Wat doe je als artiest die na slechts één major label album al buitengezet wordt? Uithuilen en opnieuw beginnen. Het naschreien kwam voor countryzanger Wade Bowen vier jaar geleden met een titelloos album, de ware doorstart komt nu pas met Solid Ground, een ‘liefdesbrief’ aan zijn thuisstaat Texas. Omdat hij richting zijn veertigste verjaardag ging en al 20 jaar in het vak zat, moest het ditmaal écht héél goed gaan worden. Producer Keith Gattis hield hem scherp tijdens het artistieke proces. Bowen was zo enthousiast over het resultaat dat hij niet wachten kon het materiaal live te gaan spelen, ook in Europa. Op 28 juni krijgt de Sugar Mountain goegemeente de kans hem aan het werk te zien in de kleine zaal.
Uitdaging aan hemzelf
Reken maar dat die tik aankomt, als je al na één poging wordt afgevoerd bij een major label. Het overkwam Texaan Wade Bowen na het album The Given, dat uitkwam in 2012. De dader was Sony Nashville imprint BNA Records. Dan kun je bij de pakken gaan neerzitten, wat Bowen aanvankelijk ook een beetje deed. Met het naar hemzelf vernoemde album Wade Bowen, raapte hij zichzelf alweer een ietsepietsje bij elkaar in 2014. Dat kwam gewoon weer in eigen beheer uit (Amp Records). Maar pas met het dit jaar op Lil' Buddy Toons verschenen Solid Ground is hij er mentaal en artistiek weer helemaal bovenop.
Producer Keith Gattis, een oude bekende van hem, vervulde daarbij een sleutelrol. Hij hield hem voor dat als je dan toch een statement wil maken, maak dan eens dat Texaanse album dat uiteindelijk elke Texaanse singer-songwriter een keer in zijn leven moet maken. De uitdaging was die ‘liefdesbrief’ aan Texas te schrijven. En dat is nu gebeurd met zijn zevende studioalbum. Luister bijvoorbeeld eens naar Acuña, zijn eerbetoon aan het grensstadje met Mexico, waar de dancehall traditie langzaam uitsterft.
Death, Dyin' and Deviled Eggs
Toppers schoten te hulp
Er waren al heel veel liedjes klaar, maar er werd niettemin een heel leger co-writers ingeschakeld om er ook echt die onvergetelijke plaat van te maken. Onder die hulptroepen bevonden zich niet de minste namen: Andrew Combs (onlangs nog op het Sugar Mountain programma), Charlie Worsham, Angaleena Presley, Waylon Payne en John Randall. Laatstgenoemde zingt mee op Death, Dyin' and Deviled Eggs, het nummer waaraan hij ook meeschreef. Er zijn nog meer interessante achtergrondstemmen te horen, zoals die van Miranda Lambert en Lucie Silvas, die zelfs driemaal opduikt op de in totaal elf tracks.
Het leukste verhaal is dat over de bijdrage van Jack Ingram. ‘Hit the road Jack,’ moet Ingram gedacht hebben toen hij zijn zangpartij inzong op So Long 6th Street, het nummer over de ‘hoofdstraat’ van de internationale muziekwereld tijdens het jaarlijkse South By South West-festival (SXSW) in Austin, Texas. Bowen kwam daar pas achter nadat hij, na een nachtje ziek op bed, terugkwam in de studio en daar een foto zag hangen van zijn goede vriend Jack die de song bij zijn afwezigheid alvast had opgeluisterd met zijn stem.
Wat doe je als artiest die na slechts één major label album al buitengezet wordt? Uithuilen en opnieuw beginnen. Het naschreien kwam voor countryzanger Wade Bowen vier jaar geleden met een titelloos album, de ware doorstart komt nu pas met Solid Ground, een ‘liefdesbrief’ aan zijn thuisstaat Texas.
‘Wilt u even mijn biertje vasthouden aub?’
Een van de liedjes op Solid Ground heet Fell In Love on Whiskey. Ja meneer Bowen houdt wel van een drankje op z’n tijd. Al tien jaar lang doet hij in eigen land een toertje met z’n beste vriend Randy Rogers, dat de veelzeggende titel draagt Hold My Beer tour. Hou die titel in je achterhoofd en laat je biertje even door een ander vasthouden als je Bowen een schouderklopje en een hand wil geven na afloop van zijn show in de kleine zaal op 28 juni, waar hij vergezeld wordt van staatgenoot Ben Danaher als support.
Tekst door: Robbert Tilli
Koop hier je kaarten voor het optreden van Wade Bowen op 28 juni.