Op het oog lijkt Julien Baker de vreemde eend in de bijt op de eerste van de twee Sugar Mountain Presents-avonden – minifestivals zo u wilt – in juni. Waar met Nikki Lane, Robert Ellis, Rivers en Darlyn het accent van de programmering meer op de countrycomponent van Americana ligt, daar is Baker meer van de Bon Iver en Kim Janssen-school. Alleen op gitaar en piano bezingt ze de meer duistere kanten van het leven van een jonge vrouw in Amerika, waar bij haar stem het hele gebied bestrijkt tussen een zwoele zomerbries met een ijskoud onderlaagje en een intense najaarsstorm. Adembenemend gaat het van intiem naar episch en weer terug.
Julien Baker - Sprained Ankle
Op de opnameknop drukken en zingen en spelen maar
Met haar album Sprained Ankle uit 2016 liet de toen pas negentienjarige debutante zien dat haar aanpak niet zo gek veel verschilde met die van de oude folkzangers van weleer, zonder zelf folky te zijn overigens. Gewoon een microfoon ophangen in de studio, op de opnameknop drukken en zingen en spelen maar. Dat gebeurt bij haar op zo’n indringende wijze, dat je bijna last krijgt van schaamte alsof je iemand ‘afluistert’ die zo haar hart durft te luchten. Dit jonge talent heeft wel het een en ander meegemaakt op het gebied van wanhoop, drank en drugs, een veelvoorkomend probleem uiteraard voor veel jeugd wereldwijd. Daar staat ze zeker niet alleen in. Alleen maakt niet iedereen daar zulke hartverscheurend mooie songs over.
Bloedserieus, maar wel met humor
Ze is bloedserieus, maar zeker niet gespeend van gevoel voor humor. Neem alleen al de openingszin van het titelnummer: ‘Wish I could write songs about anything other than death.’ Dan kun je toch niet zeggen dat hier iemand zingt zonder enige zelfspot, temeer als je weet dat ze een bijna doodervaring achter de kiezen heeft. In interviews en op het podium ontpopt Baker, afkomstig uit Memphis, Tennessee, zich als een vlotte en ook intelligente causeur. Het is niet moeilijk sympathie te voelen voor deze kleine, teergebouwde singer-songwriter. De interviewer van dienst bij Audiotree kan maar met moeite zijn idolatrie verbergen. Ach, de man heeft gelijk.
Julien Baker on Audiotree Live (Full Session)
Songs als kale demo’s
De minimalistische aanpak van de opnames in de studio met de daar haaks op staande naam – de Spacebomb Studios in Richmond – maakt dat je haast het idee hebt naar demo’s te luisteren. Er is weinig aan gedaan om deze songs verder op te poetsen voor de luisteraar. Het maakt haar muziek alleen maar directer. Je vergeet haast te ademen. Deze werkwijze heeft ze voortgezet op Distant Solar Systems en Funeral Pyre, de eerste twee tracks die zijn verschenen sinds haar albumdebuut.
Julien Baker - Funeral Pyre
‘Fluisteren alstublieft!’
Zo kwetsbaar en ‘eenzaam’ is ze ook live op het podium. Het vergt wel een aandachtig publiek dat respect weet op te brengen om er niet keihard doorheen staan te kletsen. Breek wat dat betreft Lucky Fonz III de bek niet open. Meermalen heeft hij er zijn frustraties over geuit. Geniet in stilte van dit breekbare rustpunt in de programmering van de eerste van de twee Sugar Mountain Presents avonden in juni.
Julien Baker staat op 10 juni op Sugar Mountain Presents met verder: Darlyn, Rivers, Robert Ellis en Nikki Lane. Twee weken later op 25 juni is er nog zo’n avond, dan met: The Dawn Brothers, Pert Near Sandstone en Margo Price.
Tekst door: Robbert Tilli