Hun eerste EP stamt uit 2011, het duurde tot 2016 tot er een volledig album was, maar pas nu met tweede full length 'Fixed Ideals' lijkt de wereld zich te realiseren dat Muncie Girls het waard is om flink door te groeien.
Toch kunnen ze je nog op het verkeerde been zetten. Al was het maar omdat ze Muncie Girls heten en toch echt een trio zijn dat bestaat uit één meisje en twee jongens. Of omdat ze onlangs tourden met een band-package uit de Fueled by Ramen-stal waar Pete Wentz van Fall Out Boy achter zit. Toch klinken de Muncie Girls veel meer als een een Amerikaanse college-rock band uit de 90’s. Pakkende melodieën, eerder rammelend dan emo opgepoetst, fijn gruizig zelfs en voorzien van de behoorlijk verslavende vocalen van zangeres Lande Hekt. Indiestad sprak haar in verband met het optreden tijdens het London Calling Festival eind mei.
Hey Lande! Jullie hebben een druk schema momenteel. Nu touren jullie met Basement in Europa en morgen vliegen jullie al naar Australië.
Ja, het is ineens enorm heftig. Vanavond is het laatste optreden van onze reeks met Basement en vanaf komend weekend start onze headline-tour in Australië. We hebben er al eens eerder gespeeld en wilden ook shows doen die samenvielen met de release van 'Fixed Ideals', hoewel het daar in onze winter-maanden superwarm kan zijn, maar goed het klimaat valt toch niet meer echt te overzien.
Muncie Girls
Gelijk maar met de deur in huis vallend: Jeremy is de super-aanstekelijke opener van Fixed Ideals, maar als je voor het eerst meebounced met de melodie heb je wellicht nog geen idee dat dat nummer een heel heftig onderwerp behandeld. Je vader had vijf kinderen bij vier verschillende vrouwen en eigenlijk voel jij je de enige van al die kinderen die een beetje verborgen werd.
‘Het gaat wel over mijn persoonlijke ervaringen daarmee, maar ook over een gefingeerd personage, een typisch Britse man en zijn laconieke houding, hoe hij zijn plichten als vader ontloopt en hoe dat veel te vaak gebeurt in veel Britse gezinnen. Dat heb ik verweven met mijn eigen verhaal dat weer een tandje complexer was….’
Ik heb er een hekel aan om naar een bandnaam te vragen, maar toen ik eerst contact had met Dean en Luke om het interview te regelen, was ik toch enigszins verrast. Waarom toch voor Muncie Girls gekozen?
‘Haha, de naam is afkomstig uit de film The Hudsucker Proxy van de Coen Brothers. Het is een metaforische naam die wordt gequote in die film die ons allemaal erg aansprak. Een beetje vergezocht, maar dat idee vonden we juist tof. Als er iemand er naar vraagt zeggen we altijd: Kijk die film en je zult alles begrijpen!’
Dat ga ik dus doen! Jullie komen uit Engeland maar muzikaal gezien doen Muncie Girls me denken aan veel gitaarbands uit Amerika uit de 90’s. Ik hoor de rammel-vibe van Superchunk soms een beetje doorklinken in jullie songs. Snellere fem-fronted Buffalo Tom wellicht zelfs…..melodieus, maar niet te glad gestreken, daar waar veel bands die nu gitaarpop maken of de garage-rock route kiezen of wel heel erg poppy, bijna boy-band achtig klinken….
‘We hebben op voorhand geen bewuste koers. Ik schrijf de nummer en presenteer ze daarna aan de jongens, maar we houden zeker meer van een rauw randje dan van een gepolijster geluid. Maar er zitten veel moods in onze songs. Dat zie je ook terug aan de cover van Fixed Ideals. De maan lacht een beetje en de zon in het artwork kijkt juist wat stugger. Die mengeling past wel een beetje bij ons.’
In Mei spelen jullie op het London Calling festival. Hebben jullie al voorkennis over het tweedaagse festival in Paradiso?
‘We kenden de naam zeker. We hebben al eens eerder in Nederland gespeeld en hebben een goede vriendin in Utrecht en zij begon er een aantal keer over nog voordat we gevraagd werden, dus toen we benaderd werden dachten we direct: Hey cool, doen!’
Muncie Girls
Jullie komen alledrie uit Exeter. Dat lijkt best een afgelegen plek in Engeland. Of valt dat mee?
‘Behoorlijk, maar er zijn wel goede connecties. We wonen er nu overigens niet meer. Luke woont in Brighton, Dean in Londen en ik woon sinds een paar maanden ook in Londen, maar onze roots liggen daar wel degelijk. We gaan er ook nog vaak heen om uit te gaan in The Cavern, zeg maar de concertzaal/bar van Exeter. Ik heb ook in die zaal gewerkt trouwens. Alle songs zijn er wel geschreven en ik denk dat dat best invloed op de sfeer van onze songs heeft. Dus een volgend album gaat misschien heel anders klinken nu ik in Londen woon haha….’
Hangovers is een nummer dat nogal verschilt in toon van de andere tracks. Akoestischer, fragieler….
‘Tijdens de headline-tours spelen we hem ook live, niet als we een support voor een andere band zijn. Het is een heel breekbaar nummer en we zijn van mening dat je als support gewoon moet knallen, terwijl je bij langere sets zo’n nummer goed kan inpassen omdat je dan juist een rustpunt wilt creeren.’
Vorig jaar zijn er wat optredens niet doorgegaan omdat je de UK niet meer in kon. Maar je komt oorspronkelijk uit Engeland dus ik vond dat best een opvallend verhaal.
‘Ja, het is heel raar. We wilden in Amerika spelen en moesten werk-visa’s aanvragen. Daarom moesten we onze paspoorten inleveren bij de ambassade. We tourden toen ook en wisten dat we in Berlijn zouden zijn als ze ready zouden zijn. Daar werden ze ook hun gestuurd, behalve die van mij. Het visum werd geweigerd zonder opgaaf van reden en ik kreeg mijn paspoort niet terug. Heel bizar. Dus kon ik ook Engeland niet meer in en ik heb in Berlijn gewoond. Ze hebben mijn paspoort nog steeds en het heeft heel veel gekost om een nieuwe regeling met de UK te treffen. Ze zeggen nog steeds dat ze het aan het onderzoeken zijn, maar ik heb oprecht geen idee waarom dit gebeurt is.’
Dan zal ik maar zeggen dat het waarschijnlijk met onnodig aangescherpte reguleringen te maken heeft en dan lopen we nu heel stiekem alletwee een andere kant op, ok?
(lachend) ‘Ja, goed plan. Gaan we doen’.