Maak kennis met Ellis May uit Kopenhagen.
"Het aantal kunstwerken waarin stilte, schoonheid, onbehagen en zelfverdwijning worden samengebald, is eindeloos", stelde Joost Zwagerman vast in de inleiding van zijn postuum verschenen essaybundel 'De stilte van het licht'.
Vervolgens, zo schrijft Zwagerman, dringt de vraag zich op hoeveel van die kunstwerken je in een mensenleven kunt bekijken. "Hoeveel 'schoonheid en onbehagen' kan het geheugen opslaan en kan het gemoed verwerken?"
Bij het beluisteren van het hemeltergend fraaie 'Father' van Ellis May moesten we daar erg aan denken. Op de ene of de andere manier kan je een speld horen vallen tussen de zangregels door, al zorgt de minimalistische piano ervoor dat het nooit muisstil is in dit kunstwerkje.
Ook hierom moesten we aan de woorden van Zwagerman denken: dit is echt zo'n nummer dat je in je afspeellijst liefst laat volgen door een korte stilte. (FW)
(Het antwoord op die vraag: op het netvlies van de essayist danste een oneindig aantal kunstwerken. Zwagerman zei er wel bij dat een eveneens oneindig aantal was weggegleden uit het geheugen.)