Husky Loops zit krap bij kas. Je staat er als achteloze muziekliefhebber niet snel bij stil, maar het kostte de drie Italianen een aardige duit om te bereiken wat zij in 2017 bereikten.
"Being proudly self-released and self-financed, after this past year of intense touring our slim wallets would barely allow us to get the tube in London", schrijven ze in een crowdfundactie aan de vooravond van hun eerste tour als headliner door geadopteerd vaderland Engeland.
Met geen woord repten ze over hun financiële situatie toen ik ze onlangs sprak tijdens Eurosonic Noorderslag in Groningen. In opperbeste stemming vertellen ze wel trots dat hun nog te verschijnen nieuwe single is opgenomen met Tommaso Colliva, vooral bekend van zijn werk voor Muse. Hun landgenoot zal dat, realiseer ik me nu, voor een vriendenprijsje of zelfs pro deo hebben gedaan.
Producers, lang niet altijd het meest interessante gespreksonderwerp. Wetenswaardig in het geval van Husky Loops, omdat zanger/gitarist Danio Forni de twee EP's die de band vorig jaar uitbracht zelf produceerde. Forni noemt zichzelf het perfectionistische of 'picky' type die zaken niet makkelijk uit handen geeft. Hij ziet 'Pet Sounds' als de heilige graal en veert op als het over 'Voodoo' van D'Angelo gaat. Omdat het zo'n minimalistisch meesterwerk, hij kan nog steeds niet geloven dat bijna alles wat je hoort live ingespeelde gitaar, bas en drums zijn.
Met Husky Loops gaan de heren liefst ook zo minimalistisch mogelijk te werk. Bas en drums (veel hi-hat) vormen de basis van elk nummer, de gitaar wordt bovenop het fundament gelegd. Zoals Queen in de jaren '70 pochte geen synthesizers te gebruiken in de studio, gaat Husky Loops er prat op geen backing- en clicktracks te gebruiken op het podium. Drummer Pietro Garrone samplet de gitaar van Forni, het wil nog wel eens voor verwarring zorgen. "The element of sampling live is what makes this generation great", zegt Forni in Groningen, z'n mondhoek krult omhoog omdat hij duidelijk niet wist waar de zin zou eindigen toen hij ermee begon. Dan serieus: "Omdat je een moment vastlegt dat je heel tof vindt, je herhaalt dat voor dertig minuten, alleen voor de mensen die er zijn. En daarna delete je het weer."
(Lees verder onder de video)
Tempo (Official Video)
Een enkele uitzondering daargelaten speelt het drietal al zo'n jaar dezelfde setlist. Geen covers, geen nieuwe nummers, elke avond weer de acht nummers van de twee EP's. Openingssalvo 'The Man' vormt live een vloeiend geheel met 'Tempo' en 'Fading Out', er is weinig tijd op adem te komen. Het optreden in Groningen vormt naar eigen zeggen 'the ending', het was de laatste keer dat ze deze set speelden. Voor de headlinetour door Engeland in februari én uiteraard voor London Calling eind mei in Paradiso belooft Husky Loops een 'full new set'.
Geboren en getogen in Bologna verhuisden Forni, Garrone en bassist Tommaso Medica om verschillende redenen naar Londen, het volgen van een kunstopleiding bijvoorbeeld. De band werd daar pas gevormd. Dat 'intense touring' bracht het drietal vorig jaar al een paar keer naar Nederland (Lowlands, in december met eigen show in Cinetol en eerder al in het voorprogramma van White Hills, Black Honey en Spoon), in Engeland nam Placebo ze mee langs al die arena's en academy's.
(Lees verder onder de video)
Fading Out
We mogen Husky Loops er niet op vastpinnen dat ze nooit muziek zullen maken die zich niet op het podium laat reproduceren. Forni wijst er fijntjes op dat Sgt. Pepper en Pet Sounds vandaag de dag ook live worden uitgevoerd. Gedrieën roemen ze de jongste albums van Solange, St. Vincent, Charlotte Gainsbourg en de productiviteit en constante kwaliteit van Brockhampton. En steken tot slot nóg een boom op over D'Angelo. Hun 'Tempo' geïnspireerd op zijn '1000 Deaths'? Ik geloof ze op hun blauwe ogen.
Tekst door: Fedde Wiersma
Husky Loops staat eind mei op London Calling
Husky Loops staat op London Calling (25+26 mei) in Paradiso, met verder o.a. Rolling Blackouts Coastal Fever, Yungblud, Moaning en Warmduscher. Met de Indiestadpas ben je er beide dagen gratis bij.