Met ex-leden van Old Crow Medicine Show kun je zo zoetjes aan een aardige Sugar Mountain-agenda vullen. Na Willie Watson en Chance McCoy is het nu de beurt aan Gill Landry. Een week voor zijn optreden op 2 februari tijdens het winterse onderonsje dat we hebben met Once In A Blue Moon komt zijn vijfde soloalbum uit Skeleton At The Banquet. De single I Love You Too die al wat langer uit is geeft al weer wat je verwachten kunt: van die wat melancholiek stemmende folk en country op een stoffig landweggetje. The Harmaleighs completeren het programma van de zondagmiddag in de Tuinzaal.
Een stem waar je niet ‘langs kunt luisteren’
Ongeveer een jaartje geleden was er ook zo’n wintereditie van Sugar Mountain meets Once In A Blue Moon. In de Tuinzaal speelde ex-Crow Willie Watson een set van folksongs uit het publieke domein, die we niet licht zullen vergeten. In mei 2019 was het de volgende voormalige Crow die we mochten verwelkomen, Chance McCoy. Dat was in de kleine zaal. En nu dus is het Gill Landry, de man uit New Orleans met een Grammy op zak. Hij maakte al soloalbums tijdens zijn periode in voornoemde populaire folkband. Daarvoor zat hij in jugband The Kitchen Syncopators, goed voor zes albums in totaal.
Met zijn mooie verweerde kop verdient Gill, een echt ‘hoedengezicht’, een plekje in de eregalerij naast Tom Waits. Wie hem niet kent, verwacht grofkorrelige muziek. Dat moet haast wel. En dat is ook zo. Zijn stem heeft dat wat droevige timbre dat Dave Alvin ook zo onweerstaanbaar maakt. Hij zingt zijn country folksongs met autoriteit. Hij heeft het soort stem waar je niet ‘langs kunt luisteren.’ Daarnaast schrijft hij het soort repertoire dat goed past bij een grijze februaridag. Het is allerminst vrolijk stemmende muziek. Wie een beetje blue is, kan zich hier heerlijk in rondwentelen. Neem de track Scripted Love van zijn vorige album Love Rides A Dark Horse uit 2017. De gestopte trompet maakt die sfeer helemaal af.
I Love You Too
Gemarkeerd met hoofdletter E
Op die plaat stond zelfs een nummer met de hoofdletter E gemarkeerd, The Woman You Are. Die E staat voor explicit lyrics. In hiphop is het heel gebruikelijk, in Americana wat minder. Dat maakt wellicht nieuwgierig? Welnu, niks aan de hand op het gebruik van het woordje ‘fuck’ na. Interessanter is de constatering dat de vrouw in kwestie niet ‘van hem’ hoeft te zijn maar vooral zichzelf moet blijven.
All the
lords and the changing of gods.
Of promised redemption with fear.
And you’d whisper soft in my ear.
Let’s get the fuck out of here.
Let the dead bury the dead you said.
We’re only passing through.
I don’t need you to be mine.
I need you to be you.
You’ll only find dice and dust.
If you go travelling shooting stars.
The woman I love is the woman you are.
The Woman You Are | Live @ Fretboard Journal
Stemmige songs
De songs uit het songbook van Landry zijn altijd heel stemmig. In de verte waaiert een pedal steel, orgel zorgt voor verdere inkleuring. Je zou je er geen moment over verbazen als hij ooit eens de soundtrack zou mogen schrijven van een Amerikaanse road movie. Je ziet verlaten dorpjes, een kaarsrechte weg door de woestijn, een zonsondergang, volle asbakken en lege whiskyflessen.
Maar hadden we dat niet al bij The Ballad Of Lawless Soirez zijn solodebuut uit 2007? In een trailer voor het nieuwe album worden de woorden ‘Shocking and Suspensful’ gebezigd. Als hem dat lukt in de Tuinzaal op 2 februari, om die specifieke filmachtige sfeer op te roepen, dan ga je gegarandeerd een mooie middag beleven. Is het niet een schitterende uitdaging om zelf de film te bedenken bij zijn spannende muziek?
Tekst door: Robbert Tilli
Foto door: Alex Page
Koop hier je kaarten voor Gill Landry en The Harmaleighs in de Tuinzaal op 2 februari.