Talloze bands claimen Creedence, The Band en The Stones als hun invloeden. Maar leveren? Ho maar! The Dawn Brothers, jonge honden uit Rotterdam, die komen hun woorden na. Voeg daar nog een theelepeltje, nee paplepel, Little Feat en – al dan niet bedoeld – een opscheplepel Brinsley Schwarz aan toe en we zijn er. Dit is de vetste hap Americana en pubrock in één die je dit jaar toegediend krijgt. En het mooie is: als je wilt, kun je ze eigenlijk wekelijks gaan zien. Laten we ons even beperken tot hun debuutalbum Stayin’ Out Late (uit op V2 op 24 maart) en hun Paradiso-show op 16 april.
Zo jong en al zo goed
Om met de deur in huis te vallen, neem maar meteen voor- en achterdeur in één klap, Stayin’ Out Late is een spectaculair goede plaat. Het is onbevattelijk dat gasten van rond de 22 jaar – er is er eentje bij van 27 – dit al op hun geweten kunnen hebben. Dit album verraadt een diepe liefde voor Americana en een repertoirekennis die sommigen op hun vijftigste nog niet eens hebben. Zanger/gitarist Bas van Holt is heel blij met het resultaat van het albumdebuut waar alle invloeden op hun plek lijken te vallen. ‘Heel fijn allemaal ja,’ beaamt hij tevreden. ‘Het is hard gegaan afgelopen jaar. We zijn nu iets langer dan een jaar bezig. We hebben in dat jaar vijftig shows gedaan. Dat aantal willen we nu verdubbelen.’
Échte liefhebbers
De ambitie spat van deze jonge hond met de coole bakkebaarden af. Hij is een échte liefhebber. Dit is geen spelletje meer, dit is menens. ‘Maaaan, we houden van liedjes schrijven en optreden! We hebben er nu twaalf opgenomen uit een hele berg, dertig stuks.’ Hij begint te vertellen dat de meeste bandleden elkaar al jaren kennen, van school of van andere bandjes. Kortom het bekende verhaal. Wat opvallend anders is, is hun muziekkeuze, waarmee ze zich in bandjesland echt onderscheiden.
Samen met Mischa Den Haring (T-99) hebben ze de liedjes geselecteerd tot die shortlist van een dozijn die ze voorts met Pablo van de Poel (DeWolff) hebben opgenomen in diens Electrosaurus Southern Sound Studio’s. ‘Het stond daar vol met schitterende analoge apparatuur,’ zegt Bas nog altijd watertandend. ‘Maar de klank van de plaat komt echt door Pablo’s oren. Held!’
De hele band zingt
Bas is niet de enige zanger in de band. Bassist Levi Vis zingt ook, en hoe. De hele band zingt in feite. Het is juist daar waar de invloed van The Band zich opdringt. De ander helft van het kwartet doet namelijk achtergrondvocalen. Rowan de Vos bespeelt zijn Hammond en piano met een onweerstaanbare elegantie en swing, terwijl drummer Rafael Schwiddessen alle stijlen beheerst. Hij is die ene van 27. Zou me niets verbazen als Joseph “Zigaboo” Modeliste van The Meters zijn favoriete drummer is (of wordt). Ja zo goed is ie. ‘Hij heeft er dan ook al heel wat kilometertjes opzitten in andere bands,’ vertelt Bas.
Ook onbedoeld vergelijkingsmateriaal
Nog een keer die invloeden of vergelijkingen. Iedereen kan dan wel ‘Band, Creedence en Stones’ roepen, maar het óók doen, is een tweede. Of het zo bedoeld is weet je natuurlijk nooit, maar er dringen zich andere vergelijkingen op, zoals met Little Feat en pubrockband Brinsley Schwarz met de jonge Nick Lowe in de line-up. Waarschijnlijk kennen ze die laatste band niet eens. Het is maar om aan te geven wat ze in hun mars hebben. Ze doen net zoiets. Het is tegelijkertijd heel rootsy en poppy, dat is wat ik maar wil zeggen.
Topsingles van een topplaat
De uitstekende singles Milk Truck en Get Down The Road hebben hun schaduw al ruimschoots vooruitgeworpen. Daar is net de single Vampire met een geinige animatievideo bijgekomen.
Als je hiervan houdt, is het hele album Stayin’ Out Late niet meer van je draaitafel of uit je cd-speler, of Spotify playlist weg te slaan, of hoe je deze muziek ook tot je neemt. Een Neder-popclassic.
Tekst door: Robbert Tilli