Het blijft een zeldzame ervaring om naar nieuwe muziek te luisteren als je geen barst weet over de mensen die haar maken.
De rimpeling in het water die Foxing met haar eerste twee albums en uitverkochte optredens in Winston Kingdom en Sugarfactory teweegbracht, had mij nog niet bereikt. Het is te danken aan dit fraaie steentje van Pitchfork dat ik sinds een week op de hoogte ben van het bestaan van de Amerikaanse gitaarband.
Na het lezen van het intro wist ik genoeg om op 'in wachtrij zetten' te klikken: "The St. Louis band’s third album is big, beautiful, and audacious, an artful leap toward creating the new sound of rafter-shaking indie rock."
Bandnaam en artwork laten de fantasie de vrije loop, het is vervolgens de kunst om de verleiding te weerstaan naar beeld en feitjes te zoeken. Het enige wat ik wilde weten was of Foxing in Nederland heeft opgetreden, zie de eerste zin van dit stukje voor het resultaat van die zoekopdracht. Verder tast ik volledig in het duister en dat wil ik graag nog even zo houden.
Het omslagdesign van Foxing's grootse derde album 'Nearer My God' laat de gedachten afdwalen naar het machtige debuutalbum van Band Of Horses. Ook toen wist ik maandenlang nul komma nul over de makers, tot ik ze live aan het werk zag in Antwerpen en Utrecht in mei 2007. Ik kan me niet meer herinneren welke types ik me had voorgesteld, maar waar ik zeker niet op had gerekend waren de hoeveelheid baarden, tatoeages, houthakkershemden en truckerpetjes op het podium. Erg benieuwd naar het aangezicht als ik straks vooraan sta bij Foxing. (FW)
"Slapstick" (Official Video)