een of ander, maar die eerste plaat was al een goeie hoor. Daar kon ze gerust mee thuiskomen in Austin. Maar Carousel is de stap die ze had willen zetten. Daar was het vakmanschap van producer Mike McCarthy (o.a. Spoon en Patty Griffin) voor nodig. De liedjes waren er dus al. Denk niet dat veel artiesten het zouden durven om zo nadrukkelijk opnieuw te beginnen. Het kan evengoed ervaren worden als een vroege ‘Best Of’ in je carrière. Tegelijkertijd hoeveel mensen kennen dat debuut nou werkelijk? Met deze update is ze ook direct in de VS nationaal onder de aandacht gekomen. In het bijzonder geniet ze de volledige steun van het gezaghebbende Rolling Stone, dat Carousel bijschreef in hun Top 40 best country albums uit 2018. Volkomen terecht natuurlijk. Deze dame heeft echt klasse.

Er zijn er die roepen dat Carson nóg beter is dan Margo Price. Ja doei, alsof dat überhaupt mogelijk is, echt niet. Nog niet althans, maar ze komt eraan. Laat dat gezegd zijn. Margo heeft de stem en de onderwerpen over de onderdrukten in de samenleving, waar maar weinigen aan kunnen tippen. Doch Carson heeft ook een verhaal. Ze heeft een heel poëtische inslag om de liefde te verwoorden. Neem die magnifieke pianoballad How ‘Bout It, een van die opnieuw opgenomen, sterk verbeterde nummers.

How bout being young,
How bout being old,
How bout wanting something warm just to hold you when you're cold.
How bout calling someone's name and hearing nothing in return.
how bout reaching for the iron just to feel it burn.
How bout forgetting all the things you learn despite what you've been told,
how bout take me in your arms tonight and feel
the ways I fold.

Stilistisch houdt Carson zich op ergens halverwege de weg tussen Austin en Nashville. Laten we zeggen dat de typische twang uit haar woonplaats komt en de rest uit Music City, waar ze de plaat ook opnam. Die plaat valt grofweg uiteen in een sneller eerste helft en een overwegend rustiger tweede deel. In dat tweede stuk zitten de ballads, op de – alweer – ‘eigen cover’ van Maybe They're Just Really Good Friends. Zo’n nummer toont aan waarom ze zo in de smaak valt bij good old Ray Wylie Hubbard die haar vroeg als duet partner voor zijn lied Chick Singer Badass Rockin in 2015.

Prijsnummer is wat mij betreft nog altijd Goodluck Man, het titelnummer van haar debuutalbum, in een nieuwe versie hier met het mooiste uitwaaierende gitaargeluid, dat in de buurt komt van pedal steel. Het klinkt ook nog eens allemaal fantastisch. Die McCarthy heeft echt zijn best gedaan. Ze is het epigonisme voorbij en heeft duidelijk haar eigen stem en geluid gevonden. Haar jaren van optredens in bars betalen zich uit. Ze weet hoe leuk het is om de ‘vrouwelijke George Jones’ uit te hangen. Het publiek kan zoiets wel waarderen, maar je maakt een grotere impact als jezelf ook nog wat hebt te melden. Dát komt er nu uit.

Voor de kniesoren onder ons: van de 21 tracks, verdeeld over twee platen - eigenlijk 20, want de nieuwe versie van Gentle is opgeknipt in het nummer zelf en een apart intro - zijn er 14 overlappingen. Wij Hollandse kruideniertjes, krijgen dus maar drie andere liedjes per plaat. Kies dan voor Carousel als je niet zoveel cash bij je hebt voor de merchandise achteraf, aldus luidt ons ‘stemadvies. Vertrouw ons op ons woord: die twee uptempo openingsnummers Sad en Drugs en folky slottrack Spider Song wil je voor geen goud missen.

Voor wie na Nikki, Margo en Kacey nog een toptalent uit de vrouwenafdeling wil horen, Carson McHone is er weer zo een die je eigenlijk niet mag overslaan. Op 23 mei staat ze in de Tuinzaal in Paradiso Noord

Koop hier je kaarten voor Carson McHone op 23 mei in Paradiso Noord.