Kane Strang buigt zich over de tafel, leest mee en begint te grinniken. “Kill me now, I want to die. Ja, haha, iedereen zal wel denken dat ik me ellendig voel.” We leggen Strang een aantal tekstflarden voor van zijn indrukwekkende tweede album ‘Two Hearts And No Brain’. Een plaat waarop de 24-jarige Nieuw-Zeelander zich een vakman toont in het brengen van een hoop treurigheid op opgetogen wijze. Wie zich vastbijt in de teksten, zal al snel concluderen dat die Strang niet lekker in z’n vel zit. Ondertussen klinken bijna alle nummers zeer upbeat, met in elk nummer een goeie hook.
Oh So You're Off I See (Official Video)
“You weren’t doing great and I’m not doing so well.” (Tweede regel van openingsnummer ‘Lagoons’)
“I don’t belong at all / See I talk to myself, but don’t know what to say.” (Uit het tweede nummer ‘Silence Overgrown’)
“Not quite alright / Not feeling fine / I’m really not doing very well.” (Uit het derde nummer ‘Not Quite’)
“I’ve got no dreams, no guts, just enemies.” (Uit het vierde nummer ‘Oh So You’re Off I See’)
“I’m fine / Ever since I left myself somewhere down the line.” (Uit het voorlaatste nummer ‘Don’t Follow Me (I’m Lost)’)
Na deze bloemlezing zou je niet gek opkijken als Strang zijn ziel op tafel legt. Maar nee, hij lacht erom. “Ja, jemig, als je het zo allemaal op een rijtje zet. In het echt ben ik dus heel gelukkig”, zegt de jonge Nieuw-Zeelander die naar eigen zeggen pas vijf jaar geleden begon met muziek maken, na de middelbare school.
Strang zegt dat hij op de koop toeneemt dat de meeste luisteraars zullen aannemen ‘that he’s really not doing very well’. Dat het gros geen interviews zal lezen waarin hij uitlegt dat het leven hem toelacht. Hij houdt nu eenmaal van vrolijke muziek met sombere teksten. Veel van die teksten zijn geïnspireerd op gesprekken met vrienden. Sommige teksten dateren van jaren geleden. Titelnummer ‘Two Hearts And No Brain’ schreef Strang toen hij na zijn schooltijd op de bonnefooi naar Duitsland vertrok en heimwee had naar het geïsoleerde en bosrijke Nieuw-Zeeland.
Brian Wilson en Interpol
In een opbouwende Pitchfork-recensie van debuutalbum ‘Blue Cheese’ wordt zijn muziek zeer treffend omschreven: ‘In his most inspired moments, Strang comes off like Panda Bear doing a one-man garage-band remount of Pixies slow jams.’ Zo klinkt Strang op zijn tweede album nog steeds, met de nadruk op Pixies in een lagere versnelling. Bijna elk nummer zou op een Amerikaans 90’s alternative rock-radiostation gedraaid kunnen worden. Zijn nieuwe label Dead Oceans slaat de spijker ook nogal op z’n kop, door Brian Wilson en Interpol als invloeden te noemen.
Het gekke is dat bijna elke gitaarpartij of basloopje van Interpol zou kunnen zijn (of van alle bands uit het spoor dat ooit naar Interpol leidde), maar dat geen enkel nummer als een kopie van Interpol klinkt. De losse elementen wel, het geheel niet. Dat klinkt als vintage Strang, die met zijn tweede album een hele grote stap voorwaarts maakt ten opzichte van zijn debuut. De simpele verklaring is dat album nummer twee met band is opgenomen. Dag drumcomputer, welkom drummer. Maar dat is niet het enige: de teksten zijn mooier, de melodieën zijn sterker, er zitten veel meer subtiliteiten in de nummers verstopt. Als je nu naar ‘Blue Cheese’ luistert, kan je vaststellen dat alle elementen (zoals de dubbele vocalen) er al zijn, maar dat die op ‘Two Hearts And No Brain’ tot volle wasdom komen.
My Smile Is Extinct (Official Video)
We complimenteren Strang met de achtergrondvocalen in het laatste couplet van ‘Silence Overgrown’ en met de onweerstaanbare hook in ‘Not Quite’: “Two nocturnal lovers, eyes adjusting to the dark, dark blue.” Nog even over die teksten, bij nadere bestudering valt nog iets op: ‘My Smile Is Extinct’ is het enige nummer waarin een ‘she’ voorkomt, in alle andere nummers voert Strang steeds ‘they’ op.
“Did they see that, can they feel it too.”
“Oh well now that they’re up and gone.”
“They’ve got no heart and two brains / And they seem to forget my name.”
“This is why they left you / They thought you were a good guy.”
Wie zijn toch die ‘they’, vragen we hem. “Dat was een hele bewuste keuze, ik wil dat iedereen zich kan identificeren met de teksten. Deze plaat gaat niet over meisjes, ‘they’ kan slaan op wie je wil. Op je vriend of je vriendin. Op iemand met wie je een appeltje hebt te schillen, een vriend of familielid. Ik heb het expres allemaal een beetje abstract gehouden, zodat je nooit precies weet wie wat zegt.”
London Calling
Strang is bezig aan zijn eerste Europese tournee, die hem naar The Great Escape in Brighton brengt en eind deze maand naar London Calling voor zijn podiumdebuut in Nederland. In Berlijn hief hij onlangs het glas met Trevor Sensor, die een jaar jonger is dan Strang en op het punt staat zijn debuutalbum uit te brengen. Strang licht uitgebreid toe dat zijn nieuwe Amerikaanse vriend en hij veel met elkaar gemeen hebben, en vat dat vervolgens samen door droogjes vast te stellen dat hun leven er een paar maanden geleden heel anders uitzag dan nu. Er is ook een groot verschil: zowel Strang als Sensor geeft aan non-stop met nieuwe nummers bezig te zijn, maar alleen Sensor zegt dat touren het produceren van nieuw werk in de weg staat. “Dat is het grote voordeel van Nieuw-Zeeland als thuisland”, besluit Strang. “Het is een hele geruststellende gedachte dat ik op een gegeven moment weer naar huis ga, ver weg van alle drukte. Dan kan ik in alle rust weer aan nieuwe nummers knutselen.”
‘Two Hearts And No Brain’ verschijnt op 30 juni, via het label Dead Oceans. Op zaterdag 27 mei treedt Kane Strang op tijdens London Calling in Paradiso.
Tekst door: Fedde