Leuk je te ontmoeten, Pigs, Pigs, Pigs, Pigs, Pigs, Pigs, Pigs

Pigs, Pigs, Pigs, Pigs, Pigs, Pigs, Pigs bestaat uit vijf heren uit Newcastle voor wie het leven draait om het spelen van 'fun riffs'. "It's all a laugh really, I mean, we are called Pigs Pigs Pigs Pigs Pigs Pigs Pigs...", liet gitarist Sam Grant begin vorig jaar optekenen door The Quietus.

Uit de hand gelopen grap of niet, Grant en consorten beoefenen hun vrijetijdsbesteding met veel verve. Met hun van Black Sabbath doordrenkte muziek delen zij het muzikale equivalent van de stomp in de maag uit. Een vuistslag waar ze gerust een kwartier voor uittrekken, het debuutalbum van vorig jaar telt drie nummers met een totale speeltijd van 36 minuten.

Die gierende gitaar in de slotminuten van 'Psychopomp' (15 minuten en 6 seconden) voelt als een aardige beloning voor de trouwe luisteraar die de hele rit heeft uitgezeten. "It's pretty raucous and it's pretty heavy", stelt Grant droogjes vast. Zeg dat wel.

Deze week bracht een gloednieuw nummer van PIGSx7, de eerste voorbode op een tweede album dat eind september zal verschijnen. Geen mammoetklim dit keer, de Geordies hebben elk grammetje overtollig vet van 'Cake Of Light' weten af te trimmen. Nog geen vier minuten schoon aan de haak, met gelukkig nog steeds ruimte voor een keurige break waarin het tempo omlaag wordt geschroefd. (FW)