Nathan Bell balt zijn vuist tegen haatzaaierij
Dik een half jaar voordat Barack Obama zich voor het eerst publiekelijk uitliet over het politieke klimaat van boosheid en haat onder zijn opvolger Donald Trump, liet Nathan Bell al zijn eigen manifest los op de wereld. De maatschappelijk geëngageerde bard heeft met Love>Fear (48 Hours in Traitorland) de plaat gemaakt die je verdorie eens een keer van een prominente rockband zou willen horen. Op 7 november is de ‘angry old man’ in de bovenzaal om te doen wat de punks en in iets mindere mate de rappers voorlopig nalaten. Hij balt zijn vuist en laat zijn stem, gitaar en mondharmonica krachtig horen in een set onvervalste protestliederen waarin hij het opneemt voor de vergeten mensen in het land van The Big Old American Dream.
‘Yes We Can’
‘It's time, it's time!’ Met die woorden werd Barack Obama’s speech in Richmond aangekondigd door Democratisch kandidaat-gouverneur Ralph Northam. Hij had evengoed eerst even een plaatje kunnen opzetten alvorens Obama van leer trok tegen de nieuwe politieke orde in zijn land. Love>Fear van Nathan Bell bijvoorbeeld. Voor wie onbekend is met het wiskundige symbool > het volgende. De titel van de plaat luidt voluit: Love greater than Fear – ‘Liefde Is Groter Dan Angst’. De ondertitel (48 Hours in Traitorland) is voor bekenden met het werk van Nathan Bell een herhaling van zijn leidraad Traitorland uit 2008 en komt er min of meer op neer dat we ons door niemand de wet moeten laten voorschrijven, maar in liefde en met respect met elkaar moeten samenleven. Obama deed hetzelfde daar in Richmond, Virginia op de politieke campagneavond door zijn mantra, eveneens uit 2008, nog maar eens te herhalen: ‘Yes We Can.’
Even terug naar Traitorland (2008)
Om goed te begrijpen wat Nathan Bell precies drijft, moeten we even teruggaan naar zijn tweede album Traitorland uit 2008. Slottrack van die plaat (Rules For Living In) Traitorland bevat een ‘set of rules’ die zijn positie in het leven bepalen. Het nummer keert op zijn nieuwe plaat terug, precies halverwege, nu met de iets gewijzigde titel Traitorland (Rules For Living In), als een soort reminder van hoe Bell ook al weer in het leven staat. Het werkt voor ons ook als een interessant geheugenopfrissertje:
Don’t let them tell you what to read
Don’t let them tell you what to say
Don’t let them tell you who to love
Don’t let them tell you who to save
In Traitorland
Don’t let them tell you where to live
Don’t let them tell you who to fear
Don’t let them tell you anything at all
Don’t believe a single thing you hear
In Traitorland
We shall be free
Pete Seeger zich hiervoor niet geschaamd hebben
De nieuwe plaat is voortgekomen uit een vlaag van inspiratie om iets te doen tegen het zich verder uitzaaiende negativisme in zijn geboorteland. In slechts 48 uur heeft hij gewapend met slechts een kladblok, pen, gitaar en mondharmonica een muziekdrama van elf songs geschreven en opgenomen. Goed, er zit hier en daar een ouder liedje tussen, maar de bulk is in die korte tijd gemaakt. Voor het resultaat zou een gepatenteerde protestzanger als folkie Pete Seeger zich niet geschaamd hebben. De teksten en de stemming zijn zo krachtig voelbaar, dat je je waant bij vakbondsbijeenkomsten uit die tijd.
Raise Your Fist
Sleutelzin
De sleutelzin van de plaat, die gaat over verwaarlozing van mensen en het milieu in een vijandig politiek klimaat, komt al in het tweede nummer aan de orde: It can’t go on like this, so raise your fist. In een begeleidend schrijven zegt Bell hier zelf over, dat de song een oproep is om de lijn van het niet-gewelddadige protest te blijven volgen. Het nummer is opgedragen aan de twee zwarte Amerikaanse sprinters Tommie Smith and John Carlos, die tijdens de Olympische spelen van 1968 in Mexico-Stad met gebalde vuist de Black Panther-groet brachten tijdens het spelen van het volkslied bij de medailleceremonie, daarbij gesteund door de nu halfvergeten blanke Australische bronzen medaillewinnaar Peter Norman. De foto daarvan is een iconisch beeld geworden voor de strijd tegen het racisme. Het album van Bell is een monument geworden van hen die opstaan tegen het Trumpisme, het negativisme en de haatzaaierij. It can’t go on like this, so raise your fist. Het kan inderdaad zo niet langer. Spreek je uit en kom luisteren naar Nathan Bell.
Tekst door: Robbert Tilli
Koop hier kaarten voor Nathan Bell op 7 november.