Vincent Neil Emerson heeft de "Townes-tokkel"

Robbie Klanderman

1. Los Lobos - Native Sons
In hun lange historie wisselde Los Lobos altijd hun eigen unieke werk af met een even eigen benadering van covers. Mexicaanse traditionals, La Bamba, een plaat met liedjes uit Disney-films (Los Lobos Goes Disney is een aanrader!) En nu is er Native Sons. Eén eigen nummer, de titelsong, en twaalf covers die het verhaal vertellen over hun leven in Los Angeles en de muziek waar ze verliefd op werden. De opwindende opener Love Special Delivery is een garage-klassieker van Thee Midniters, op The World Is A Ghetto van War krijgen ze hulp van Little Willie G. en Barrence Whitfield, ze doen Buffalo Springfield, Beach Boys, Jackson Browne en Dave Alvin. Native Sons heeft alles wat Los Lobos zo speciaal maakt. Er is geen groep die zo fraai al die muzikale stijlen mixt: rock 'n' roll, rhythm & blues, soul, mariachi, musica nortena, punk en country. Maar de uitkomst van die mix is altijd Los Lobos-muziek. Native Sons is het zoveelste bewijs dat Los Lobos de allerbeste band ter wereld is.
2. Williamson Brothers - S/T
De Williamson Brothers, Adam en Blake, uit Birmingham, Alabama, het ritmetandem van Lee Bains III zijn Glory Fires, hebben met hun gelijknamige debuut een overrompelend album afgeleverd dat wedijvert met het beste werk van de Drive-By Truckers. Geen wonder dat het aan die band doet denken want de plaat is geproduceerd door DBT'er Matt Patton en de broers krijgen ook wat hulp van DBT-toetsenist Jay Gonzalez. Maar waar het echt om draait zijn de negen fantastische eigen nummers met als absolute klapper Kick And Stream waar sixties pop, soul en Southern rock een huwelijk aangaan dat zijn weerga niet kent.
3. Jan van Bijnen - Modest Man
Modest Man, het solodebuut van Rotterdammer Jan van Bijnen, is als een donderslag bij heldere hemel. Niets in zijn carrière als begeleider van bijvoorbeeld Rob de Nijs, Freek de Jonge, Claudia de Breij en Markus Rill of als lid van Point Quiet en Verbraak/Van Bijnen wees erop dat hij zo'n plaat in zich had. Want Modest Man, bijna geheel in zijn eentje volgespeeld door Van Bijnen, is een openbaring. Hier waart de geest van Gram Parsons rond, maar ook van Bob Dylan in zijn Nashville-periode en van de dromerige hippiefolk van Pearls Before Swine. Er is de aarzelende maar charmante stem van Van Bijnen, zijn fantastische spel op gitaar en dobro en twee handenvol sublieme liedjes. Van Bijnen heeft met Modest Man een even eigentijdse als unieke vorm van Americana gecreëerd.
4. The Wallflowers - Exit Wounds
Jakob Dylan is net zo eigenzinnig als vader Bob. Zijn band The Wallflowers is een steeds wisselend gezelschap muzikanten, platen verschijnen onregelmatig en hij deinst er niet voor terug om na een hit een jarenlange pauze in te lassen. Nu is er, na een stilte van negen jaar, weer een nieuw album van The Wallflowers. En Exit Wounds overtreft alle verwachtingen. Dit is hedendaagse rock 'n' roll voor volwassenen. Fraaie teksten, die moeiteloos concurreren met die van zijn vader, catchy melodieën, gedreven gespeeld. Het is een muzikaal terrein waarop ook bijvoorbeeld Chuck Prophet zich begeeft. Luister naar I Hear The Ocean (When I Wanna Hear Trains) en je weet dat hier iets bijzonders aan de hand is. Exit Wounds is een formidabel album.
5. JP Harris - Don't You Marry No Railroad Man
Op zijn nieuwe plaat Don't You Marry No Railroad Man doet JP Harris iets totaal anders. De laatste jaren ontwikkelde hij zich tot een van de meest aansprekende maar ook dwarse countrymuzikanten, nu duikt hij diep in de geschiedenis en komt met zijn interpretaties van tien traditionals, zichzelf begeleidend op een zelfgemaakte banjo en bijgestaan door Chance McCoy. Kale, door merg en been gaande muziek. Opvallend is de opener; de moordballade House Carpenter. Laat dat nou, niet geheel toevallig, het andere beroep van JP zijn. Detail: voor Don't You Marry No Railroad Man heeft JP zich de naam JP Harris' Dreadful Wind & Rain aangemeten. Maar het enige dat er echt toe doet is dat dit een plaat is zoals geen enkele andere.

Jurian Glas

1. Cory Hanson – Pale Horse Rider
Dit album zal voor mij vast meedoen in het eindejaarslijstje! Omdat ik de beschrijving op de website van het label Drag City mooi en treffend vind, citeer ik deze hier: 'Myths and truths of a country on the way down, viewed through a deep-focus lens trained on the city from the deserts on the east; a terminus of unoccupied residential parks and streets fading into craggy footpaths to nowhere, where our passage is seen as diligent, ephemeral and grotesque by turns, forgiven and made beautiful again by the sound.'
2. Steve Earle & the Dukes / Justin Townes Earle – The Saint of lost causes
Nog steeds bijzondere tijden. Wat Record Store Day heeft gebracht tot een bijzonder concept: een Record Store Day in twee etappes. De eerste was begin juni, de tweede is komende zaterdag 17 juli. Recentelijk ben ik bij mijn platenmannetje langs geweest voor de eerste 'catch'. [reclame alert, niet gesponsord] Distortion Records in Amsterdam, wellicht het dichtst bepakte openbaar toegankelijke platenpakhuis in Nederland, met de meeste platen per vierkante meter. Moeilijk om anderhalve meter afstand te houden, maar meestal is er vrijwel niemand. En tijd bestaat er niet. Aanrader! Een singeltje van de vader en de zoon, met beiden een versie van het door de overleden zoon geschreven nummer spelen.
3. Tom Petty and the Heartbreakers – Angel Dream
Vijfentwintig jaar na verschijning van deze soundtrack voor de romantische film She’s the One opnieuw uitgebracht, met een aantal extra’s die rond dezelfde tijd zijn opgenomen, waaronder een JJ Cale cover en met medewerking van Lyndsey Buckingham, die misschien ooit vervangen moest gaan worden bij Fleetwood Mac door Tom Petty, maar uiteindelijk werd vervangen door Mike Campbell, die uiteraard ook op deze nummers meespeelt als onderdeel van the Heartbreakers.
4. Warren Zevon – Preludes: Rare and Unreleased Recordings
Vreemd genoeg is deze songwriter – actief tussen 1970 – 2000 – uit min of meer dezelfde regionen als Tom Petty, Bruce Springsteen, Fleetwood Mac etc. volgens mij wat minder bekend (in NL). Sinds een aantal jaren ben althans ik wat meer bekend aan het geraken met zijn oeuvre, waarvoor dit een welkome aanvulling is. Een keurig gepresenteerde plaat met boekwerk, die merendeel ruwe opnames van latere versies bevat.
5. Hailey Whitters – The Dream: Living the Dream
Een uitgebreidere uitgave van vorig jaar verschenen album The Dream. Vast al eerder genoemd door deze of gene Sugar Mountain collega, want zeer radiogenieke country, zoals iedereen zich die automatisch voorstelt. Tegen kitsch aan, maar luistert lekker weg. Dit album bevat extra’s, met andere vaardige country-muzikanten uit de scene. Duidelijk een product waar veel ervaren en betrokken personen aan hebben meegewerkt.

Matthijs Ros

1. Peter Bruntnell - Journey to the sun
Wat een mooie zangstem heeft deze singer-songwriter. Qua muziek een bijzondere combinatie van akoestische gitaren en subtiele synthesizers. Soms is de instrumentatie spaarzaam, waardoor het extra genieten is als er bijvoorbeeld een orgeltje om de hoek komt kijken. Dit album is een groei briljant!
2. John Murry - The Stars Are God’s Bullet Holes
Fuzzy indierock met een donkere stem waar af en toe een geblurde lap steel á la Sparklehorse op de loer ligt.
3. The Flatlanders - Treasure of Love
Texaanse legendes maken de verwachtingen meer dan waar!
4. Anne Soldaat - Facts & Fears
De in mijn optiek beste gitarist van Nederland weet te overtuigen en geeft een album af met gevarieerde liedjes met een authentiek warm geluid.
5. Charlie Marie - Ramble On
Terug naar de classic country uit de jaren 70, maar wel in een modern opgepoetst jasje.

Runa Stam

1. Vincent Neil Emerson - Vincent Neil Emerson
Het klinkt zo lekker en makkelijk gezongen, maar alle liedjes op dit tweede album hakken er flink in.
2. Joe Bourdet - Meadow Rock
Heerlijke 70's countryfolkrock op debuut. Zulke lekkere gitaren, melodieën en harmony vocals. Laurel Canyon revisited. Inclusief 70's snor :).
3. Lukas Nelson and Promise of the Real - A few stars apart
Geproduceerd door Dave Cobb, meer country dan voorgangers en die waanzinnige stem... Voor mij zijn beste album tot nu.
4. Stevie Weinstein-Foner - Wondering
Nog meer lekkere canyon-country.
5. Country Westerns - Coming Down (EP)
Twee EP's maken een album toch? Wat zijn zij allebei ongelooflijk goed! Kon en kan niet wachten op volledig albums

Patrick van Sante

1. Vincent Neil Emerson - Vincent Neil Emerson
Texaanse storyteller van de buitencategorie met een lekkere 'Townes tokkel' en een stem die goed binnenkomt.
2. Anne Soldaat - Facts & Fears
Langverwacht nieuw solo album van de meester van de mooie, melancholieke en poppy melodieën.
3. Bo DePeña - It's About to Get Western
It's Only Country & Western (But I Like It).
4. Cedric Burnside - I Be Trying
De pakkende single Step In van de kleinzoon van R.L. Burnside heeft me het hele album ingezogen, dat bol staat van heerlijke Mississippi Hill Country Blues.
5. Andrew Bryant - A Meaningful Connection
Ik heb een zwak voor de gekwelde indierock van Andrew.

Joost Abbel

1. John Hiatt & Jerry Douglas - Leftover Feelings
Dit album werd vorige maand ook al door veel ambassadeurs aangeprezen. En terecht. Prachtige ingetogen nummers van grootmeester Hiatt die perfect worden aangevuld met het virtuoze spel van Jerry Douglas op de Dobro.
2. Billy F Gibbons - Hardware
Ik was 17 en speelde met mijn eerste bandje op ons eerste optreden op het schoolfeest: sharp dressed men van ZZ Top hadden we ingestudeerd. Stonden we daar op het podium in slecht zittende pakken, geleend van onze vaders. De gitaarversterker viel halverwege uit, onze drummer sloeg al zijn stokken en vellen van zijn drums aan gort. De helft van het publiek liep weg. We voelden ons de coolste gasten op aarde. Mijn puberale voorliefde voor de muziek van Billy Gibbons is in de jaren niet afgezwakt en het vuur is weer wat heftiger gaan branden met deze nieuwe soloplaat: opgenomen in een studio in de woestijn in Cailfornië, klinkt gortdroog, snoeihard en het vuur spat van de gitaarriffs.
3. Lukas Nelson and the Promise of the Real - A Few Stars Apart
In 2019 was ik in London voor Neil Young die daar optrad met Lukas Nelson en zijn band. Echt een te gekke combinatie. Ook de nummers van Nelson zelf mogen er wezen en dat bewijst hij weer met deze nieuwste plaat.
4. Joseph Spence - Encore
Een album met nooit eerder uitgebracht archiefmateriaal uit 1965 van Joseph Spence, een gitarist en zanger uit de Bahama's. Zijn gitaarspel is onnavolgbaar en zijn zang onverstaanbaar, maar de opnames zijn kraakhelder. Zijn stijl is uniek en doet denken aan deltablues en oude folk.
5. Sara Bug - Sara Bug
Prachtig debuut van deze zangeres uit Nashville. Deze plaat heeft een lekkere lo-fi productie en een verzameling zeer solide songs.