Nick Cave & The Bad Seeds, Bat Attack

''Deze avond spelen ze ‘City of Refuge’, ‘Deanna’ en uiteindelijk ook ‘The Mercy Seat’. In dit epos, vernoemd naar een elektrische stoel, creëren slide- gitaar, drenzende gitaar en roffelende drums samen een zeven minuten lang voortjakkerende koortsdroom waarin een veroordeelde zijn leven overdenkt terwijl de dood hem op de hielen zit. Lotje IJzermans: ‘Cave leende uit folk en blues, maar hij is geen poseur. Bij dit nummer voelde je dat zijn betrokkenheid oprecht was.’ Ze leunt met haar zus Suzan tegen het podium. Boven hen loopt Cave op en neer. ‘Hij zong met rood aangelopen hoofd, en rondvliegende spuugklodders. Kalmer dan anders, maar alsnog verbeten.’ Cave sluit het optreden af met enkele expressieve songs, zoals ‘From Her to Eternity’ en het nieuwe ‘Sugar Sugar Sugar’, een venijnig verslag van zijn heroïneverslaving. ‘Must I kill that cocksucker everyday?’ sneert Cave met twee handen om de microfoon gevouwen. Bij de emotionele uithalen klapt hij diep naar voren. ‘Alsof hij met zijn voorhoofd de grond wilde raken.’''

Uit: '50 jaar Paradiso in 50 legendarische concerten' van Hester Carvalho