Rivers laat country door de Amstel stromen

‘Ik kom oorspronkelijk uit Gouda,’ zegt Annika (31). ‘Dat is meteen al een stukje kleiner, maar nu ook weer niet direct het boerenland. Daar is het allemaal begonnen.’ Laat ons eens raden. Haar ouders zijn vast en zeker de ‘schuldigen’. Dat blijkt te kloppen, deels althans. Haar vader draaide altijd muziek in de auto. Thuis was haar moeder de DJ die de muziek bepaalde. Maar die ging voor klassieke muziek en Enya en Clannad-achtige dingen. ‘Als er maar niet te veel een beat in zat. In de auto mocht mijn vader kiezen. Dan ging het tempo omhoog. In ieder geval zaten er iets meer gitaren in.’

De folky Canadese singer-songwriter Buffy Sainte-Marie werd een autofavoriet. Zelf ontdekte Annika het Zwitsers-Amerikaanse fenomeen Jewel met haar album Pieces of You (1994), dat ze grijs draaide. Maar de bliksem sloeg pas echt in de pan toen een docent aan het conservatorium in Amsterdam haar kennis liet maken met Alison Krauss. ‘Dat vond ik echt het mooiste wat er was. Ik dacht ook: dit is wat ik wil maken. Maar toen bleek ook hoe moeilijk dat was,’ bekent ze ruiterlijk. ‘Als je het hoort lijkt het allemaal zo vanzelfsprekend, maar in werkelijkheid luistert het allemaal heel nauw.’ In het begin met medestudenten kwam er helemaal niet uit wat ze in haar hoofd hoorde. Dat had flink wat tijd nodig.

Ze is blij geleidelijk aan de muzikanten te hebben gevonden die die liefde voor haar favoriete muziek delen. Allemaal generatiegenoten. ‘Het is heel organisch gegaan,’ vertelt ze. Ze kwamen een voor een als het ware aangewaaid. Het begon met Korné ter Steege, die vervolgens ook nog eens haar vriend werd. De liefde als fundament onder een band werkt altijd. ‘Hij was toen nog bassist. Ik liet hem wat liedjes van mij horen. Het leek hem wel een goed idee om daar banjo bij te spelen. Hij is er gewoon eentje gaan kopen en er keihard op gaan studeren. Ineens was die banjospeler.’ Samen gingen ze optreden. De volgende die erbij kwam – het is echt het omgekeerde verhaal van de drie kleine kleutertjes – was gitarist Bram van Langen. En zo werd het een trio.

‘Korné haalde Jasper Zuidervaart erbij. Die was producer en samen hadden ze een studio gebouwd in Rotterdam. Toen hebben we met z’n drieën onze eerste EP We Are Rivers (2014) daar opgenomen. Jasper vond dat er nog een dobro bij hoorde.’ Daar gingen ze weer naar de muziekwinkel en ineens hadden ze ook een dobrospeler in de band, die uitgroeide tot een kwartet. De volgende die zich aanmeldde was de van oorsprong jazzgitarist Tim Langedijk, die graag pedalsteel wilde komen spelen in de band. Voeg nog bassist Danny la Haye (bas) en drummer Benjamin Rheinländer toe en je hebt Rivers. ‘We hebben nu een behoorlijke stringband,’ overziet ze het geheel. ‘Zelf heb ik er nog een mandoline bij gekocht.’

Annika ziet een hele beweging van jonge Americana muzikanten in Nederland ontstaan. Ilse DeLange en Sugar Mountain ambassadeur JW Roy hebben steeds meer navolging gekregen de laatste jaren. ‘Vlak Douwe Bob niet uit,’ merkt ze op. ‘Wat hij doet is eigenlijk Americana vanuit een sterke popaanpak.’

De meest recente EP van Rivers, Both Of Your Wings (2016) is een mooie aanvulling op de polder-Americana met even goed geschreven als uitgevoerde countrysongs. Leuke single dat Me & Marie. Wie is Marie? ‘Dat is mijn jeugdvriendin Maartje. Ze was een beetje ouder, groter, sterker en ze durfde altijd veel meer. Ik keek altijd een beetje tegen haar op. We waren echt altijd samen. Het is geïnspireerd op een foto. Het is een terugblik op hoe we vroeger waren en wat er sindsdien met ons is gebeurd, hoe we volwassen zijn geworden. Vroeger speelden we met onze barbies liefdesverhalen na. Als het nu gebeurt, breekt je hart echt en doet het veel meer zeer.’

Nu we toch bezig zijn, waar gaat de track Warpaint over? ‘Dat gaat over meisjes die zich verschuilen achter heel veel make-up dragen en zich daar helemaal niet prettig bij voelen. Ik heb niks tegen make-up hoor. Je zou me eens moeten zien op het podium. Maar het moet niet tegen je gaan werken.’

De track Sober, ook een single, staat voor een affaire. ‘De kernzin is: “I don’t have to keep you sober.” Vrouwen worden altijd verantwoordelijk gehouden voor een affaire. Ze worden altijd als de schuldigen aangewezen. De mannen hebben zogenaamd niks misdaan. Dat vind ik niet eerlijk.’ Ze spreekt niet uit eigen ervaring. ‘Ik had dat beeld duidelijk voor me bij het schrijven van dat nummer.’ Het kwam haar te staan op bijval van een Amerikaanse schrijfster, die regeerde op de post van de video op YouTube. ‘Zo is het!’ vond deze dame. In Nederland is schrijfster en Sugar Mountain ambassadeur Saskia Noort een groot fan van Rivers.

De titeltrack Both Of Your Wings is ook belangrijk voor Annika. ‘Daar heb ik het over mijn ouders. Ik zie ze steeds een beetje ouder worden. Ik zou ze niet kunnen missen. Daar kan ik nu al tegenop zien. Mijn vader is nu 72. In dat liedje ben ik bang dat hij allebei zijn vleugels zal nodig hebben om weg te vliegen.’

Al die liedjes zullen ze zeker gaan spelen op die 10e juni in Paradiso waar ze affiche zal delen met Nikki Lane. Een mooi contrast die twee. Annika zingt in het lekker uptempo liedje Rebel dat ze bepaald geen rebel is, terwijl Nikki Lane de zelfbenoemde Queen of the Highway is, de first lady van outlaw country. Ze kan er zelf ook om lachen: ‘Haar Instagram staat ook vol met foto’s dat ze wordt ingerekend. Als zij een echte rebel is, dan geniet ik zeker de engelenstatus? Ik vond het vroeger al erg als een leraar boos op me was op school.’ Ze beaamt dat haar grote voorbeeld Alison Krauss ook een ‘heilig boontje’ is. ‘Wel mooi dat ze dan heeft samengewerkt met Robert Plant van Led Zeppelin. Het contrast tussen die schorre kraai en haar, die heel sereen zong, was mooi. Je zag het publiek bij hun gezamenlijk show in de [voormalige]HMH ook in twee delen uiteenvallen. Er waren heel wat Led Zeppelin-fans op afgekomen, die haar helemaal niet kenden.’

Ze verheugt zich zeer op de avond met Nikki Lane en Robert Ellis. Onlangs heeft Rivers vast mogen wennen aan het idee van het spelen op een internationale bill. ‘We hebben het voorprogramma gedaan van Courtney Marie Andrews in Luxor in Arnhem. Ze komt dit jaar ook nog in Paradiso spelen zag ik.’ Dat klopt. Dat is op zaterdag 9 september. Hint, hint, nog een voorprogrammatje nodig? Ach, waarom niet?

Gaat er nog een heel album komen van Rivers? ‘Als de mensen daaraan toe zijn, dan zou ik het best willen. Maar door de opkomst van Spotify is het luisteren naar muziek nu zo fragmentarisch geworden. De mensen luisteren tegenwoordig vooral naar tracks in plaats van naar hele albums. Dan ga ik liever voor EP’s.’ Daar zit wat in, ook omdat je dan als band wat regelmatiger de aandacht krijgt. Het is ook goedkoper om af en toe EP’s uit te brengen. ‘Maar nogmaals, als de mensen er om gaan roepen, dan willen we het graag gaan doen.’

Durft ze het aan om voor een co-write aan te kloppen bij Robert Ellis of Nikki Lane? Niet echt. Als iemand haar een duwtje durft te geven op de Sugar Mountain Presents-avond, dan loopt ze er niet voor weg. Als ze een duetpartner had uit te kiezen, dan zou haar keuze vallen op Sam Outlaw, die toevallig ook op de agenda staat van Sugar Mountain op 20 juli. Hint, hint? Voorprogrammatje? Ach, doe die er ook nog maar bij.

Tekst door: Robbert Tilli