Kevin Morby geeft zomaar cadeautjes weg

Twee akoestische solo-EP’s op een dag, het is niet hetzelfde als twee albums op één en dezelfde dag uitbrengen zoals Guns N’ Roses, Bruce Springsteen en Deer Tick eens deden, maar toch. Het is een mooie geste aan je publiek. Maar wie is dat publiek eigenlijk? Dat vraag ik me weleens af. De afgelopen jaren laveerde Kevin Morby steeds tussen Sugar Mountain en Indiestad, waarschijnlijk vanwege zijn verleden in indieband The Babies.

Bij elk volgend optreden in Amsterdam trekt hij meer publiek. Maar die overlap tussen de twee concertseries zie je daarbij niet terug. De oude garde blijft hardnekkig afwezig, zoals de jonge garde dat doet bij de meer gangbare Sugar Mountain-concerten. Ze doen zich allebei daarbij ernstig te kort. Morby is de perfecte brug om de generatiekloof te dichten, zoals ook aangetoond wordt met de zeer Dylaneske nieuwe single Gift Horse.

Een jaar geleden gaf Morby een glorieus concert in Paradiso ter gelegenheid van het verschijnen van zijn laatste album Oh My God. Dat was een bandshow in een decor van opgestapelde watten die de plek boven de wolken moesten verbeelden, ook wel de hemel genaamd. Een maand later deed hij het nog eens dunnetjes over tijdens een intieme duoshow in ’t Zonnehuis in Tuindorp-Oostzaan.

Het kan aan de stoeltjes daar hebben gelegen, maar daar was toch wel sprake van een ‘ontmoeting der generaties’ in het publiek. Maar in Paradiso was daar absoluut geen sprake van. Nogmaals: Morby is de ideale verbinder.

Laten we eerst eens even naar argumenten pro-Morby voor de oudere generatie kijken, zeg maar de vaste bezoekers van Sugar Mountain-concerten. Op de eerste EP van de Aquarium Drunkard’s Lagniappe Sessions staan drie tracks. Het begint met een cover van Tonight I’ll Be Staying Here With You van Bob Dylan. Oorspronkelijk staat dat nummer op diens album Nashville Skyline (1968), uit de tijd dat-ie die rare stem had na dat motorongeluk.

Als oudere fan hoor je dan gewoon nieuwsgierig te zijn naar deze nieuwe akoestische solo-uitvoering, die overigens redelijk dicht bij het origineel blijft. De fluitketel op de achtergrond illustreert hoe ad hoc deze opnames in feite zijn. In de video hieronder speelt Morby het nummer met veel gevoel voor decorum op Dylans verjaardag in 2017.

Onder onze vaste bezoekers zitten ook redelijk veel voormalige punks. Die zullen verbaasd opkijken bij de volledig ‘ver-singer-songwriter-de’ versie van Caught In My Eye van LA-punkband The Germs (1978). Morby deed al eerder een milde bandversie van dat nummer op zijn album City Music (2017). De slottrack van de eerste EP is Random Rules, dat we kennen van NY indieband Silver Jews (1998). Dat was altijd al een mooi liedje op de grens van nineties gitaarrock en alt.country. Kom op oudjes, you’ll dig this!

Of we de oudere muziekliefhebber nu mee hebben in de waardering van Kevin Morby, weet ik niet. Ik hoop het maar. Het zal beslist helpen als men weet dat twee van de vier tracks op de tweede solo-EP van de Aquarium Drunkard’s Lagniappe Sessions nummers van Townes van Zandt zijn. Jawel Morby kent zijn klassieken en heeft smaak. Hij kiest voor Colorado Girl, het laatste nummer van kant 1 van het titelloze derde album uit 1969. Steve Earle heeft het ook gedaan op zijn tribute-album Townes (2009). Morby doet ook nog When She Don’t Need Me van het album Flyin' Shoes (1978).

Echt verrassen doet hij met zijn versie van Miss Ohio van Gillian Welch van haar album Soul Journey uit 2004. Dan heet het wel Look at Miss Ohio. Hij sluit af met een singer-songwriter-uitvoering van zijn eigen Mess Me Around van The Babies zijn vroegere band. Wel erg slordig gespeeld. Daar houdt hij zijn vaste jonge indiefans mee aan boord en de oevers van Indiestad in zicht.

Hij maakt al met al toch maar mooi even een jonge generatie attent op het bestaan van Dylan, Townes en Gillian. Dat is precies de missie van HKU-studente Nina de Bruijn die voor haar afstudeerscriptie over Americana onder meer onderzoekt hoe jonge mensen de gang naar zulke rootsconcerten kunnen maken. Ze constateert terecht dat de doelgroep overwegend wordt gekenmerkt door blanke mannen van boven de vijftig. Dat klinkt Sugar Mountain als muziek de in de oren, reden waarom wij haar vrij spel hebben gegeven bij haar onderzoek.

Aanstaande zondag 21 juni gaat zij vanaf 13:00 uur in een Zoomsessie praten met millennials over Americana (zie onder). Onze jonge ambassadeur Julia Schellekens van Sam & Julia zal daarbij aansluiten. Mogelijk zelfs Tim Knol, als hij tenminste tijd heeft.

Intussen raden wij jong en oud aan om die pre-corona single Gift Horse uit maart eens goed te gaan beluisteren. Daar hoor je die grote Dylan-invloed. Moeten we er nog meer over zeggen? Dacht van niet. Of toch wel? Pak ook het duet I Was On Time met Waxahatchee mee. Twee vliegen in één klap!

Tekst door: Robbert Tilli

Voor het afstudeerproject van Nina de Bruijn, student aan de Hogeschool voor de Kunsten in Utrecht, is Sugar Mountain op zoek naar enkele deelnemers. Ben of ken jij een enthousiaste (muziek)liefhebber tussen de 20 en 35 jaar oud? En ben je op zondag 21 juni om 13:00 uur beschikbaar voor een Zoomsessie? Dan wil Nina graag wat ideeën voorleggen, waarbij ambassadeur Julia Schellekens (van Sam & Julia) ook virtueel aanschuift. Ben of ken jij deze enthousiasteling die haar van feedback wil voorzien, mail dan naar [email protected] en maak kans op 2 kaarten voor een Sugar Mountain-concert.