Praatgrage John Craigie heeft een groot hart

Folkzangers houden doorgaans wel van een praatje. Dat is bekend. Maar je kunt het ook overdrijven, zeker als je het ook op je studioplaten tussen de nummers in gaat doen. John Apice, recensent bij het gezaghebbende blog No Depression ergerde zich groen geel en paars aan de studiopraatjes tussen de muzikanten op No Rain, No Rose (2017), omdat het de aandacht van de briljante songs zou afleiden. Daar had hij toch wel een punt, want het zorgt er inderdaad voor dat je na de sterke drie openingstracks bepaalde nummers wilt gaan skippen vanwege deze verbale overlast. Dat hij dat tot het podium beperkt, oké.

‘Humorous Storytelling, Serious Folk,’ is de klinkende tagline op Craigie’s website. Live is deze singer-songwriter een veelprater, niet direct een Springsteen, maar toch. Dáár op die plek is het toegestaan door Apice, die zijn voorspellingen met betrekking tot deze artiest wel heeft zien uitkomen. Hij merkte I Am California aan als een nummer dat in een cover door bijvoorbeeld Randy Newman naar een groter publiek zou kunnen omhoogschieten.

Het werd de gelauwerde Jack Johnson die het nummer oppikte en vervolgens diens in zijn ogen wat ondergewaardeerde collega meenam op tour. Ze namen ook nog samen de single met de veelzeggende titel I Wrote Mr. Tambourine Man op. ‘Humor om te lachen.’

Overigens was dat beslissende lied ‘California’ niet Craigie’s enige samenwerking met Gregory Alan Isakov. Highway Blood op hetzelfde album was de andere. Onbekend is hij nu bepaald niet meer. Laten deze drie nummers nou net met miljoenen plays de Top 3 van Craigie op Spotify aanvoeren.

I Am California lijkt wel een antitoerisme nummer, zoals het beste boek van dit jaar, Grand Hotel Europa van Ilja Leonard Pfeijffer, het massatoerisme hekelt. Amsterdam, Barcelona en Venetië, ze worden allemaal overlopen. Californië blijkbaar ook. Waar mensen ook heen gaan, ze komen altijd daar uit. Geleidelijk aan putten ze die staat uit. Of hij zijn tekst daadwerkelijk zo bedoelt, kunnen we hem vragen bij zijn show in Amsterdam. Zelf komt Craigie uit Californië, maar is uitgeweken naar Portland, Orgegon.

So drink all my wine.
Cut all my trees.
Make love on my beaches.
Smoke all my weed.
I am California.
Can't you see.
Wherever you roam.
You'll always want me.

Scarecrow uit 2018 is met de restjes van No Rain, No Rose min of meer de ‘sequel’ daarvan. Het zijn de kale solo opnames van de liedjes, waarschijnlijk tot groot plezier van Apice niet verpest door geouwehoer tussendoor, waardoor de focus blijft. Er waren ook geen muzikanten aanwezig om mee te praten. Het zouden evengoed de demo’s kunnen zijn. Het is weer zinsbegoochelend mooi wat Craigie daar allemaal laat horen. Zo’n nummer als Don’t Ask bijvoorbeeld komt in al zijn kaalheid er zo fraai uit. De versie hier op deze pagina, achter op de pick-up truck met de Rainbow Girls, is minstens zo magisch.

Scarecrow was als albumtitel al vergeven in de jaren tachtig aan John ‘Cougar’ Mellencamp. Dat zou verwarring kunnen zaaien. Maar daar hoeft Craigie zich niets van aan te trekken. Hij doet toch wel waar hij zin in heeft. Er bestaan ook coveralbums van hem waarop hij Led Zeppelin nummers of bekende alternative rock tracks uit de jaren negentig ‘verfolkt’. Tweemaal heeft hij opgetreden met integrale one-man uitvoeringen van Sgt. Pepper en Abbey Road van The Beatles. Hij doet er alles aan om de brug met andere genres te slaan en interesse in folk bij een daarvoor ontvankelijk publiek op te wekken. Kennelijk werkt het.

Als John Craigie naar de kleine zaal komt op 31 januari, dan heeft hij thuis in de VS net zijn tweede ‘Keep It Warm’ tour afgerond. Dat moet een jaarlijks evenement gaan worden. Per ticket stond hij een dollar af voor een goed doel, dat hij per regio had gekozen. Het ging in alle gevallen om non-profit organisaties op het gebied van voedselvoorziening voor de minderbedeelden. Bevriende artiesten als Shook Twins, Nicki Bluhm, Jay Cobb Anderson, Bart Budwig en Hanna Haas stonden daarbij afwisselend in het voorprogramma.

Het past in de traditie van folkzangers als Pete Seeger die er echt stonden voor het volk. Ook Craigie is zo’n man, niet alleen met een gitaar en een goed verhaal, maar ook met een groot hart.

Tekst door: Robbert Tilli

Koop hier je kaarten voor John Craigie in de kleine zaal op 31 januari.