Al een flinke tijd in kannen en kruiken, sinds vrijdag eindelijk uit: het fraaie debuutalbum van de jonge Amerikaanse singer-songwriter Alexandra Savior. Verplichte kost voor adepten van Alex Turner, met wie Savior alle nummers op ‘Belladonna Of Sadness’ schreef. Turner tekent verder voor gitaar en samen met James Ford voor de productie. Ford drumt uiteraard mee, zoals we dat gewend zijn van de producer van Arctic Monkeys, The Last Shadow Puppets en nog zo veel meer (Foals, Florence + the Machine, Mumford & Sons, het nieuwe album van Depeche Mode, om er maar een paar te noemen).
Savior was 19 toen ze dit album voltooide, deze zomer wordt ze 22. Over het hoe en waarom van deze slowmotion lees je alles in dit buitengewoon informatieve interview, ook voor wie wil weten hoe de samenwerking met Turner tot stand kwam, en tot volle wasdom. Het nummer ‘Miracle Alligner’ schreven Alexandra en Alex voor haar album, maar eindigde vorig jaar op het tweede van The Last Shadow Puppets. “I think it was kind of more of Alex’s idea because it was sort of a spark that he brought”, zegt een vlotgebekte Savior in dat interview waarnaar we al linkten. “And it’s obviously about a coke dealer – it’s a lifestyle that I didn’t relate to myself.” Wie dat nummer kent, weet een beetje wat hij kan verwachten van ‘Belladonna Of Sadness’. Het hele album ademt de sfeer van de Puppets, maar imponerende nummers ”Til You’re Mine’ en ‘Vanishing Point’ hadden ook zo op de laatste albums van Arctic Monkeys kunnen staan.
“We sing songs about whatever the fuck they want”, zingt Savior in openingsnummer ‘Mirage’. Even later: “We sing songs about whatever the fuck she wants.” Het personage in dit nummer geeft duidelijk niet toe aan andermans eisen. Gelukkig maar. En, niet onbelangrijk, Savior klinkt hier meteen heel overtuigend als Alexandra Savior, voor wie denkt met een verkapte soloplaat van Alex Turner te maken te hebben. Met smart wachten we een eerste optreden in Nederland af.
