Programma
Nieuwsoverzicht

Bedouine herleeft de serene folk van weleer in de moderne tijd

5 juli, 2019

Bedouine Press01 2

Zulke mooie, spaars gearrangeerde folkmuziek als die van Amerikaans-Syrisch-Armeense Bedouine, dat die nog gemaakt wordt. Je zou er bijna nostalgisch van worden, maar het is toch echt muziek van nu. Haar tweede plaat Bird Songs of a Killjoy is net uit op Spacebomb Records en lost de belofte van het titelloze debuut van 2017 ruimschoots in. Deze kwetsbare muziek, die je terug slingert naar de jaren zestig, vroege jaren zeventig, heeft zoiets lieflijks dat je het op haar geboorteland Syrië zou willen loslaten om de vrede daar te bespoedigen. Op 9 september mag je wegdromen als ze begeleid door de Spacebomb House Band van singer-songwriter en labelbaas Matthew E. White in de Tuinzaal in Noord is.

Tijdmachine naar 1971

Geboren in Aleppo in Syrië als kind van Armenische ouders, getogen in Saudi Arabië, en verhuisd naar de VS, heeft deze nomade veel verschillende culturen meegemaakt. Gek genoeg valt er afgezien van het artwork weinig te merken van die Arabische achtergrond van Bedouine, artiestennaam van Azniv Korkejian. Met een beetje goede wil zou je de verhalende teksten nog in een Arabische context kunnen plaatsen. Maar dan ben je al heel ver aan het zoeken hoor. Dit is eerder de vrouwelijke equivalent van Nick Drake qua sfeer en Leonard Cohen qua lyriek. Haar muziek in een stemmige productie van Gus Seyffert (Beck, Norah Jones) is een tijdmachine naar 1971. Joni Mitchell is ook nooit ver uit de buurt. De kwaliteit is hoog. De ambachtelijkheid evenzeer. Hier zijn muzikanten bezig die spelen met ruimte en tijd.

Geen verraadster maar een folkzangeres

De overgang van het Midden Oosten naar de VS heeft haar aangegrepen. Was ze een verraadster, of niet? Ze behoorde bij geen enkele kant. In Bird Gone Wild zingt ze met welke gemengde gevoelens ze kwam te zitten. Ze kon in feite het allemaal alleen maar ondergaan en dan maar zien waar het schip zou stranden. Denk niet dat ze voor zichzelf een carrière als folkzangeres had voorgesteld. De media lopen weg met haar. Is het omdat ze een ander gezicht van Syrië laat zien? Je mag hopen van niet. Haar muziek is daarvoor simpelweg veel te goed. Laten we haar beoordelen op haar niet geringe artistieke prestaties.

Daddy was an electrician, fingers to the bone.
Mama was a seamstress, stitched everything she owned.
Crossing the Atlantic, a dream over the tide.
Soldiers, we were ready there, approaching the front line.

Don't let me down.
I'm beating 'round a cage like a bird gone wild.
Come back around.
Strong hands, pull back the wire.

Strange thoughts and images of what awaited me.
My mind was painting pictures only I could see.
A traitor, I was too far gone and belonged to either side.
Now I’m alone, they return way behind the tide
.

Zulke mooie, spaars gearrangeerde folkmuziek als die van Amerikaans-Syrisch-Armeense Bedouine, dat die nog gemaakt wordt.

Bird Gone Wild

Vogels vliegen haar teksten in en uit

Vogels vliegen regelmatig haar teksten in en uit. De killjoy uit de titel van het album, dat is ze zelf. Ja, ze kan kennelijk een zuurpruim zijn. Maar wellicht is dat nodig om zulke serene muziek te maken. Als ze een lolbroek zou zijn geweest, dan zou de uitkomst waarschijnlijk heel anders zijn geweest.

Zulke mooie, spaars gearrangeerde folkmuziek als die van Amerikaans-Syrisch-Armeense Bedouine, dat die nog gemaakt wordt.

Bird

Spaarzame productie

Zoals gezegd is de productie ondanks de toevoeging van strijkers en fluit redelijk kaal te noemen. Ze kan haar muziek ook prachtig vertolken in haar eentje, zoals aangetoond wordt met haar akoestische NPR Music Tiny Desk-optreden van een jaar geleden. De liedjes komen daar gestript tot op het bot er feitelijk net zo goed uit. Dat zegt wat over die songs en over haar voordracht. Live komt ze met band. Voor bepaalde delen van het publiek met een wat minder strakke spanningsboog is dat misschien ook wel beter.

Zulke mooie, spaars gearrangeerde folkmuziek als die van Amerikaans-Syrisch-Armeense Bedouine, dat die nog gemaakt wordt.

NPR Music Tiny Desk Concert

Geland in het warme nest van Spacebomb Records

Dat de vogel in haar uiteindelijk landde in het warme nest van Spacebomb Records in Richmond, Virginia, een gezegende plek. Daar worden onder het toeziend oog van singer-songwriter/labelbaas Matthew E. White de mooiste plaatjes uitgebracht. In januari staken we hier nog de loftrompet vanwege Sweet Bunch van Andy Jenkins. Bedouine’s tweede plaat eist nu zijn rechtmatige plekje in de zon op. Nu nog een paar postduiven nodig om de boodschap van haar komst op 9 september in de Tuinzaal van Paradiso Noord te verspreiden.

Tekst door: Robbert Tilli

Koop hier je kaarten voor Bedouine op 9 september in Paradiso Noord.