Door Eddie Aarts
Op 31 mei keert de Amerikaanse band The Devil Makes Three voor een korte tournee terug naar Europa. ‘Chains Are Broken’, het meest recente album, stamt alweer uit 2018. Een nieuwe plaat is er nog niet, maar dat is geen reden voor het publiek om weg te blijven. In de afgelopen twintig jaar bouwde het drietal een flinke schare verknochte fans op, ook ver buiten het thuisland. Diverse concerten elders zijn al uitverkocht en het moet raar lopen wil het tijdens de twee Nederlandse shows niet ook gezellig druk worden.
Direct na het Amsterdamse podiumdebuut van The Devil Makes Three in maart 2015 liet programmeur Ben Kamsma zich na het concert in Tolhuistuin ontvallen; “Die hadden de Grote Zaal ook vol gekregen”. Het jaar daarop bleek dat hij gelijk had, want in juni 2016 waren de duvelstoejagers het hoofdprogramma tijdens een van de eerste avonden onder de Sugar Mountain-vlag. Tijdens de warming-up door support act The Hackensaw Boys liep de zaal aan de Weteringschans bomvol. Wat opviel was dat The Hackensaw Boys – bepaald geen onbekenden in het Americana-circuit – voor heel wat fans een (aangename) verrassing was. Een aanwijzing dat Devil Makes Three een heel ‘eigen’ publiek heeft dat niet per sé uitloopt voor allerlei verwante acts. En dat terwijl de groep die werd opgericht door Pete Bernard (gitaar & zang), zijn jeugdvriend Cooper McBean (banjo, gitaar & zang) en Lucia Turino (contrabas & zang) niet eenkennig zijn wat muziekstijlen betreft. Het etiket bluegrass wordt er vaak makkelijk opgeplakt, maar veel hout snijdt dat niet. Het DMT-repertoire is hoe dan ook ‘old-timey’, maar laveert voortdurend tussen folk, traditionele country, ragtime jazz, blues en rock ’n roll. Akoestisch met een ruig randje. Bernard en McBean begonnen ooit in punkbands en raakten die attitude, gelukkig, nooit helemaal kwijt.
Een eigen live geluid
De in eigen beheer, of op kleine labels, uitgebrachte eerste vijf albums en de vele, energieke liveshows (niet toevallig waren twee van die platen liveregistraties) bezorgden de groep een stevige reputatie. Vroege krakers als Old Number Seven, Black Irish, The Bullet en Do Wrong Right
blijven tot de dag van vandaag duidelijke uitschieters tijdens menig concert. Die laatste song is het titelnummer van het studioalbum uit 2009 waarmee de groep zich definitief in de kijker van de branche speelde. Daarna verscheen de volgende plaat, ‘I’m A Stranger Here’, bij het eclectische en eigenzinnige New West Records. Een uitstekende uitvalsbasis, want de groep krijgt er alle ruimte. In de Buddy Miller productie komt de typerende Devil Makes Three sound waanzinnig goed uit de verf.
The Devil Makes Three - Do Wrong Right
The Devil Makes Three - Do Wrong Right
Een goeie zaak, want de band mag graag een stevig live feestje bouwen en verdienen Pete Bernards doortimmerde, en vaak vlijmscherpe teksten, het gehoord te worden. Hoe kan dat beter dan in een puike muzikale setting? Bernard ziet songschrijven vooral als een manier om verhalen te vertellen en met onder meer James Baldwin, Ernest Hemmingway en Flannery O’Connor heeft hij niet de beroerdste inspiratiebronnen. Heel geregeld doorspekt hij zijn nummers echter ook met Christelijke materie, waarbij hij ‘ter lering ende vermaak’ óns, maar ook de religies zelf, een spiegel voorhoudt of kritisch benadert. Het refrein van publieksfavoriet Hallelu is een prachtvoorbeeld:
“Hallelu, Hallelu. Praise the Lord and ammunition too. They say Jesus is coming. He must be walking, sure ain’t running. Who can blame him? Look how we done him! Hallelu.”
De actualiteit leert helaas dat de meezinger, zeker in de Verenigde Staten, met de dag relevanter wordt. De duivel, Nikodemus, Noach en Mozes komen regelrecht uit de Bijbel om in ‘Help Yourself’ te figureren en juist heel andere zaken uit te dragen. Maar laat dat vooral niet afschrikken. Bernard is bepaald geen heilig boontje en weet dit gedachtengoed een plek te geven in zijn teksten, al zijn die in de regel een stuk wereldser. Ze steken steevast kritisch in elkaar; nóóit te hoogdravend, maar verwacht ook geen slappe liefdesliedjes.
The Devil Makes Three
Help Yourself
Een ronkend fundament
Wanneer dat alles u ontgaat, blijft natuurlijk vooral de heerlijke muzikale omlijsting. Waar min of meer vergelijkbare andere groepen minstens het dubbele aantal muzikanten nodig hebben, volstaan in The Devil Makes Three – inmiddels veelal versterkt met drummer Stefan Amidon – feitelijk drie mensen om alles neer te zetten. Bassist Lucia Turino besloot het een paar jaar geleden even rustiger aan te doen, maar de door haarzelf voorgedragen vervangster MorganEve Swain (eerder met haar in 2014 overleden partner David Lamb de spil van het onvolprezen Brown Bird) zorgt inmiddels voor een even ronkend fundament. Samen met de vooral op banjo smaakmakende McBean is het voor leadzanger Bernard een kwestie van inkoppen, waarbij de feilloze samenzang met zijn sidekicks natuurlijk ook sfeerbepalend is.
De groep zet overigens ook graag ruimhartig de eigen muzikale voorbeelden in het zonnetje. Het album ‘Redemption & Ruin’ uit 2016 is gevuld met uitstekende covers uit de catalogi van onder meer Robert Johnson, Willie Nelson, Tom Waits, Tampa Red en Hank Williams. Soms maakten die al jaren deel uit van de liveset, waarin ook zelden de traditional St. James Informary Blues ontbreekt. Maar de band kan je ook zomaar trakteren op een moppie Creedence Clearwater Revival, Link Wray, Black Sabbath of de tune van The X-Files. In een typisch The Devil Makes Three jasje welteverstaan.
Een wederzien op 31 mei
Wie weet hoe dat klinkt heeft de tickets vermoedelijk allang op de koelkast hangen of opgeslagen in de telefoon. Maar wie nieuwsgierig is doet er goed aan het repertoire van de band een luisterbeurt te gunnen. Vergeet in dat geval voor het allerbeste voorproefje alles hierboven, zoek op uw streamingdienst ‘Live at Red Rocks’ uit 2019 op en…. we zien elkaar ongetwijfeld op 31 mei in de Grote Zaal van Paradiso!
Topnummers van The Devil Makes Three
