Orchestre Poly-Rythmo is een van de best bewaarde geheimen van West-Afrika. Via een aantal liefhebbers bereikte hun muziek de rest van de wereld, waar de band inmiddels een cultstatus heeft gekregen.
Op vrijdag 20 november spelen ze in Paradiso Noord. Daarom vroegen wij een aantal kenners naar hun favoriete Poly-Rythmo nummer(s): P-Do (Analog Africa), KC the Funkaholic (Ticket to the Tropics / Kindred Spirits), Antal (Rushhour / Kindred Spirits), Rich Medina (Jump n Funk), Dirk Zandvliet (Gallowstreet), Bram Owusu (Kumasi Kid / Dansé Dansé / Ticket to the Tropics) en Pieter van Exter (Jungle By Night).
Beluister de Orchestre Poly-Rythmo spotify playlist van Ticket to the Tropics:
P-Do (Analog Africa)
Why I love Poly-Rythmo so much? So many reasons, but most of all I have to mention Melome Clement (may he rest in peace). Besides being a humble, lovely guy, he was a musical visionary who formed, lead and developed one of the illest bands ever. One thing that separated OPDC (in their original formation) from most other bands is their versatility. You could easily put together an album of Poly-Rythmo tracks only and claim that all tracks are from different artists: with many spicy flavours including Cavacha (Adjro Mi), Afro Disco (as in “Moulin Devia“), Afrobeat (Pourquoi Pas), Afro-Latin (as in Zizi), Afro-Funk (Dis Mois La Verité) and the list goes on. So many different sounds and rhythms! Poly-Rythmo for sure had one of the craziest and tightest rhythm groups; the amount of heavy grooves they recorded in one-take sessions, is unbelievable! Despite the focus on infectious dance-grooves, the sonic excursions of the band never got shallow; and that’s a thing I love as well: the depth and spirituality of some of their songs. Lust but not least I think the quantity of quality releases of OPDC is remarkable! Two of my favourite songs by Orchestre Poly-Rythmo de Cotonou are: Min We Tun So, so deep & kind of philosophical, love the lyrics as well: “The story of life, who knows it and who can speak about it? The coming day who knows what will happen? When you’re in the world and you have money, it’s not a reason to be proud…” Adjro Mi, that drum break! Pure dancefloor ecstasy!
KC the Funkaholic (Ticket to the Tropics / Kindred Spirits)
Orchestre Poly-Rythmo de Cotonou is gewoonweg de strakste band die ooit op deze aardbodem heeft gespeeld. Strakker dan James Brown in zijn hoogtijdagen. Om een nummer te kiezen is onmogelijk, maar een track die ik overal en altijd draai is Noude Ma Gnin Tche De Me. Super fijne herinneringen. Een paar jaar geleden draaide ik deze plaat op Lowlands in The Groove Tube. Duizenden mensen voor je neus die er helemaal los op gingen. Moshpit.
Antal (Rushhour / Kindred Spirits)
Poly-Rythmo…Toen de compilatie van Soundway en daarna van Analog Africa uitkwam, had ik gelijk meerdere favorieten en het is eigenlijk onmogelijk om te kiezen. Daarom geef ik er drie en dan mis ik er waarschijnlijk nog een heleboel andere die minstens net zo goed zijn…
Iya Me Dji Ki Bi Ni
Ne Te Fache Pas
en die derde kan ik niet vinden…
zo groot is die catalog.
Maar deze obscure 7inch van hun is ook vet: Prince Dgib – Tangnitche
Ik denk dat hun rauwe funky, psychedelische sfeer in de muziek datgene is wat mij aanspreekt. Verder is het gewoon een fijn gevoel dat ik krijg als ik naar hun muziek luister.
Rich Medina (Jump n Funk)
My favourite Poly-rythmo track would have to be Malin Kpon O, off the Albarika Stone label. The tune represents for me the true change in their sound from traditional to funk, psych and soul with the help of Adissa Seidou.The band is incredibly important, just as all the American soul bands who developed around the American soul bands who gained popular stardom are. OPR was a group built in the spirit of the more popular West African funk and soul artists of the day like Geraldo Pino, Peter King, and The Black President Fela Kuti himself. Despite their records only growing in popularity outside of African circles via Analog Africa and other such labels in the last 10 to 15 years, the band represents the depth, prowess, scope of the 1970s African funk recordings landscape. They’re a landmark in that community. There’s absolutely no denial about how prolific and relevant OPR is in the canon of not only African music history, but pan Africanism and Black history as a whole.
Dirk Zandvliet (Gallowstreet)
Mijn favoriete nummer is Mi ni non kpo.
Bram Owusu (Kumasi Kid / Dansé Dansé / Ticket to the Tropics)
Ik ben zeker een fan van Poly-Rythmo! In Benin hebben ze wat mij betreft één van de rauwste afrofunk die er is. Afrofunk is veel in West-Afrika te horen, maar in elke regio klinkt het weer anders door de lokale invloeden. Iets met de mysterieuze lokale Vodun – ofwel voodoo – cultuur maakt volgens mij dat deze muziek nauwelijks in een hokje te plaatsen is. Highlife uit Ghana en afrobeat uit Nigeria zijn geweldig maar in specifieke settings werken ze volgens mij het best. Vooral de manier waarop Poly-Rytmo speelt, komt het er voor mij op neer dat ik nauwelijks een moment ongeschikt acht voor het opzetten van een plaat van de heren uit Cotonou. Mijn lievelingsnummer is er zo één. Als opwarmer in de club of thuis tijdens het diner: Yeye We Nou Mi.
Pieter van Exter (Jungle By Night)
Dit is misschien wel de meest funky track die ik ken. En het blijft spannend van het begin tot het einde: Gbeti Madjro. Hier een foto momentje met Poly-Rythmo, toen we met hen speelden in Parijs.
Door Sanne Lohof