King Hannah: met 'Big Swimmer' de diepte in

Jullie nieuwe album 'Big Swimmer' werd geïnspireerd door de tours die jullie hebben gemaakt. Heeft het touren door de Verenigde Staten jullie creatieve kijk beïnvloed?
Hannah: We hebben twee jaar geleden door Amerika getourd en het heeft dit specifieke album enorm beïnvloed, maar ik denk dat we over het algemeen veel inspiratie putten uit Amerikaanse artiesten en bands, gewoon omdat we daar heel veel naar luisteren. Dat is voor ons niet een bewust streven, maar ik denk dat het op een natuurlijke manier doordringt in de muziek en de manier waarop we liedjes spelen en schrijven.

Sommige teksten klinken enigszins traumatisch, als je een specifiek moment zou moeten uitkiezen, wat heeft dan tijdens jullie tour de meeste indruk gemaakt?
Hannah: Amerika is echt prachtig en we hebben een aantal fantastische dingen gezien. Maar ik denk dat de traumatische dingen, de dingen zijn die mij persoonlijk het meest bijblijven en daarom komen ze op het album terecht. Het moment dat onmiddellijk te binnen schiet is 'Milk Boy'. We zagen een man een kind bedreigen met een hamer. Hij raakte het kind niet, maar hij dreigde ermee. Hij genoot ervan. We hadden nog nooit zoiets gezien. Het was verschrikkelijk en het ging bij ons echt door merg en been.

Heet het nummer daarom 'Milk Boy, (I Love You)'? Was dit bedoeld om het kind een hart onder de riem te steken?
Hannah: Aanvankelijk verwees 'Milk Boy' naar de locatie waar we die avond speelden, in Philadelphia. Maar achteraf leek het zo passend bij dat kleine jongetje. Ook de connotatie van melk; kleine kinderen drinken immers melk.
Craig: Het 'I Love You'-gedeelte kwam eigenlijk van onze bassist tijdens deze tour, Oli. Hij had eerder een liedje verzonnen, genaamd 'Milk Boy, I Love You'; dat zong hij in de bus. Het was vrij onnozel en lijkt helemaal niet op het uiteindelijke nummer, behalve de titel dan. Toen we er een naam voor moesten verzinnen, vonden we het zo passend; ook omdat het zich afspeelde in Philadelphia en natuurlijk ook omdat ons hart uitging naar dat kind.

Op welke manier hebben deze ervaringen, zoals Milk Boy, jullie dagelijks leven beïnvloed?
Hannah: Dat is een goede vraag. Ik denk er nog zó vaak aan terug. Dat het zo 'normaal' leek te zijn, dat maakte het zo gruwelijk. Voor het kind dat we op dat trapje zagen zitten, was het gewoon dagelijkse kost. En dat is waarschijnlijk alles wat hij kent.
Craig: We voelden ons natuurlijk schuldig, omdat we niets hebben gedaan om in te grijpen. We aanschouwden het door het raam van ons busje, en na twee minuten waren we weer weg en gingen we door naar een optreden.
Hannah: Je dissocieert gewoon. Je beseft hoe goed je het hebt en hoe schrijnend jouw leven afsteekt tegen dat van het kind dat je net zag. Ik weet niet hoe het mijn dagelijks leven heeft beïnvloed, maar ik heb wel gemerkt dat als ik kinderen zie die er niet gelukkig uitzien, het iets bij me losmaakt, en dat heeft ook veel van de liedjes beïnvloed.

Wat is een ander liedje waarin dat naar voren komt?
Hannah: 'This Wasn't Intentional' gaat eigenlijk over de film 'Aftersun'. Er zaten scènes in waarbij ik medelijden kreeg met het kind. Ik weet niet of veel mensen medelijden met dit kind zouden hebben, maar ik in ieder geval wel.

Thema's als drijven en zweven komen op het album herhaaldelijk voor, heeft dit een achterliggende betekenis?
Hannah: Er was een fase waarin ik het gevoel had dat het album nergens heen ging. Dat de nummers niet goed genoeg waren en dat er maar niks gebeurde. Het voelde alsof ik nog geen nummer had geschreven waarin ik echt zóng. Dat irriteerde me en het voelde aan als dobberen. Alsof ik maar een beetje aan het zweven was en niet echt ergens naartoe ging.

Was er een specifiek moment waarop dit voor jou een wending nam?
Hannah: Ik kan me niet herinneren dat het ergens plotseling een wending nam; ik had denk ik gewoon een paar liedjes nodig waarbij ik wel echt zong, zoals 'Suddenly, Your Hand' en 'Big Swimmer'. Zodra die er waren merkte ik wel dat mijn kijk erop begon te veranderen.

Wat betekent het precies, als je zingt 'And suddenly, your hand becomes a minor thing'?
Craig: We kunnen ons allebei niet meer precies herinneren waar dat ook alweer vandaan kwam. Ik zou willen dat ik het nog wist, want ik ben wel verknocht aan die zin.
Hannah: In het nummer beschouw ik het vasthouden van handen als iets heel geruststellends. Dan gebeurt er plotseling iets veel groters en wordt die geruststelling een kleinigheid. Ineens is het nummer veel groter dan de hand die erop ligt. We keken op dat moment true crime-documentaires over seriemoordenaars, daar gaat het nummer ook over, en ik denk dat we toen, al handen-vasthoudend, tot dat besef kwamen.

Is er een reden dat singer-songwriter Bill Callahan wordt genoemd in het nummer over seriemoordenaars?
Craig: Oh nee! Oh my god.
Hannah: Daar hebben we helemaal niet over nagedacht!

Op het album wordt ook John Prine genoemd, nog een Amerikaanse singer-songwriter. Hebben jullie die artiesten ook tijdens het touren ontdekt?
Craig: Nee, we luisteren al heel lang naar beiden. Sterker nog, als Bill Callahan niet bestond, zou King Hannah heel anders klinken. We hebben er niet bewust voor gekozen om Bill Callahan of John Prine te benoemen. Het zijn muzikanten waar we heel vaak naar luisteren en daardoor komen ze ook gewoon voorbij in onze muziek.
Hannah: We zijn echt idolaat van ze.
Craig: Ja, het is eigenlijk een knipoog naar de mensen die ons hebben geïnspireerd tot het maken van muziek, als een soort eerbetoon.

Hoe zouden jullie de balans tussen lichtheid en zwaarte in jullie muziek omschrijven?
Craig: Voor mij symboliseert King Hannah de balans tussen lichtheid en zwaarte: er is humor in te vinden, maar ook 'Milk Boy' bijvoorbeeld; de zwaardere, donkerdere momenten. Het bevat ook de dynamiek tussen hard en zacht, romantiek en apathie. Daar zijn we heel bewust mee bezig wanneer we schrijven. We hebben het zelfs gevisualiseerd, door met plakbriefjes alle titels op de muur te hangen, om te zien in welke richting het album neigde.
Hannah: We waren even bezorgd dat het teveel één richting op zou gaan; dus toen hebben we het inzichtelijk gemaakt, zodat we het eens konden worden.

Heeft het maken van dit album jullie geholpen bij het verwerken van de wat zwaardere momenten die jullie onderweg hebben meegemaakt?
Hannah: Ik denk het wel, al heb ik er nooit echt op die manier naar gekeken. Het is wel fijn om dingen van je af te schrijven en ik denk dat 'Milk Boy' ook zo is ontstaan, want daar had ik anders nooit op zo'n manier over geschreven. Dat moest er gewoon uit.
Craig: Je bent ook geneigd om meer te schrijven als je boos bent. Misschien verlicht schrijven die woede wel een beetje.

Hoe zien jullie de toekomst van jullie muziek en heeft het maken van 'Big Swimmer' de richting ervan beïnvloed?
Hannah: We willen gewoon de beste muziek maken die we kunnen maken en almaar beter worden. Dat we steeds betere nummers schrijven, dat onze fanbase blijft groeien, en dat we de beste versie zijn van onszelf.
Craig: We hebben heel veel bewondering voor bands met een zekere langdurigheid; die lijken te doen wat ze willen en toch zichzelf altijd weer uitdagen om niet statisch te blijven. Dat is ongeveer wat we willen. We hebben pas twee albums uitgebracht, maar dit is wat we willen blijven doen.

Op maandag 9 september 2024 treedt King Hannah op in Paradiso. Dit concert is inmiddels uitverkocht.

Tekst: Yvonne den Outer