De spanning loopt op, je hoort de trage lage noten op een gitaar, en denkt onwillekeurig te luisteren naar Angelo Badalamenti’s Twin Peaks Theme uit 1990. De zang helpt je uit de droom. Het is Smoke Signals de eerste single van het debuutalbum Strangers In The Alpsvan Phoebe Bridgers, die door Ryan Adams als ‘de nieuwe Dylan’ getipt wordt. Dat is riskant, het is vaker gezegd, maar het legt wel een erg hoge druk op het jonge talent. Ze wordt hier en daar ook al genoemd als ‘2017’s best new artist’. Sugar Mountain durft het niettemin aan te zeggen dat we hier met een groeidiamantje hebben te maken. Op 4 juli kun je kennis maken met dit fenomeen bij een showcase in de Roode Bioscoop.
De juiste vrienden en het passende talent
Die Ryan Adams zegt weleens vaker wat. Maar hij doet ook boter bij de vis. Zo komt hem de eer toe om twee jaar geleden al eens een 3-track EP Killer te hebben uitgebracht van Bridgers op zijn eigen Pax-Am label. Dat is een initiatief vergelijkbaar met Paradiso Vinyl Club met one-off releases van jonge talenten. Bridgers, pas 22 jaar, heeft ook al getoerd met haar mecenas. Hij is overigens niet de enige friend in high places die ze kent. John Strohm van de Lemonheads is haar advocaat. Met hem is tevens de tipgever van Pax-Am genoemd. Conor Oberst is een andere belangrijke fan die haar al mee op een tour heeft genomen. Toch niet gek gedaan door een graduate aan de L.A.’s County High School for the Arts.
Georgia - Phoebe Bridgers
Geobsedeerd door de dood en seriemoordenaars
Haar debuutalbum Strangers In The Alps komt niet op Pax-Am, maar op Dead Oceans. Een releasedatum is er nog niet eens. Sugar Mountain kreeg in beslotenheid vast de 10 tracks te horen en stelde met genoegen vast dat het redelijk sensationeel te noemen is. Tekstueel is Phoebe Bridgers wat zwaar op de hand. De dood is nooit ver weg bij deze jongedame. Zeg maar gerust dat ze erdoor geobsedeerd is. Het al genoemde nummer Killer is geïnspireerd door haar obsessie met seriemoordenaars. Ze geeft aan dat ze zulke mensen en hun vreselijke daden niet wil romantiseren. Verre van zelfs, maar ze zat wel tot diep in de nacht te googelen op de naam van John Wayne Gacy, diezelfde waar Sufjan Stevens een nummer over heeft geschreven. Haar moeder moest haar kalmeren toen ze dacht door te slaan.
Phoebe Bridgers - Killer - Paris, Janvier 2017
‘Bad Year For Rock And Roll’
Funeral is nog zo’n track die handelt over de dood. Ze heeft ooit eens gezongen op de begrafenis van een minderjarige die gestorven was na een heroïneoverdosis. Single Smoke Signals met de Twin peaks-gitaar is een liefdesliedje, maar wel geschreven in het jaar dat er zoveel doden waren te betreuren onder haar rockhelden, van wie ze Lemmy en Bowie bij name noemt. Bad Year For Rock And Roll zong Chuck Prophet eerder dit jaar al over dit verschijnsel. How Soon Is Now? van The Smiths figureert ook al prominent in Smoke Signals.
Phoebe Bridgers - Smoke Signals
Een echte ‘sucker for sad music’
Bridgers is gewoon een sucker for sad music. Daar bestaan er meer van. Onlangs nog vertelde onze ambassadeur Sandra Zuidema op deze plaats zich ook aangetrokken te voelen door droevige muziek. En ook Sam Outlaw wees ons op de aantrekkingskracht van triestheid. Bridgers haalt graag een bekende quote aan van Tom Waits: “I want beautiful melodies telling me terrible things.’ Mooi gesproken, Phoebe! daar valt weinig tegen in te brengen. Ze voegt er nog een geweldige eigen oneliner aan toe: ‘I’m not a miserable person, I just write when I’m miserable.’ Vind je het gek dat ze graag en veelvuldig luistert naar Chris Isaak en Elliott Smith? Dat hoor je erin terug. Bridgers kent ook andere stemmingen, maar die bewaart ze voornamelijk voor haar ‘bijbaantje’ als bassiste voor de meidenpunkband Sloppy Jane. Door haar eigen carrière moet ze zich echter steeds vaker laten vervangen.
Sloppy Jane - Scratch and Sniff
Julien Baker is een hartsvriendin
Mijmerend over haar prachtige albumdebuut dat dus nog voorlopig onder de pet blijft, moet je onvermijdelijk denken aan haar generatiegenote Julien Baker, ook niet direct de allervrolijkste. Baker stond onlangs nog op de eerste Sugar Mountain Presents-mini-festivalavond in juni. Wat blijkt? De twee zijn hartsvriendinnen. En ze hebben ook al samen getoerd. Bridgers die haar plaat met Ethan Gruska heeft gecoproduceerd zegt nog veel te willen leren van Baker, die een virtuoos is met gitaarpedalen. Die voeren de suspense op tot grote hoogten. Feitelijk zijn het allebei de geknipte artiesten voor een toekomstig album met de Canadese wonderproducer Daniel Lanois, die altijd uitblinkt met mooie atmosferische geluiden.
De tien prachtliedjes zijn allemaal geschreven in de laatste vijf jaar, dus er zit nog een hoop teen angst in van haar tienerjaren. Nu het album klaarligt voor een release schrikt ze zelf wel een beetje van de dagboekstatus die het inneemt. Maar zo schrijft ze nu eenmaal. Dit is wat ze meemaakt. Dat is niet saai en je krijgt er nog mooie melodieën bij ook. Dat smeekt toch om een bezoekje aan haar showcase in de Roode Bioscoop op 4 juli? Zullen we bij voorbaat de thuisblijvers eens ongelijk gaan geven?
Tekst door: Robbert Tilli