NinaLynn stapt uit de schaduw van liefhebbersgeheim

De toevallige ontmoeting met Groenveld brengt dingen in beweging. De muzikant, producer en muziekfanaat kent een flinke staat van diens. Hij was een van de organisatoren van het European World Of Bluegrass festival dat sinds 1998 bestaat, programmeert geregeld concerten in De Oude Veiling in Aalsmeer en bestiert al decennialang het liefhebberslabel Strictly Country Music, waar onder meer werk van artiesten als David Olney, Si Kahn, Bob Paisley en Pieter’s in 2011 overleden echtgenote Liz Meyer verscheen.

“Van het een kwam het ander”, vertelt Nina: “We hebben eerst met z’n tweetjes de tien nummers tellende ‘demo-cd’ 'Imaginations' gemaakt. Daarna besloten we dat we aan mijn eerste album ‘Hummingbird’ toe waren en introduceerde Pieter me bij Janos Koolen.” De multi-instrumentalist/producer Koolen, die bijvoorbeeld meewerkte aan platen van Douwe Bob, Frederique Spigt en The Lasses, betrekt onder anderen slagwerker Arthur Bont en bassist Lucas Beukers bij het project. Het blijkt een geslaagde combinatie.

“Dat begon al tijdens de preproductie van de plaat toen we in Janos’ studio met z’n vieren de nummers live door gingen spelen. Ik vond dat sowieso supercool. Ik had nog niet zo veel ervaring met spelen met een band, laat staan mijn éigen muziek. Dat klikte zo goed dat de muzikanten eigenlijk meteen vroegen “hé, maar mogen we ook niet gewoon met jou het podium op?’’. Daar hoefde ik natuurlijk niet over na te denken!”

Koolen, Bont en Beukers zijn ook Nina’s sidekicks op 'A Taste of The Wild'. Nog nadrukkelijker zelfs, want de tweede plaat kwam op een iets andere manier tot stand. “De liedjes op Hummingbird had ik allemaal al geschreven en dus bepaalden we bij Janos vooral hoe we deze precies konden inkleuren. Daarna zijn we met dat materiaal gaan optreden. Daardoor zijn we naar elkaar toegegroeid en goed bevriend geraakt. Dit nieuwe album wilde ik dan ook vanaf het begin samen maken. Het samenwerkingsproces begon zodoende vroeg en ik ben met alle drie afzonderlijk gaan schrijven. De teksten zijn van mij, maar muzikaal hebben zij zo veel bijgedragen. Het proces is daardoor compleet anders gegaan. Bij het invullen van veel details hebben zij meegedacht en beslist. Bij sommige liedjes wisten we vooraf bijvoorbeeld nog niet precies hoe de brug moest worden. Dan probeerden we bij Arthur in de woonkamer uit hoe we ze definitief konden vormgeven. Echt als band dus.”

Dat klinkt niet als de ‘moeilijke tweede’ waar bij veel muzikanten sprake van is. Het materiaal kwam in relatief korte tijd tot stand. Gaat het schrijven van liedjes Nina zo makkelijk af?

“Ja, op zich wel. Ik heb altijd een soort fases in mijn leven waarbij ik over dingen nadenk. Nu had ik bijvoorbeeld het boek ‘Women who run with the wolves’ van Clarissa Pinkola Estés gelezen. Dat gaat over vrouwelijkheid en deze vrouwelijkheid terugvinden in de huidige samenleving. Dat je lief moet zijn etcetera. Ik ben altijd heel gevoelig voor dat soort sociale normen die niet per sé worden uitgesproken, maar die er wel zijn, hahaha! Terwijl ik het boek las, dacht ik ‘wauw, dit boek bevat precies dingen waarin ik mijzelf herken. Toen ben ik dus bij mijzelf te rade gegaan; wat voor emoties voel ik allemaal? En van welke vind ik dat ik die niet mag voelen? Juist dáár ben ik toen veel ruimte voor gaan maken en daar kwamen dus ook vanzelf liedjes uit. Dat bracht dus wel iets in een stroomversnelling. En dit album.”

Je schrijft je eigen muziek, maar geeft zelf ook workshops en lessen songschrijven. Hoe heb je dat zelf ooit geleerd?

“Nou, ik heb dus heel lang zelf geklooid, zonder dat ik eigenlijk precies wist wat ik deed. Er is vrijwel nooit een moment dat ik níet met een liedje bezig ben. Op een gegeven moment heb ik een aantal cursussen gevolgd bij Crea in Amsterdam. Dat vond ik zo leuk en leerzaam, dat ik mij er steeds verder in ben gaan verdiepen. Ik was volgens mij al met liedjes bedenken bezig toen ik tien was. Toch durfde ik pas na die eerste cursus iets aan anderen te laten horen. Het gaf wat vertrouwen. Juist omdat ik weet hoe erg je kunt worstelen, leek het mij leuk mensen daarmee te helpen. Het leuke is ook dat er niet één methode is. Het gaat zelfs bijna altijd anders, maar er zijn zo veel dingen waaraan je houvast kunt hebben als je even vastloopt.”

Nina bekent vervolgens direct ook zelf beslist nog af en toe te worstelen. 'Glistening', het openingsnummer van de nieuwe plaat vond daarin zelfs z’n oorsprong:
“Omdat Hummingbird behoorlijk goed was ontvangen, vroeg ik mij natuurlijk een poosje af of het nog wel beter kon worden. Of het tweede album niet sowieso een teleurstelling zou worden. Maar na een soort coachingsessie ontstond het gevoel dat ik de ‘rivier van mijn eigen creativiteit’ gewoon terug ging vinden. In plaats van mij af te vragen of ik het nog wel kon, kreeg juist het gevoel dat ik nog zó veel muziek en verhalen te delen heb de overhand.”

Wat die glinsterende stroom ideeën opleverde horen we op 'A Taste of the Wild'. Het album ligt in het verlengde van zijn voorganger, maar laat ook een subtiele verschuiving horen. Waar 'Hummingbird' tamelijk wat ‘folky’ momenten kende, is de nieuwe plaat op het eerste gehoor rootsier. Zo is 'Wonder in her Eyes' onversneden bluegrass en neigt 'Growing Pains' naar countryrock. Koren op de molen van diverse Sugar Mountain-ambassadeurs, vaklieden en enthousiastelingen die Nina’s eerste plaat opnamen in hun tiplijstjes en naar de bovenste plaats in de Euro Americana Chart stemden.

“Dat klopt wel. Hummingbird was in beginsel niet heel anders, maar omdat nu meer mensen van meet af aan betrokken waren en vanuit een bepaald gevoel werkten, sluit de muziek ook aan bij dat gevoel. Ik ben zelf ook niet heel andere dingen gaan luisteren, maar mijn gevoelens gingen wel heel andere kanten op. Veel méér kanten ook en de liedjes dus ook”, lacht Nina. “Precies om die reden staat op de verpakking van A Taste of the Wild de volgende uitspraak van bluegrass-legende Tony Rice: "As soon as you become diehard anything, be it jazz or bluegrass or whatever, you’re depriving yourself of a whole world of music."”

Nog een verrassende naam op de plaat is die van Fay Lovski, die op tweederde van de songs te horen is. Het lijntje was korter dan je zou denken. “Janos zit met haar in het bandje Steam Power en ergens gaandeweg de opnamen diende zich de vraag aan wie eventueel de tweede stemmen zou kunnen doen. Janos stelde voor Fay te vragen en daar heb ik zó geen spijt van! Ik heb tijdens de opnamen de hele dag met open mond zitten kijken en luisteren hoe ze dat doet en bedenkt. Het was zó inspirerend en ik heb echt gedacht ‘zó wil ik later ook zijn’."

De albumpresentatie op 11 maart is het startschot van een tour, die Nina veelal met band, maar soms ook solo of als duo met Janos zal doen. Een heel verschil met twee jaar geleden, toen de pandemie allerlei beperkingen met zich meebracht en de presentatie van Hummingbird uiteindelijk alleen online kon plaatsvinden. De vooruitzichten zijn nu gelukkig beter. 

“Ja, het is zo’n verschil. Ik wist destijds ook niet precies hoe dat allemaal werkte, maar ik verheug mij er enorm op het nu te ervaren. We hebben een mooi rijtje optredens gepland, te beginnen met het concert in Amsterdam natuurlijk.”
Staat er ook nog iets op het verlanglijstje?
“Ja, we hebben de vorige keer Ramblin’ Roots gedaan en het lijkt mij verschrikkelijk leuk om ook dit jaar weer zoiets te doen. Ik denk dat we nu ook iets heel anders kunnen neerzetten. En het zou natuurlijk fantastisch zijn als de radio eens iets van mij op zou pikken. De eerste single The Wolf lijkt mij bijvoorbeeld een mooie keuze.”

Albumpresentatie Taste of the Wild
Op zaterdag 11 maart zal NinaLynn Taste of the Wild presenteren in de Tolhuistuin. Het album is bij zowel dit concert als bij andere concerten te koop. Vanaf 31 maart 2023 is het album ook in de winkel en online beschikbaar. Voor de albumpresentatie zijn nog tickets beschikbaar via deze link.