Humor en muziek vormen doorgaans een op z’n zachtst gezegd lastige combinatie. Jonny Fritz is de grootmeester van de country met een kwinkslag. Hij bezingt de alledaagsheid die anders niemand opmerkt. Met Sweet Creep, zijn tweede album onder zijn eigen naam, heeft hij een proeve van bekwaamheid in het genre afgelegd. Het is nóóit too much, de dosering klopt helemaal en de muziek is top.
Er zijn er die Daniel Romano’s nieuwe richting – minder country, meer psychedelische indiepop – niet trekken. Voor die lui is Jonny het perfecte alternatief. Hetzelfde soort teksten, ergens tussen droogkomisch, lach-of-ik-schiet en bittere ernst in, want het blijft natuurlijk wel country.
Uitvinder van een genre voor zichzelf
Tegenwoordig opererend vanuit LA, en wederom met My Morning Jacket’s Jim James als producer, heeft hij als het ware een genre voor zichzelf uitgevonden. Onder de begeleiders op de plaat zit ook de begenadigde fiddle-speler Joshua Hedly, zelf ook singer-songwriter, die meekomt naar de show in Amsterdam.
Jonny Fritz - Are You Thirsty
Sweet Creep opent met Are You Thirsty, een kraker van jewelste dat je de oren meteen nieuwsgierig doet spitsen. Wat is hier aan de hand? De tekst is geestig met een serieuze ondertoon. Het gaat over een verloren gewaande vriendin, die na jaren van de radar te zijn geweest, ineens weer tevoorschijn komt op een feestje bij Sugar Mountain-heldin Nikki Lane thuis.
‘Drinkpauze’
Jonny vraagt haar waar ze is gebleven al die tijd? Het antwoord dat hij krijgt, doet hem stijl achteroverslaan: ‘I guess I sort of took a break from drinking.’ De song gaat over verslavingsproblemen en is een co-write met Robert Ellis, alweer een favoriet van het Sugar Mountain-publiek. Het blijkt een klein doch hecht wereldje te zijn, dat van de alt-country.
Jonny Fritz - I Love Leaving
Ben je net bekomen van deze killer track, dan slaat hij je in I Love Leaving, het derde nummer in één klap knock-out. Het begint zo: ‘Classical music is so clarinety. I love meatballs but don’t like spaghetti.’ Sorry hoor, maar dan kunnen ze mij al opvegen.
Jonny Fritz - Stadium Inn
Die Fritz, een favoriet van onze ambassadeur Esther Lutgendorff, heeft het helemaal, zeker als hij ook nog eens de Stadium Inn in Nashville bezoekt in het gelijknamige nummer. Aan de deur zit een ouwe lul wat in zichzelf te mompelen. Jonny kan het niet verstaan, maar het belooft weinig goeds.
Een bijzonder onderhoudende plaat
En zo gaat het maar door op deze bijzonder onderhoudende plaat. Bekijk zijn video’s en je ziet in, dit zou live weleens heel erg goed kunnen zijn. Er is maar één klein probleempje, een luxeprobleem weliswaar. Het is op dezelfde avond als Alejandro Escovedo in het Zonnehuis. Je zult dus moeten kiezen, maar zo kort na de verkiezingen zit dat tenminste nog in je bloed.
Tekst door: Robbert Tilli