The Stranglers

''Zondag 27 november 1977 zal om twee redenen historisch worden: het is de dag waarop Nederland definitief in de band raakt van punk, en het moment dat het publiek in Paradiso kennismaakt met de Hells Angels. Deze zondag geven The Stanglers in Paradiso het eerste van twee uitverkochte concerten. 

Hugh Cornwell staat middenvoor te zingen terwijl Jean-Jacques Burnel, in motorjack en gebreide gatentrui, van links naar rechts om hem heen draait. Peter van Brummelen vindt de bassist een opvallende verschijning. ‘Tot die tijd waren bassisten saaie types, die over hun instrument gebogen stonden te spelen. Maar hier was Jean-Jacques Burnel de gangmaker. Hij sloop over het podium met zijn bas heel laag, op kniehoogte. Of hij sprong juist recht omhoog.’

De zaal springt met hem mee, allemaal in de maat. ‘Overal zag je de menigte deinen,’ zegt Jan Heinen. ‘Dat was een kick.’
Swie Tio: ‘De punkenergie was pure energie, net als bij de muziek van Chuck Berry, Little Richard, of de jonge Elvis. Het was een oerkracht die je wakker schudde. De avond daarvoor was ik nog bij Peter Gabriel geweest, dat was toch anders.’

Huib Schreurs staat te kijken bij de bar. ‘Zo overzag ik de stampvolle zaal, met al die bezoekers die net hadden geleerd hoe ze moesten pogoën. Zo’n vijftienhonderd man die tegelijk op en neer stond te springen. Ik begon me zorgen te maken. We gingen naar de kelder en we schrokken ons rot. Het plafond golfde omhoog en weer omlaag.’'' 

Uit: 'Paradiso 50 jaar in 50 legendarische concerten' van Hester Carvalho