Queen’s Pleasure houdt van het Engelse geluid

Iedereen vraagt het waarschijnlijk al, maar het is ook niet te vermijden: hoe is corona voor jullie geweest?

Ik denk voor de band best wel goed. Ja natuurlijk best wel veel shows gecancelled afgelopen zomer maar we waren bezig met de EP. We hadden de helft opgenomen in Engeland, en dat kon niet meer. En toen waren we zo van what the fuck gaan we doen? We wilden het gewoon daar opnemen want dan klinkt het nice. Maar omdat we dat niet konden doen, bleven we maar bezig met schrijven en daardoor is de EP veel beter geworden dan als we alles hadden opgenomen in Engeland. Uiteindelijk hebben we de helft opgenomen in Engeland en de helft in Wisseloord, met onze producer Edd Hartwell (Catfish & Bottlemen, Ed Sheeran).

Jullie staan bekend om jullie energieke live optredens, die jullie gebruiken als een soort uitlaatklep. Is het lastig om dat nu niet te hebben?

We repeteren nu in mijn woonkamer en dat is gewoon dezelfde energie, alleen staan we dan niet springend maar we halen wel energie uit elkaar. We hebben nog veel plezier, ook al spelen we twintig keer hetzelfde nummer. Maar ik mis wel die directe feedback natuurlijk.

Nieuwe EP: ‘Panic From Dublin’

Hoe is het om jullie debuut EP uit te brengen tijdens corona?

Ja, we hadden best wel lang niks uitgebracht; de eerste single kwam uit in mei (2020) en toen eind januari (2021) de tweede. We wilden gewoon iets uitbrengen, al kunnen we niet spelen. Het is wel raar om niet te kunnen touren of promoten natuurlijk maar we zien wel waar het ons brengt. En het opnemen was ook lastig natuurlijk; dat we niet in Engeland konden opnemen. Het plannen met de restricties was lastig. Gewoon stress.

Hoe is jullie creatieve proces geweest? Schrijven jullie in groepsverband of juist individueel?

Ik denk meer individueel, bijvoorbeeld de gitarist heeft een lijntje of de bassist heeft een baslijn en die neemt ‘ie dan mee naar de woonkamer. En dan gaan we gewoon meespelen en kijken waar het ons brengt. Ik heb het gevoel dat het eerste idee altijd wel goed en eerlijk is. Een soort platonisch idee, en dat je daar niet veel van moet afwijken, wil je dat het een eerlijk nummer wordt. We laten iedereen in zijn eigen kracht zitten. En we zijn ook allemaal wel zo eigenwijs dat we niet van iemand anders wat willen horen.

Waar komt jullie inspiratie voor deze plaat vandaan?

De inspiratie komt voornamelijk uit Engeland, toen we daar de eerste opnames deden... want de helft hebben we pas na de eerste opnames geschreven. En verder is het denk ik gewoon een verzameling van tracks en dingen waar we voor en tijdens corona mee zaten. Voor mij komt het vooral uit het dagelijks leven en hoe ik dingen of mensen zie.

Je zei dat veel inspiratie uit Engeland kwam, en dat is al sinds het begin van de band natuurlijk, maar hoe zijn jullie daarop gekomen?

De band is eigenlijk ontstaan uit een liefde voor de Arctic Monkeys; we hielden allemaal van het Engelse geluid. En de naam Queen’s Pleasure kwam van de pa van de drummer en we vonden de betekenis wel nice. Queen’s Pleasure is een soort bijnaam voor gevangenen of mensen die in het tbs zitten in Engeland. Die gingen dan werken in de tuin van de koningin; het is voor het genot van de koningin.

Dit komt vooral uit persoonlijke interesse maar waarom dragen jullie altijd pakken op het podium?

Vroeger droegen wij helemaal geen pakken op het podium maar op een geven moment kwam de drummer aan met een pak, want die was fan van DeWolff en die droegen allemaal pakken. Hij had ongeveer hetzelfde pak gekocht als de drummer (Luka van de Poel), want hij vond hem helemaal te gek. Toen hij dat ging dragen, waren wij zo van ‘Ja dan moeten wij eigenlijk ook een pak dragen’. Alleen de bassist wilde dat niet. Wij drieën; de drummer, gitarist en ik dragen een pak en de bassist niet. En we vonden de kledingstijl gewoon nice, en heel engels.

Misschien een lastige vraag maar heb jij een stiekeme favoriet van de plaat?

Ik denk Panic From Dublin, dat dat wel mijn favoriet is. Ook omdat we die op een hele andere manier schreven; we (Teun en ik) hadden hem eigenlijk in de studio geschreven en op een geven moment gingen wij hem voor de rest van de band spelen en dat is weird, want dat hadden we nog nooit gedaan. Hij was al bijna af en ik vond het super awkward om te spelen. Ik ging nadenken over wat ze ervan vonden terwijl ik dat totaal niet heb bij andere mensen. Maar omdat het je band is, is het zo persoonlijk. Net zoals dat je niet een nieuw nummer voor je moeder gaat spelen.

Het is ook een persoonlijk nummer over een van ons, en de struggles die wij hadden in de band. Een paar keer stonden wij op het breekpunt of wij door zouden gaan of niet. Het is een best andere sound dan de rest van de EP.

Vind je het moeilijk om over persoonlijke dingen te schrijven?

Niet om over te schrijven maar wel om over te praten. Ik kan best wel veel kwijt in die tekst. Ik moest de tekst naar mensen sturen om te vragen hoe zij zich erbij voelde, en daar waren ze best wel oké mee. Het is wel nice dat ik vrijheid daarin heb. Maar erover praten is nog best moeilijk voor mij. De creatieve vrijheid in lyrics zijn bevredigender voor mij dan erover te praten. 

Hoe is het om jullie debuut EP uit te brengen tijdens corona?

Ja, we hadden best wel lang niks uitgebracht; de eerste single kwam uit in mei (2020) en toen eind januari (2021) de tweede. We wilden gewoon iets uitbrengen, al kunnen we niet spelen. Het is wel raar om niet te kunnen touren of promoten natuurlijk maar we zien wel waar het ons brengt. En het opnemen was ook lastig natuurlijk; dat we niet in Engeland konden opnemen. Het plannen met de restricties was lastig. Gewoon stress.

Hoe is jullie creatieve proces geweest? Schrijven jullie in groepsverband of juist individueel?

Ik denk meer individueel, bijvoorbeeld de gitarist heeft een lijntje of de bassist heeft een baslijn en die neemt ‘ie dan mee naar de woonkamer. En dan gaan we gewoon meespelen en kijken waar het ons brengt. Ik heb het gevoel dat het eerste idee altijd wel goed en eerlijk is. Een soort platonisch idee, en dat je daar niet veel van moet afwijken, wil je dat het een eerlijk nummer wordt. We laten iedereen in zijn eigen kracht zitten. En we zijn ook allemaal wel zo eigenwijs dat we niet van iemand anders wat willen horen.

Waar komt jullie inspiratie voor deze plaat vandaan?

De inspiratie komt voornamelijk uit Engeland, toen we daar de eerste opnames deden... want de helft hebben we pas na de eerste opnames geschreven. En verder is het denk ik gewoon een verzameling van tracks en dingen waar we voor en tijdens corona mee zaten. Voor mij komt het vooral uit het dagelijks leven en hoe ik dingen of mensen zie.

Je zei dat veel inspiratie uit Engeland kwam, en dat is al sinds het begin van de band natuurlijk, maar hoe zijn jullie daarop gekomen?

De band is eigenlijk ontstaan uit een liefde voor de Arctic Monkeys; we hielden allemaal van het Engelse geluid. En de naam Queen’s Pleasure kwam van de pa van de drummer en we vonden de betekenis wel nice. Queen’s Pleasure is een soort bijnaam voor gevangenen of mensen die in het tbs zitten in Engeland. Die gingen dan werken in de tuin van de koningin; het is voor het genot van de koningin.

Dit komt vooral uit persoonlijke interesse maar waarom dragen jullie altijd pakken op het podium?

Vroeger droegen wij helemaal geen pakken op het podium maar op een geven moment kwam de drummer aan met een pak, want die was fan van DeWolff en die droegen allemaal pakken. Hij had ongeveer hetzelfde pak gekocht als de drummer (Luka van de Poel), want hij vond hem helemaal te gek. Toen hij dat ging dragen, waren wij zo van ‘Ja dan moeten wij eigenlijk ook een pak dragen’. Alleen de bassist wilde dat niet. Wij drieën; de drummer, gitarist en ik dragen een pak en de bassist niet. En we vonden de kledingstijl gewoon nice, en heel engels.

Misschien een lastige vraag maar heb jij een stiekeme favoriet van de plaat?

Ik denk Panic From Dublin, dat dat wel mijn favoriet is. Ook omdat we die op een hele andere manier schreven; we (Teun en ik) hadden hem eigenlijk in de studio geschreven en op een geven moment gingen wij hem voor de rest van de band spelen en dat is weird, want dat hadden we nog nooit gedaan. Hij was al bijna af en ik vond het super awkward om te spelen. Ik ging nadenken over wat ze ervan vonden terwijl ik dat totaal niet heb bij andere mensen. Maar omdat het je band is, is het zo persoonlijk. Net zoals dat je niet een nieuw nummer voor je moeder gaat spelen.

Het is ook een persoonlijk nummer over een van ons, en de struggles die wij hadden in de band. Een paar keer stonden wij op het breekpunt of wij door zouden gaan of niet. Het is een best andere sound dan de rest van de EP.

Vind je het moeilijk om over persoonlijke dingen te schrijven?

Niet om over te schrijven maar wel om over te praten. Ik kan best wel veel kwijt in die tekst. Ik moest de tekst naar mensen sturen om te vragen hoe zij zich erbij voelde, en daar waren ze best wel oké mee. Het is wel nice dat ik vrijheid daarin heb. Maar erover praten is nog best moeilijk voor mij. De creatieve vrijheid in lyrics zijn bevredigender voor mij dan erover te praten. 

Deze vraag komt vooral voort uit persoonlijke interesse, maar waarom dragen jullie altijd pakken op het podium?
Vroeger droegen wij helemaal geen pakken op het podium, maar op een geven moment kwam de drummer aan met een pak, want die was fan van DeWolff en die droegen allemaal pakken. Hij had ongeveer hetzelfde pak gekocht als de drummer (Luka van de Poel), want hij vond hem helemaal te gek. Toen hij dat ging dragen, waren wij zo van 'Ja dan moeten wij eigenlijk ook een pak dragen’. Alleen de bassist wilde dat niet. Wij drieën; de drummer, gitarist en ik dragen een pak en de bassist niet. En we vonden de kledingstijl gewoon nice, en heel Engels.

Heb jij een stiekeme favoriet van de plaat?
Ik denk dat 'Panic From Dublin' wel mijn favoriet is. Ook omdat we die op een hele andere manier schreven; we (Teun en ik) hadden hem eigenlijk in de studio geschreven en op een geven moment gingen wij hem voor de rest van de band spelen en dat is weird, want dat hadden we nog nooit gedaan. Hij was al bijna af en ik vond het super awkward om te spelen. Ik ging nadenken over wat ze ervan vonden terwijl ik dat totaal niet heb bij andere mensen. Maar omdat het je band is, is het zo persoonlijk. Net zoals dat je niet een nieuw nummer voor je moeder gaat spelen. Het is ook een persoonlijk nummer over een van ons, en de struggles die wij hadden in de band. Een paar keer stonden wij op het breekpunt of wij door zouden gaan of niet. Het is een best andere sound dan de rest van de EP.

Vind je het moeilijk om over persoonlijke dingen te schrijven?
Niet om over te schrijven maar wel om over te praten. Ik kan best wel veel kwijt in die tekst. Ik moest de tekst naar mensen sturen om te vragen hoe zij zich erbij voelden, en daar waren ze best wel oké mee. Het is wel nice dat ik vrijheid daarin heb. Maar erover praten is nog best moeilijk voor mij. De creatieve vrijheid in lyrics zijn bevredigender voor mij dan erover te praten. 

Naar wie luister jij zelf de afgelopen tijd?

Ik heb laatst het eerste album van Canshaker Pi herontdekt, die heb ik laatst drie keer achter elkaar geluisterd. En door Jim ben ik meer naar Harry Nilsson aan het luisteren. Nog steeds ook veel Baxter Dury, naar hem luister in het meest.

Je noemde al dat de Arctic Monkeys een inspiratie was voor de band maar kijk jij persoonlijk naar andere artiesten op?

Ik denk The Smiths, en ook wel Canshaker Pi op een of andere manier.. maar dat was ook vroeger. Ik heb niet zo veel mensen waar ik echt naar op kijk; meer gewoon dat ik hun muziek kan waarderen. In de band hebben we allemaal verschillende inspiraties; de gitarist luistert veel naar John Frusciante, The Peppers en veel obscure muziek terwijl de drummer veel luistert naar DeWolff, Birth of Joy en The Strokes.

Veel mensen vergelijken ons met The Strokes, terwijl ik onlangs pas voor het eerst hun debuutalbum luisterde. We luisteren ook niet echt naar de muziek die gerelateerd is aan ons. Ik vind het interessanter om me te laten inspireren door andere dingen dan te kijken wat vergelijkbare bands aan het doen zijn. Een beetje zoals wanneer een paard naar een ander paard kijkt en dan omvalt.

Oh ja, en de bassist luistert veel naar Fresku, The Cool Greenhouse, veel hiphop en een mix van dingen. Hij is ook eigenlijk helemaal geen traditionele bassist, hij heeft een hele aparte sound. Normaal klikt het enorm tussen de bassist en drummer, en is dat super on time. Dat is bij ons veel meer tussen de drummer en de gitarist. De bassist en ik gaan er maar gewoon een beetje over heen.

Super interessant! Zijn er nog laatste dingen die je graag wilt pluggen?

Hahaha ja natuurlijk onze EP. En laatst waren we in Paradiso, met een camera maar dat is nog een verrassing dus daar mag ik nog niks over zeggen. Maar dat was leuk!

Om de release van de EP 'Panic From Dublin' te vieren, mogen we een aantal EP's verloten! De band bracht in januari 2020 hun eerste twee singles op exclusief vinyl uit op Paradiso Vinyl Club, het onafhankelijke platenlabel van Paradiso, en werd daarmee bestempeld als veelbelovend Nederlands talent. Paradiso Vinyl Club brengt releases van opkomende Nederlandse muzikanten uit op exclusief vinyl en wordt mede mogelijk gemaakt door leden van Paradiso Vinyl Club. 

Als dank voor de steun van haar leden verloot het label een aantal EP's op 7" vinyl. Wil jij ook kans maken? Wordt lid van Paradiso Vinyl Club, en stuur een mailtje met in de titel 'Panic From Dublin' naar [email protected] om kans te maken op een exemplaar. Let op, je kan alleen meedoen met de winactie als je een lopend lidmaatschap op Paradiso Vinyl Club hebt.