Ice Cube, Da Lench Mob, Kam

''Ice Cube spoort de zaal aan om mee te zingen. Twann Rijven: ‘Iedereen deed mee. We pompten onze vuist in de lucht en maakten ons net zo boos als Ice Cube, op de “blue eyed devils”. Achteraf zag ik de ironie, want het publiek was hoofdzakelijk blank. Maar op dat moment ging ik erin mee, al snapte ik niet helemaal wat ik zong. Pas later, toen ik er over ging lezen, begreep ik hoe heftig het in die tijd was. De Rodney King-rellen hadden zich een jaar eerder afgespeeld.’

Als ze ‘Fuck Tha Police’ van N.W.A. spelen, barst de zaal los in een woeste stuiterdans.‘“Fuck Tha Police” was geweldig,’ zegt Benjamin Landshoff. ‘Ik kwam niet uit een getto, maar als graffitispuiter had ik ook zo mijn ervaringen met de politie. Ik schreeuwde hard mee, middelvinger omhoog. Dat voelde lekker.’ Richard Henry: ‘Juist dat nummer gaf me een kick. Om te staan tussen zoveel mensen die het goed vonden.’ Bart Tunnissen: ‘Daar stond ik, omringd door een zee van opgestoken middelvingers. Het was voor het eerst dat ik dat meemaakte. Om me heen zag ik een gemengd publiek, verschillend in leeftijd en huidskleur, maar toch hoofdzakelijk bestaand uit Amsterdamse, welvarende jongeren. Ice Cube wilde ons wakker schudden met een boodschap over machtsrelaties en rassenongelijkheid. Op zich terecht, maar niet van toepassing op Amsterdam. Ik vond hem te demagogisch voor onze situatie.’''

Uit: 'Paradiso 50 jaar in 50 legendarische concerten' van Hester Carvalho