Wat is er beter dan één goede countryzangeres? Twee goede countryzangeressen! Sugar Mountain heeft zojuist voor een tweede mini-festivalavond op 25 juni Margo Price aangekondigd. Twee weken daarvoor is het de beurt aan die andere vrouwelijke ster van het moment, Nikki Lane. Dat is pure luxe. Het werd weleens tijd ook dat diva’s als Dolly Parton en Emmylou Harris opvolgers kregen. Met Lane en Price haalt Paradiso de twee ongekroonde koninginnen van de country binnen, de zelfbenoemde Highway Queen en de Midwest Farmer’s Daughter. Wàt een coup, alleen maar vergelijkbaar met als in de jaren tachtig shows van Dwight Yoakam en Steve Earle zo kort op elkaar zouden geprogrammeerd hebben gestaan.
Jack White heeft het goed gehoord
Doe vooral geen pogingen de twee te vergelijken of ze tegen elkaar uit te spelen. Ze zijn totaal anders. Wel is het geestig om te constateren dat Price d’r weergaloze debuut Midwest Farmer’s Daughter (2016) is uitgekomen bij het onvolprezen Third Man Records label van Jack White, terwijl Lane’s vorige plaat All Or Nothin’ (2014) is geproduceerd door diens gezworen erfvijand Dan Auerbach. Okay, genoeg hierover. We gaan hier geen kamp kiezen. Spotlights on Margo Price please!
Opgepikt op SXSW 2016
Voor Nederland begon het met mooie verhalen op SXSW 2016 waar Price de show stal. Ze werd zelfs gedraaid op 3FM, uiteraard in de avonduren bij 3voor12 Radio. De Jack White-link zal hier zeker debet aan zijn geweest, maar wat doet het ertoe? Zulke onversneden dames-country was al niet meer gehoord op de zender sinds Jan Donkers en Hubert ‘on-the-air’ van Hoof er donkeys years ago afzwaaiden. Toch leuk voor een keertje. Maar om te zeggen dat het opvolging heeft gekregen, nou nee. Wel begon haar naam rond te gonzen zoals dat een jaar of vier geleden het geval was toen Daniel Romano zich voor het eerst aan het front meldde. Toen hij dan eindelijk kwam had hij zijn mooie cowboypak niet eens aan en z’n druipsnor afgeschoren. Hij had eigenhandig met z’n kortstondige camp imago afgerekend. Music first!
Eindelijk naar ons land
En nu komt de drieëndertigjarige zangeres dan eindelijk naar ons land. Het veelgebruikte cliché van eagerly anticipated (langverwacht) is voor de gelegenheid eens voor 100% waar. Dit is echt zo’n show waar iedereen stilletjes al lang op zat te hopen. Haar albumdebuut rechtvaardigt dat volkomen. Jack White, die z’n liefde voor de country al eerder had beleden door een plaat van Elvis’ tijdgenote Loretta Lynn te produceren, heeft het helemaal goed gezien. Die Price is echt een heel goeie. Een nieuwe ster.
Opgenomen in de beroemde Sun Studio’s in Memphis
Haar debuut heeft ze opgenomen in de daluren in de beroemde Sun Studio’s in Memphis, Tennessee, waar Elvis onder de hoede van Sam Phillips zijn eerste plaatjes opnam. In amper drie dagen waren ze al klaar. Ze is met het kant en klare product gaan shoppen totdat White toehapte. Zijn smaakpapillen laten hem nooit in de steek. Waar anderen bij wijze van spreken over de mastertapes zouden struikelen, en ze onbeluisterd aan de kant zouden schoppen, daar hoort hij onmiddellijk of het de moeite waard is. Het is zonder enige twijfel een onvervalste tijdloze klassieker. Hij had evengoed in de jaren zeven als in de jaren negentig gemaakt kunnen zijn. Je hoort het niet. Maakt niet uit ook. Het is de eenzame klasse die telt.
Autobiografische teksten
De plaat is heel traditioneel. De songs en haar verrukkelijke stem overtuigen vanaf de eerste noot. Albumopener Hand Of Time schept het decor voor de hele plaat. De boerderij van de familie moest noodgedwongen worden verkocht, toen ze pas twee jaar oud was. Ze kan het nog altijd niet verkroppen. En hij moet ook eigenlijk zo snel mogelijk weer worden teruggekocht, om dit onrecht uit te wissen.
Times they were tough growing up at home
My daddy lost the farm when I was two years old
Took a job at the prison working second shift
And that’s the last time I let them take what should be his
De tekst van dit nummer leest weg als haar autobiografie. En ze heeft veel meegemaakt. Ze vertrok van Aledo, Illinois naar Nashville, begon een band (Buffalo Clover), trouwde jong (met bassist Jeremy Ivey), verloor haar eerste kind en raakte een tijdje aan de drank…
Soon I settled down with a married man
We had a couple babies, started living off the land
But my firstborn died and I cried out to God
Is there anybody out there looking down on me at all?
Alles zit in dat ene kippenvel opwekkende liedje, dat terecht door Rolling Stone werd uitgeroepen tot countrysong van 2016. Het is die stem van d’r die het uiteindelijk doet. Die heeft de warmte van Bobbie Gentry. Zou me niks verbazen als het aangrijpende Ode To Billie Joe een van haar favoriete nummers is.
Het is uiteindelijk allemaal goed gekomen met Margo Price en ze schrijft de ene na de andere parel, die allemaal op dat prachtdebuut zijn terechtgekomen. Tracks als Tennessee Song en Hurtin’ (On The Bottle) bijvoorbeeld kunnen zonder tussenkomst van een ballotagecommissie worden toegevoegd aan de canon van de countrysongs, een hemelse playlist. Dat we al dat moois dan nu eindelijk eens live mogen gaan meemaken is een groot voorrecht, dat je als liefhebber dan ook met beide handen moet aanpakken.
Margo Price is headliner van de tweede Sugar Mountain Presents-avond op zondag 25 juni in Paradiso. Twee weken eerder, op zaterdag 10 juni, is de eerste. Dan is Nikki Lane headliner van het mini-festival.
Tekst door: Robbert Tilli