Stonefield: de psych-rock wervelwind van de Findlay zusjes
Als je voor het eerst hoort dat allevier de bandleden dezelfde achternaam hebben zou je kunnen denken dat je met een soort Ramones te maken hebt. Niets is minder waar. Stonefield is een Australische band met een line-up die daadwerkelijk uit vier zussen bestaat. Amy, Sarah, Hannah en Holly Findlay, om precies te zijn.
Begonnen in 2006 onder de naam Iotah toen de oudste zestien en de jongste acht was! Ja, ondergetekende moest ook even met zijn ogen knipperen. Er bleek echter al een cabaretier met die naam te zijn en dus werd het Stonefield. In die hoedanigheid bracht het viertal al drie albums uit. De vierde, die 'Bent' gaat heten, kunnen we half juni verwachten.
Muzikaal gezien zou het dameskwartet bij de komende editie van het London Calling Festival wel eens een intrigerende, ietwat vreemde eend in de bijt kunnen blijken te zijn. Op het album 'Far From Earth' uit 2018 klonken ze namelijk als een kruisbestuiving van psychedelische rock en stoner- met, jawel, de nodige metal-randjes. Een goed plan dus om zangeres/drumster Amy Findlay eens aan de tand te voelen.
Jullie familie is afkomstig uit Macedon Ranges in Australië. Dat moest ik echt even googelen. Het is een landelijk gebied ongeveer anderhalf uur boven Melbourne. Komen jullie uit een dorp of echt van het boerenland?
Amy: "Het is een mooi stuk van Australië en er bevinden zich wel wat stadjes in Macedon Ranges. Maar wij komen uit een klein dorpje. Er is niet veel meer dan een basisschool. Na een lange tournee is het wel altijd fijn om daar terug te komen omdat het er heel vredig is."
Stonefield
Heel even dacht ik met een soort Ramones te maken te hebben. Ik kon me amper voorstellen dat jullie echt vier zusjes in een band waren.
‘Snap ik. Over het algemeen zien we vooral de voordelen ervan. Het is fijn om met je familie op reis te zijn. Mensen die je door en door kennen. Maar we hebben logischerwijs ook wel eens onze momenten….juist omdat we vier zussen zijn. Dan durf je echt alles tegen elkaar te zeggen.’
Jullie waren echt piepjong toen jullie begonnen. Dan is het bijna verbazingwekkend dat jullie dertien jaar later nog samen spelen.
‘ We waren inderdaad heel pril. Ik ben de oudste, maar Holly was pas zeven toen we live gingen spelen. Toch denk ik dat die vroege start ons heeft gemaakt tot de mensen die we nu zijn. We wisten eigenlijk altijd al dat we dit langdurig wilden doen. Ook wisten we dat we ons extra moesten bewijzen omdat we zussen waren en om vanuit de ‘jonge band status’ door te groeien naar die van een legitieme, goede band die serieus genomen werd.’
In Amsterdam spelen jullie op London Calling waardoor het publiek vrij divers zal zijn, maar hoe toegespitst is jullie publiek tijdens club-shows in Australie? Ik vraag dit omdat jullie een vrij gerichte hypnotische, psych-rock sound hebben, maar ook omdat mensen anno 2019 steeds meer naar heel uiteenlopende muzieksoorten luisteren.
‘Ons publiek is doorgaans best breed hoor! Er zit een 60/70’s element in wat we doen dus een deel van de toeschouwers is soms vrij oud, maar er zitten ook veel leeftijdsgenoten van ons tussen die into psychedelica zijn. En wij zijn inmiddels tussen de twintig en de dertig.’
Het einde van jullie track Through the Storm klinkt letterlijk als een tocht door een wervelwind. Het nummer eindigt met een heftige gitaar-climax. Dat lijkt me een prima nummer voor jullie live-shows. Maar spelen jullie ‘m ook?
‘Cool dat je dat vraagt! Sinds kort eigenlijk pas. Ook omdat we het juist erg tof vinden om de heavy nummers live te spelen. Daar schrikken we niet van terug!’
Jullie tour duurt echt een paar maanden, maar ik zag een break van tien dagen in Portugal.
‘Klopt. Flink bijkomen zal ook wel nodig zijn, want het is inderdaad onze langste tour tot nu toe. Maar we verblijven in een klein vissersdorpje aan de kust dus dan is het even tijd voor zon, zee en strand haha.’
Stonefield
Komende week dus London Calling, eerder deze maand stond Stonefield al op het behoorlijk psych/stoner-gerichte Desertfest in Berlijn en op The Great Escape in Brighton. Hoe beviel dat?
‘Deserfest was super! We hadden een prima plek en tijd en speelden voor een enorme hoeveelheid publiek. Echt heel blij mee. The Great Escape was ook tof maar we moesten op één dag drie keer optreden dus de stress-factor speelde ook wel mee. Maar we waren daarop voorbereid, dus het was uiteindelijk goed te doen. En nu dus Amsterdam. Waar we nog nooit geweest zijn, dus we staan te trappelen.’
Komende maand komt jullie vierde album uit. Wat kunnen we daar van verwachten?
‘Hij is duisterder, weirder en iets meer gericht op de keyboard-partijen. We vonden dat er nogal wat verschil zat tussen het geluid van ons studio-werk en dat van onze live-optredens en we wilden dit keer een album maken met een sound die we ook echt live konden reproduceren. Ik denk dat dat prima gelukt is, dus kom ons vooral checken!’
Stonefield speelt op vrijdag 24 mei op het London Calling Festival in Paradiso.
